Παιχνίδι που έδωσε μπόλικη “τροφή για σκέψη”, παρακολουθήσαμε το μεσημέρι της Κυριακής στο Δημοτικό στάδιο.
Η γηπεδούχος Ζάκυνθος κατάφερε να διαψεύσει τα εις βάρος της προγνωστικά και να αποσπάσει το βαθμό της ισοπαλίας από τον Αστέρα Βλαχιώτη, που φάνταζε ως το γκραν φαβορί πριν το ματς, για την κατάκτηση της νίκης.
Βαθμός που στη γενική “μαυρίλα” που επικρατεί στον “πλανήτη” ΑΠΣ, μοιάζει τη δεδομένη στιγμή με “ηλιαχτίδα” φωτός.
Μάλιστα αυτό το 2-2 ήρθε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, με τους κυανοκίτρινους να παίζουν με παίχτη λιγότερο από το 37ο λεπτό, μετά την αποβολή του Σέρβου Λούκα Βουτσίτσεβιτς με απευθείας κόκκινη.
Για τους δύο παραπάνω λόγους, ο βαθμός αυτός πιστώνεται στους παίχτες και μόνο σε αυτούς. Γιατί; Μα γιατί από την αρχή της χρονιάς, δίνουν ότι έχουν και δεν έχουν και μερικές φορές και… παραπάνω από αυτό που μπορούν.
Χωρίς κανονική προετοιμασία, με πολλές αλλαγές προπονητών, με μικρή έως ελλιπέστατη μεταγραφική ενίσχυση και από πάνω την αμφισβήτηση όλου του νησιού.
Όχι, η ποδοσφαιρική πιάτσα της Ζακύνθου, δεν έχει κάτι μαζί τους. Δεν είναι ότι έχει να τους προσάψει πράγματα είτε σε ομαδικό επίπεδο είτε μεμονωμένα.
Απλά είναι αυτοί που πληρώνουν έως τώρα τη “νύφη”, για όσα έγιναν το καλοκαίρι και τα οποία τα έχουν βρει μπροστά τους σε απόλυτο βαθμό.
Δε φταίνε αυτοί για την έλλειψη εμπειρίας και ποιοτικών λύσεων. Δε φταίνε αυτοί που σε κάθε παιχνίδι μπαίνουν να αγωνιστούν με τις πιθανότητες για νίκη, να είναι μονίμως εναντίον τους.
Δε φταίνε αυτοί που ο “εμφύλιος πόλεμος” ο οποίος επικρατεί σε διοικητικό επίπεδο έχει “δηλητηριάσει” την ψυχολογία του περισσότερου κόσμου, μεταβάλλοντας το “περιβάλλον” εντός και εκτός ομάδας σε… τοξικό!
Δε μπορεί κανείς να τους κατηγορήσει, για το ότι φτάσαμε στο σημείο να πανηγυρίζουμε μια ισοπαλία σαν νίκη, απέναντι σε ένα αντίπαλο όπως ο Αστέρας Βλαχιώτη (χωρίς κανένα ίχνος υποτίμησης της συμπαθούς ομάδας της Λακωνίας), όταν στο γήπεδο αυτό έχουν “προσκυνήσει” θηρία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Δε θέλουμε να σκεφτόμαστε τι θα είχε συμβεί σε περίπτωση ήττας. Αν το γκολ του Τσιμικλή των φιλοξενούμενων που ανέτρεψε το 1-0 του Βαρότση (με γκολ απ’ τα αποδυτήρια) σε 1-2, είχε αποδειχτεί νικητήριο για τον Αστέρα.
Το τέρμα του Λιάμη στο 84′ αποδείχτηκε τελικά “βάλσαμο” έτσι ώστε να μην ανοίξουν και άλλες “πληγές” στο ταλαιπωρημένο “σώμα” του ΑΠΣ Ζάκυνθος.
Αυτό άλλωστε θα ήταν και το τελευταίο που χρειαζόταν. Ακόμη και με 10, ακόμη και αν χρειάστηκε η “Θεά” τύχη σε κάποιες περιπτώσεις, οι παίχτες του Μάρκου Στεφανίδη πήραν έναν παλικαρίσιο βαθμό, παίζοντας καθαρά με την ψυχή τους!
