Τελικά τον Έλληνα φίλαθλο, δεν τον πιάνεις από πουθενά! Έλληνας είναι και ο Ζακυνθινός. Πως γίνεται να ξεφύγει από τον κανόνα;
Βλέποντας την περίφημη “μηνυματιέρα” της καθημερινής αθλητικής εκπομπής “ελ κλάσικο” της οποίας έχουμε τη χαρά να είμαστε παραγωγοί (μαζί με αρχηγό Δημήτρη Πέττα και γίγαντα Ιάσονα Τσόλη) στο ραδιόφωνο του ΕΡΜΗ 91.8, αρχίζουμε να χάνουμε τη μπάλα!
Παρασκευή μεσημέρι. Παραμονές πρεμιέρας στο Λεωνίδιο για τον 5ο όμιλο της Γ’ Εθνικής. Το “κλίμα” μέσα από τους ακροατές που καταθέτουν την άποψη τους για το ματς, μοιάζει σαν χαμένη παρτίδα, πριν ακόμη αυτή ξεκινήσει!
“Που πάμε έτσι;”, “για 3-4 γκολ στο χαλαρό μας έχει το Λεωνίδιο”, “ντροπή στη διοίκηση που άφησε την ομάδα γυμνή”, “που πάμε χωρίς προπονητή και με τόσα πιτσιρίκια;”, “αν χάσουμε στο Λεωνίδιο και χάσουμε από την Αχαϊκή, εξαφανιστείτε από το γήπεδο”, “ε ρε γιαούρτια με πέτσα που έχετε να φάτε με την Αχαϊκή” ήταν μερικά από τα “ήπια”σχόλια που διαβάσαμε με τα ματάκια μας!
Ακόμη και για τις φανέλες στο φιλικό με τη Βάρδα έκραζαν ορισμένοι. “Γιατί φορέσαμε τα μπλε του Ζακυνθιακού και όχι τα κυανοκίτρινα; Κανονίστε να φοράμε κίτρινα και μπλε γιατί δεν ξαναπατάμε στο γήπεδο”.
Για να μην πούμε για το περίφημο όνομα, που ευτυχώς (για όλους μας) άλλαξε οριστικά τις προάλλες. “Για πόσο ακόμη θα λεγόμαστε Ζακυνθιακός; ΑΠΣ Ζάκυνθος πρέπει να λέγεται η ομάδα, κανονίστε την πορεία σας, γιατί θα παίζετε μόνοι σας στο γήπεδο”.
Δευτέρα πρωί. Τα “μωρά” της Ζακύνθου έχουν γυρίσει με το διπλό από τη γραφική κωμόπολη της Νότιας Κυνουρίας αλλά όλως παραδόξως… οι “νοστράδαμοι” που προέβλεπαν “καταποντισμό”, συμφορά μαύρη, διασυρμό και υποβιβασμό από την πρεμιέρα, ΠΟΥΘΕΝΑ! Εξαφανισμένοι!
Ίσως μέχρι την επόμενη “στραβή” θα προσέθετα εγώ! Που θα πάει, κάποια στιγμή θα τους κάτσει, για να βγουν να στάξουν μπόλικη “χολή”. Δεν τους έκατσε στην πρεμιέρα αλλά έχουμε 21 ματσάκια ακόμη, υπομονή…
Ιστορίες ζακυνθιακής τρέλας… εν ολίγοις!
Ας αφήσουμε όμως το τρολάρισμα και ας πάμε στο “ψητό”. Σύντροφοι και συντρόφισσες. Η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι γίνανε πολλά! Δυστυχώς λίγα καλά και πολλά άσχημα! Η “καλή μέρα” από το πρωί φάνηκε.
Ο άνθρωπος που πιστώνεται την αγωνιστική επιτυχία της ομάδας (Δημήτρης Νόλης) και ο άμεσος συνεργάτης του (Παναγιώτης Τρουπιώτης) αποχώρησαν από την άκρη του κυανοκίτρινου πάγκου. Ο ΑΠΣ έμεινε προπονητικά ακέφαλος και μέχρι σήμερα ψάχνει να βρει το “γιατρικό”. Ένας προπονητής αυτής της αξίας, με αυτές τις “παραστάσεις” και γνώσεις, δεν αντικαθίσταται τόσο εύκολα, όσο πιστεύουν κάποιοι. Ούτε φυσικά και ο βοηθός του που αποδεικνύεται εξαιρετικός “μαθητής”.
