Λίγες μέρες έμειναν πριν από την εκλογική μάχη στην ΕΠΣ Ζακύνθου. Αρκετό καιρό τώρα με περιτριγυρίζει η σκέψη να μην γράψω κάτι, να μην αναμειχθώ, να… αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν από μόνα τους…
Θυμήθηκα όμως αυτό που είχε πει ο Λάο Τζε (κινέζος φιλόσοφος) ” Αφιέρωσε χρόνο για να ακούσεις αυτό που λέγεται χωρίς λόγια, να υπακούσεις το νόμο που είναι πολύ αδιόρατος για να γραφεί, να λατρέψεις το ασήμαντο και να αγκαλιάσεις το άμορφο”. Αυτό έκανα λοιπόν! Τις τελευταίες ημέρες αφιέρωσα χρόνο για να ακούσω αυτά που λέγονται χωρίς λόγια, λάτρεψα το ασήμαντο, αγκάλιασα το όμορφο…
Με λίγα λόγια μπήκα σε ένα βαθύ διαλογισμό, μακριά από φωνές, ακούσματα και Ζακυνθινές φλυαρίες… διαπίστωσα πολλά, έμαθα πολλά… Πόσο δίκιο είχε ο Λάο τελικά! Τα λόγια της αλήθειας είναι πάντα παράδοξα.
Η εκλογική “μάχη” για την ΕΠΣ Ζακύνθου έχει φουντώσει, έχει μπει στην τελική ευθεία. Πάνω από το τραπέζι επικρατεί μια γαλήνη, μια ηρεμία, σαν… τη φύση πριν από μια καταιγίδα. Από κάτω επικρατεί μια αναταραχή ένας απέραντος “οργασμός” ανθρώπων που κινούνται με απίστευτες δεξιοτεχνίες προκειμένου να αποσπάσουν από τα Σωματεία μια ψήφο ( στην χειρότερη) η μια σφραγίδα (στην καλύτερη)..
Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, σκέφτηκα… Η φύση δεν βιάζεται ποτέ, κι όμως τα πάντα γίνονται στην ώρα τους… Ένας απλός άνθρωπος είμαι, σκεπτόμενος, ότι… γιατί τόσο ενδιαφέρον για 9 καρέκλες; Υπάρχει κάτι που μου διαφεύγει; Αγαπητέ αναγνώστη θέλω να καταλήξω και εγώ κάπου…
Δεν έχει σημασία ο προορισμός το ταξίδι είναι τα πάντα… Μα στην δική μας περίσταση και τα δύο έχουν την ίδια βαρύνουσα σημασία… Ένα ερώτημα πλανάται μέσα μου: “Μπορεί να αλλάξει κάτι; μέσα σε αυτό το μίζερο και θλιβερό τοπίο; μπορεί να υπάρξει μια καλύτερη ημέρα;
Οι παλιοί στην Ένωση κατηγορούν το “Νέο Κύμα” (έτσι το ονόμασα) ότι διοχετεύουν ρευστό και υποσχέσεις κάτω από το τραπέζι… αλήθεια και αυτοί μήπως ξέχασαν πως έχουν πάρει τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις;;; ή έχουν επιλεκτική μνήμη;
Από την άλλη αυτοί που θέλουν να έρθουν στα πράγματα χρησιμοποιούν τις ίδιες πρακτικές μεθόδους των προηγούμενων… Για την ταμπεκιέρα ούτε λόγος!!!
Δηλαδή όλοι αυτοί που ζητούν την ψήφο από τα Σωματεία θα κάνουν κάτι; έχουν όραμα;, στόχο; έχουν στο μυαλό τους ότι τα επόμενα 4 χρόνια θα πάνε ένα βήμα πιο μπροστά;
Ένα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων αρχίζει με ένα βήμα αγαπητοί φίλοι! Αλήθεια όμως, ποιος είναι ικανός να κάνει αυτό το ένα βήμα πριν από το μεγάλο ταξίδι;
Στην Ελλάδα και στην Ζάκυνθο του 2016 τα σωματεία ¨φυτοζωούν” “λιμοκτονούν” περιμένουν από όλους που θα κατέβουν υποψήφιοι κάτι.
Περιμένουν την ελπίδα, ότι κάτι θα αλλάξει και θα “ανθίσει” σε αυτό το έρμο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο… περιμένουν ότι επιτέλους ο ΑΠΣ Ζάκυνθος και η ΕΠΣ θα πάνε ενωμένες, χέρι χέρι μαζί με ένα κοινό μέτωπο να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν…
Δεν ξέρω ποιος θα είναι ο νικητής, ποιος θα είναι αυτός που θα ηγηθεί τη νέα τετραετία… Αν θα είναι ο Μπάμπης ή ο Λεωνίδας όποιος από τους δύο θα είναι έχω να του πω τούτο: : Για να είσαι ηγέτης τους, να περπατάς μαζί τους για να αφουγκράζεσαι τα πάντα…