Γιατί όσο και αν ψάξουμε για θετικά απ’ το χθεσινό ματς, δε θα βρούμε και πολλά…
Η γκολάρα του Βαρότση στο 30ό δευτερόλεπτο, η αντίδραση μετά το 1-2 και η ενέργεια που έβγαλαν οι παίχτες στο τελευταίο δεκάλεπτο αλλά και το ότι μπόρεσαν να μείνουν στο ματς με αριθμητικό μειονέκτημα, ήταν αυτά που άφησαν στο τέλος… μια καλή “γεύση” στον κόσμο.
Τα κακώς κείμενα όμως ήταν ξανά περισσότερα. Λίγος κόσμος στις εξέδρες. Πιο λίγος από κάθε άλλο παιχνίδι σε εθνική κατηγορία τα τελευταία χρόνια.
Αποδοκιμασίες από την πλευρά των οργανωμένων για τη διοίκηση, τσακωμοί και φιλονικίες μεταξύ φιλάθλων και μελών του Δ.Σ. αλλά και μια μετριότατη εικόνα στο μεγαλύτερο κομμάτι του ματς, ήταν τα στοιχεία που δε μας άρεσαν.
Καλό είναι φυσικά να τα επισημαίνουμε τώρα που το αποτέλεσμα ήταν θετικό, γιατί αν κοιτάς μόνο το “δέντρο”, κινδυνεύεις να χάσεις το “δάσος”.
Δεν είναι αυτή η Ζάκυνθος που θέλει να βλέπει ο κόσμος της. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο αγωνιστικό. Η κατάσταση διχόνοιας στην οποία έχει πέσει ο σύλλογος τον τελευταίο μήνα, έχει δημιουργήσει πολλά κατάλοιπα και αυτό φαίνεται…
Κανένας οργανισμός (αθλητικός και μη) δε μπορεί να λειτουργήσει σωστά, όταν ο ένας κοιτάζει τον άλλο με μισό μάτι. Το χειρότερο όλων είναι ότι οι επιπτώσεις αυτού του παραλογισμού που ζούμε, έχουν αντίκτυπο και στον ίδιο τον κόσμο.
Η εικόνα της εξέδρας με τους μετά βίας 250 φιλάθλους, δεν οφείλεται μόνο στις δύο συνεχόμενες ήττες από Πανηλειακό και Βάρδα αλλά και στα όσα γίνονται και ακούγονται από το διοικητικό “μέτωπο” και τα όσα όλοι μας παρακολουθούμε να διαδραματίζονται μέσα από τα τοπικά ΜΜΕ.
Ποιος φταίει για την κατάσταση αυτή, ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του. Το θέμα είναι να μην έρθουν τα χειρότερα στην συνέχεια. Δεν αξίζει σε αυτή την ομάδα να υφίσταται αυτό το πράγμα.
Όσα λάθη και να έχουν κάνει, όσες διαφορές και αν έχουν οι δύο “τάσεις” που υπάρχουν στο συμβούλιο, θα πρέπει να αντιληφθούν ότι παλεύουν για έναν ΚΟΙΝΟ σκοπό.
Την σωτηρία της ομάδας και την παραμονή της στην κατηγορία. Στο χέρι τους είναι λοιπόν, να αφήσουν τους εγωισμούς στην άκρη και να εργαστούν για τον σκοπό αυτό. Αν δε μπορούν να συνυπάρξουν, ας κάνει κάποιος πίσω και ας βγει ο άλλος μπροστά, χωρίς “χτυπήματα κάτω από τη μέση” και “τρικλοποδιές”.
Σεβασμός στο έμβλημα. στα χρώματα και τη μεγάλη ιστορία της ομάδας αυτής. Αλλιώς σε περίπτωση αποτυχίας και διάλυσης θα είναι άπαντες υπόλογοι, στον κόσμο αλλά και στον ίδιο τον σύλλογο. Ας το καταλάβουν ΟΛΟΙ!
Υ.Γ 1: Το χθεσινό αποτέλεσμα δίνει στον ΑΠΣ λίγη ηρεμία, για τα δύο εκτός έδρας ματς που ακολουθούν σε Καλαμάτα και Πύλο. Όμως βαθμολογικά τα πράγματα είναι δύσκολα και πολύ στριμωγμένα.
Υ.Γ.2: Οι νίκες των Παλληξουριακού και Παναρκαδικού, έμπλεξαν πολύ τα πράγματα στην “ουρά” της βαθμολογίας. Υπάρχει πολύς “δρόμος” ακόμη και η παραμονή στην κατηγορία θα είναι δύσκολη υπόθεση για αρκετούς.