Πρώτο μεγάλο λάθος της διοίκησης, που έπρεπε να κάμψει τις οποιεσδήποτε ισχυρές αντιστάσεις στο εσωτερικό της (όποιος κατάλαβε- κατάλαβε) και να κρατήσει έναν άνθρωπο που ήξερε την ομάδα, σαν την “παλάμη” του.
Νόλης ακόμη να βρεθεί… παρότι μπήκαμε στον Οκτώβρη. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα τελειώσει μέσα στην εβδομάδα αλλιώς πάλι τα κάστανα από τη φωτιά θα πρέπει να βγάλει ο Στράτος Κουρούμαλος!
Μέχρι τώρα έχουμε διαφόρων ειδών “πατέντες”, “φύγε εσύ, έλα εσύ” και μια προετοιμασία που διεξήχθη με περισσότερα “εμπόδια” και από παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου.
Διοικητικά τώρα, το νεόκοπο 9μελές συμβούλιο, δεν ήταν και τόσο απλό σαν εγχείρημα! Μετά από μια δεκαετία σχεδόν, η Ζάκυνθος γύρισε σε τόσο “πολυπληθές” μοντέλο διοίκησης.
Πιο πριν είχαμε συνηθίσει στο γνωστό μοτίβο. “Ο Γούναρης και άλλοι 3-4”. Αυτοί δηλαδή που συνήθως τ’ άκουγαν και έπαιρναν κάνα “μπράβο” μόνο στο τέλος, αν σωζόταν φυσικά η παρτίδα.
Αυτή η δραματική αλλαγή στα πράγματα, έκανε την ομάδα να μοιάζει με “μεσήλικα” που υποφέρει από ρευματισμούς σε όλο του το σώμα. Το χειρότερο είναι ότι από αρχές Αυγούστου το είχε γυρίσει σε “όστρια”, οπότε όσο και να ήθελε ο καημένος ο “μεσήλιξ”, δεν έστριβε ούτε με… “υδραυλικό τιμόνι”.
Εν πάσει περιπτώσει, φαίνεται ότι το πράγμα αρχίζει να μπαίνει σε μια κανονικότητα, μιας και αρχίζει να αποκτά μια κάποια “χημεία” η νυν διοίκηση. Η διάρκεια βεβαίως, είναι αυτή που κάνει τη διαφορά, οπότε ας περιμένουμε λιγάκι, για να μιλάμε με μεγαλύτερη σιγουριά.
“Δυσκαμψία” υπήρξε και στο μεταγραφικό κομμάτι, μιας και οι έμπειροι παίχτες που απαρτίζουν το έμψυχο δυναμικό, μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Με μέσο όρο ηλικίας μετά βίας τα 21 χρόνια, η Ζάκυνθος θυμίζει περισσότερο Κ20, παρά ομάδα Γ’ Εθνικής. Ε και;
Τα πιτσιρίκια άρχισαν να βγάζουν “δοντάκια” στο Λεωνίδιο και ποιος ξέρει, ίσως αρχίσουν να “δαγκώνουν” σε λίγο καιρό. Όμως αγαπητοί αναγνώστες, η αλήθεια πάντα βρίσκεται κάπου στη μέση.
Ούτε Ρεάλ και Μπαρσελόνα γίναμε επειδή κερδίσαμε στο Λεωνίδιο, ούτε και ήμασταν “Πράσινα πουλιά” ή “Κουκουβάουνες” επειδή δεν πήραμε παίχτες- ονόματα και έμπειρους για την κατηγορία.
Η ομάδα έδειξε ότι έχει ψυχή, έχει ταλέντο, φιλοδοξίες, “δίψα” και κυρίως “φανέλα” την οποία “βάρυνε” με την αδιάλειπτη παρουσία της στις εθνικές κατηγορίες όλα αυτά τα χρόνια.
Τι δεν έχει; Πολλές λύσεις στον πάγκο, εμπειρία, συνοχή και κυρίως σταθερότητα στο κομμάτι εκτός των γραμμών του γηπέδου. Δε χρειάζεται ούτε καταστροφολογία και αναθέματα, ούτε πανηγυρισμοί και τσίρκο μεντράνο επειδή κάναμε μια νίκη.
