“Με αέρια (για να μην το πούμε αλλιώς), δε βάφονται αυγά”, λέει ο θυμόσοφος λαός μας, σε μια από τις εκατοντάδες πετυχημένες παροιμίες του.
Η εντός έδρας “σφαλιάρα” απ’ τον Πανηλειακό με το εμφατικό αλλά τιμητικό (βάσει των ευκαιριών που έχασαν οι φιλοξενούμενοι), 0-3 ήταν τόσο δυνατή, που άπαντες στον ΑΠΣ Ζάκυνθος άρχισαν να βλέπουν “αστράκια”.
Μα θα πει κανείς (και θα συμφωνήσουμε μαζί του), τι είναι αυτό που σας έκανε εντύπωση; Όσοι ζουν από κοντά την κυανοκίτρινη πραγματικότητα από την αρχή της περιόδου, ξέρουν ότι το κυριακάτικο αποτέλεσμα, δεν ήταν τίποτε άλλο από αυτό που ήταν φυσιολογικό… να συμβεί.
Μια ομάδα χωρίς προετοιμασία, με έναν προπονητή που βρίσκεται στο νησί μόλις μια εβδομάδα, με μπάτζετ πιο χαμηλό και από μεσαία ομάδα Α’ τοπικού και με τόσα νέα και άπειρα παιδιά στο δυναμικό της, ήταν λογικό και επόμενο ότι θα βίωνε μια τόσο σκληρή ήττα.
Δε χρειάζεται να είσαι “Μπαρσελόνα” και “Ρεάλ Μαδρίτης” για να αναδείξεις τις αδυναμίες μιας ομάδας. Τα στοιχειώδη εάν κάνεις και εάν υπάρχει μια ποδοσφαιρική κανονικότητα, είναι αρκετό να βγάλεις όλες τις αδυναμίες του αντιπάλου σου, στη φόρα!
Αυτό έκανε και ο Πανηλειακός. Απλά και προφανή πράγματα. Με κανονική προετοιμασία, με μπάτζετ και παίχτες για Γ’ εθνική, με ένα προπονητή που δουλεύει καιρό με τους ποδοσφαιριστές του, συν τη “βαριά” του φανέλα, στην οποία ποντάρει για κάτι καλό στο φετινό πρωτάθλημα.
Ότι ακριβώς δηλαδή… ΔΕΝ έχει μέχρι τώρα η Ζάκυνθος. Αλήθεια, ένιωσε κανείς έκπληξη με το αποτέλεσμα αυτό; Έκανε σε κάποιον εντύπωση η εικόνα των 90 λεπτών;
Δεν μπορείς να έχεις τρελές απαιτήσεις από την τωρινή ομάδα. Κακά τα ψέματα. Να είμαστε ρεαλιστές. Από την αρχή τα πάντα πάνε κακά, στραβά και ανάποδα.
Χθες παρακολουθήσαμε ένα νεανικό σύνολο που ήθελε αλλά δε μπορούσε από τη μία και από την άλλη… ένα κανονικό σύνολο που “χτίστηκε” σε μια “άλφα” ποδοσφαιρική λογική. Τόσο απλά. Το ποδόσφαιρο δεν είναι πυρηνική φυσική. Είναι απλά πράγματα.
Ότι συνέβη το μεσημέρι της Κυριακής, μόνο σε καλό μπορεί να βγει στη ζακυνθινή ομάδα. Γιατί σε περίπτωση που αποσπούσε θετικό αποτέλεσμα σε τρίτο σερί ματς, το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να “κουκουλώσει” τις αδυναμίες της και να ζει σε μια ψευδαίσθηση.
Άποψη μας ότι οι ποδοσφαιριστές είναι οι τελευταίοι που φταίνε για το χθεσινό. Ξαναλέμε τα παιδιά προσπαθούν, κάνουν ότι μπορούν. Όμως κάποια πράγματα είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις τους. Δε φταίνε τα παιδιά που από θέμα προετοιμασίας είναι δύο σκάλες πίσω από τους υπόλοιπους.
Δε φταίνε τα παιδιά, που κάνουν προπόνηση με κανονικό προπονητή τις τελευταίες δέκα (!) μέρες, όταν οι αντίπαλοι τους προετοιμάζονταν δύο μήνες τώρα. Δε φταίνε τα παιδιά όταν όλο το καλοκαίρι έπαιξαν όλο και όλο ένα (!) φιλικό κόντρα στη Βάρδα.