Υ.Γ.3: Τόσο γρήγορο γκολ για τον ΑΠΣ είχαμε χρόνια να δούμε. Αν δε μας απατά η μνήμη, οι κυανοκίτρινοι είχαν να σκοράρουν απ’ τα “αποδυτήρια”, μια πενταετία περίπου όταν και τότε αγωνίζονταν στη Γ’. Συγκεκριμένα ήταν ένα γκολ από το Νίκο Καλογέρη απέναντι στην Κασσιόπη (πριν την συγχώνευση με τον ΑΟ Κέρκυρας). Μάλιστα τότε είχαν κερδίσει με σκορ 2-1. Τούτη τη φορά με σκόρερ το νεοαποκτηθέντα Βαρότση, η “μπίλια” έκατσε στο “Χ”.
Υ.Γ.4: Δεν έλειψαν ξανά οι εσωτερικές μετακινήσεις ποδοσφαιριστών (όπως αυτή του Νίκου Πέττα με το Μαρίνο αλλά και η είσοδος του Λιάμη σαν τρίτου στόπερ) στην ενδεκάδα αλλά και οι αλλαγές στο σχηματισμό από τον κόουτς Στεφανίδη. Ο ίδιος φαίνεται να το ψάχνει πολύ, μέσα στο 90λεπτο. Το θέμα είναι να αντεπεξέρχονται και οι παίχτες και να μη χάνεται η “μπάλα” κατά τη διάρκεια του ματς. Πάντως η αλλαγή του Τσουκαλά του βγήκε, καθώς η είσοδος του βραχύσωμου εξτρέμ, έδωσε ενέργεια και νεύρο στην ομάδα.
Υ.Γ.5: Η είσοδος των Άμος και Μαρσελίνιο στο βασικό σχήμα, ίσως ανεβάσει ποιοτικά την ομάδα και σε συνδυασμό με τη δουλειά στις προπονήσεις και βελτιωθεί κάπως η κατάσταση. Ελπίζουμε πάντα για το καλύτερο. Μέχρι το Γενάρη, η Ζάκυνθος θα πάει με αυτό το υλικό και πρέπει να πάρει όσους περισσότερους πόντους μπορεί.
Υ.Γ.6: Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο κόσμος δε φωνάζει γι’ αυτούς που παίζουν στην ομάδα αλλά γι’ αυτούς που δεν ήρθαν ποτέ στο μεταγραφικό παζάρι. Δηλαδή για έναν έμπειρο στόπερ, έναν ακόμη αμυντικό χαφ, έναν καθαρόαιμο επιτελικό και φυσικά για ένα σέντερ φορ που αν (χτύπα ξύλο) συμβεί κάτι στο Μπεσού, δεν υπάρχει καμία εναλλακτική.
Υ.Γ.7: Κάτι που μας προκάλεσε εντύπωση και αξίζει σχολιασμού. Μετά το γκολ του Βαρότση που φυσικά πανηγυρίστηκε, δεν ακουγόταν “κιχ” απ’ την κεντρική εξέδρα, όσο και από αυτή των “απέναντι”. Τα ντεσιμπέλ ανέβηκαν πολύ… περισσότερο μετά το γκολ της ισοφάρισης του Αστέρα, στο 1-2 και στο 2-2. Τυχαίο;
Υ.Γ.8: Πολύ ποιοτικό και έμπειρο το υλικό των φιλοξενούμενων. Όλοι τους ονόματα για την κατηγορία και σε καλή ποδοσφαιρική ηλικία. Αν το δούμε εντελώς ψυχρά και ρεαλιστικά, μια χαρά ήταν το τελικό αποτέλεσμα. Για να ξέρουμε που βαδίζουμε…
Υ.Γ.9: Επιτέλους η ομάδα ξαναφόρεσε τα παραδοσιακά της χρώματα, το κίτρινο και το μπλε. Καλή η τουριστική φανέλα αλλά κάποια στιγμή, έπρεπε να επιστρέψει στις πατροπαράδοτες συνήθειες της. Παρεμπιπτόντως πολύ καλές οι νέες εμφανίσεις (και τα δύο σετ). Για να μην τα βλέπουμε όλα… στραβά και ανάποδα.
Θα επανέλθουμε…