Την ερχόμενη Κυριακή, μια ενδεχόμενη επικράτηση επί της Αχαϊκής, θα φέρει άλλον “αέρα” τόσο στον σύλλογο όσο και στο φίλαθλο κόσμο του νησιού, που έχει καλομάθει στα “μεγαλεία” των τελευταίων ετών.
Ο Ζακυνθινός δεν είναι όπως ήταν κάποια χρόνια πριν. Δεν συμβιβάζεται με την 2η ή την 3η θέση σε κάποιο όμιλο της Δ’ Εθνικής. Θέλει μπάλα, νίκες και φυσικά επιστροφή στα “σαλόνια” της Β’ Εθνικής.
Εδώ σου λέει “γονάτισαν” ομαδάρες! Όταν κοιτάζεις στα “μάτια” Λάρισα, ΟΦΗ, Εργοτέλη, Ολυμπιακό Βόλου και δεν συμμαζεύεται, δεν επιτρέπεται να χάνεις από κανέναν. Ειδικά στο στάδιο!
Αυτό ας το λάβει σοβαρά υπόψιν η ίδια η διοίκηση, εάν θέλει να μην βλέπει “εφιάλτες” κατά την διάρκεια της χρονιάς.
Η νίκη στο Λεωνίδιο ήρθε κόντρα σε όλους και σε όλα. Μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για κάτι μεγάλο στην συνέχεια. Μην πετάξουμε την ευκαιρία!
Άλλωστε οι περισσότεροι από τα μέλη του Δ.Σ., έχουν μακρόχρονη παρουσία στο ποδόσφαιρο και ξέρουν πως να κρατούν μια ομάδα και στις “φουρτούνες” αλλά και στη “μπουνάτσα”.
Ιδού λοιπόν η “Ρόδος” (η Ζάκυνθος εν προκειμένω), ιδού και το πήδημα”…
Υ.Γ.1 : Συγκινητικό το ενδιαφέρον των απόδημων Ζακυνθινών για την ομάδα. Το live του ioniansports.gr την Κυριακή, θύμισε εποχές Β’ Εθνικής. Χαμός από παντού!
Υ.Γ.2: Μάλλον οι έξω Ζακυνθινοί εκτιμούν καλύτερα την ομάδα, απ’ ότι οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού.
Υ.Γ.3: Φίλε του ΑΠΣ Ζάκυνθος, η ομάδα σου έδωσε την καλύτερη “πάσα” για να “σκοράρεις” με τη δυναμική παρουσία σου στην εξέδρα αυτή την Κυριακή. Σειρά σου να βάλεις ΕΣΥ το γκολ!
Υ.Γ.4: Κύριοι και κυρίες της διοίκησης. Τώρα είναι που δε χαλαρώνουμε. Τώρα ΤΡΕΧΟΥΜΕ. Προπονητή και 3-4 ακόμη μεταγραφές ΧΘΕΣ, για να είμαστε όπως πρέπει, λίαν συντόμως.
Υ.Γ.5: Τη Ζάκυνθο μην τη φοβάσαι όταν έχει προβλήματα. Να τη φοβάσαι όταν όλα είναι καλά… Σας μιλάμε εκ πείρας.
Υ.Γ.6: Για το προχθεσινό διπλό, ας ανάψουμε και μια “λαμπάδα” στο μπόι του γυμναστή Νίκου Ορφανίδη που το παλικάρι έκανε σχεδόν μόνος του την όποια… προετοιμασία.
Υ.Γ.7: Το χρώσταγε στον “Δάσκαλο” το χθεσινό διπλό ο καλός θεούλης. Μην ξεχνάμε ότι αυτός έδωσε το “φιλί της ζωής” στα δύσκολα, πέρυσι στις 27 Οκτωβρίου και πήρε την ανταμοιβή του. Τον λες και γουρλή!
Υ.Γ. 8: Την Κυριακή δεν περισσεύει κανείς από το γήπεδο. Ακόμη και κάποιοι από εσάς που έχετε πικρίες, αφήστε τις στην άκρη και ελάτε γήπεδο. Η ομάδα σας χρειάζεται ΟΛΟΥΣ. Κανείς δεν περισσεύει…
Θα επανέλθουμε συντόμως…