Ούτε φταίνε φυσικά, όταν οι περισσότεροι εξ’ αυτών είναι πρωτάρηδες στην συγκεκριμένη κατηγορία και πρέπει να βγάλουν τα “κάστανα” από τη “φωτιά”, με κίνδυνο να φορτωθούν στις πλάτες τους, μια ευθύνη που δεν τους αναλογεί. Και κατά συνέπεια να κινδυνεύουν να “καούν” ψυχολογικά και αγωνιστικά.
Γιατί όταν έχεις τόσα νέα παιδιά, φροντίζεις να πάρεις και κάποιους έμπειρους για να τα πλαισιώσεις, ούτως ώστε στην πρώτη “στραβή”, να υπάρχει μια “ομπρέλα” προστασίας γι’ αυτά και όχι να πίνουν “θάλασσα” όπως έγινε κόντρα στους Πυργιώτες.
Οι μεγάλες ευθύνες είναι αλλού! Για ότι έχει γίνει μέχρι τώρα, η διοίκηση είναι αυτή που έχει το μεγαλύτερο μερίδιο. Ξεκάθαρα! Σαν ιστοσελίδα έχουμε δώσει πολύ χρόνο και έχουμε αποδώσει ουκ ολίγα “ελαφρυντικά” στο 9μελές. Όμως δεν είναι μόνο “στραβός ο γιαλός” αλλά και εμείς στραβά τον αρμενίζουμε.
Λέγαμε συνέχεια ότι δε μπορεί να διοικείται μια ομάδα από 2-3 άτομα και ότι θα έπρεπε να μπουν και άλλοι στο συμβούλιο, ώστε να ισχυροποιηθεί και στο οργανωτικό αλλά και στο οικονομικό κομμάτι. Τελικά όμως η “μετάβαση” αυτή από το ένα άκρο στο άλλο, μάλλον έχει μπερδέψει την κατάσταση παρά έχει κάνει καλό.
Αυτή την στιγμή όσοι ξέρουν τι γίνεται στα ενδότερα, αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει ομοψυχία και ενότητα. Καλό είναι λοιπόν να μπουν στην άκρη οι αντιπαραθέσεις και οι εγωισμοί και όλοι να συνεργαστούν για το καλό της ομάδας. Ειδάλλως τα “βέλη” του κόσμου θα τους πάρουν όλους και είναι κρίμα.
Ο κόσμος στο μεταξύ φωνάζει για ενίσχυση. Και με το δίκιο του. Έτσι… δε βγαίνει η χρονιά, είναι ξεκάθαρο! Αυτό που μας έκανε μεγάλη εντύπωση στην συμπεριφορά της κερκίδας, ήταν η απόλυτη “σιωπή” μετά το τελικό σφύριγμα του ρέφερι Παναγιωτόπουλου. Σαν να περίμενε το “μοιραίο”, γιατί ήξερε μέχρι που φτάνει ο “ίσκιος” της ομάδας.
Σε προηγούμενα χρόνια η Ζάκυνθος “λύγιζε” ομαδάρες στο “κάστρο” της και στην κερκίδα οι περισσότεροι γκρίνιαζαν, γιατί ήθελαν ακόμη… περισσότερα πράγματα! Χθες δεν ακούστηκε το παραμικρό. Περίεργο έως και παράδοξο. Και τι να ακουστεί άλλωστε; Ξαναλέμε: Τη μικρότερη ευθύνη την έχουν οι παίχτες. Κάνουν ότι μπορούν αλλά θέλουν… βοήθεια! Να είμαστε ρεαλιστές.
Πλέον ότι έγινε, έγινε. Ακολουθεί ένα παιχνίδι στη Βάρδα και πρέπει να υπάρξει ψυχραιμία και λογική. Μέχρι τότε και προσθήκες μπορούν να γίνουν και το κλίμα να αλλάξει προς το καλύτερο. Και ποιος ξέρει, με ένα καλό αποτέλεσμα να αλλάξει ξανά η ψυχολογία.
Κάνουμε καλοπροαίρετη κριτική, με στόχο τη βελτίωση της ομάδας. Δεν προσπαθούμε ούτε να “ισωπεδώσουμε” ούτε και να “μηδενίσουμε” κανέναν. Αλλά δε μπορούμε να χαϊδεύουμε και “αυτιά” , όταν υπάρχουν τόσες “ανορθογραφίες” στη μεγάλη ομάδα του νησιού μας.
Μέχρι στιγμής, όπως “έστρωσαν”… “κοιμούνται” στο κυανοκίτρινο Δ.Σ!
Υ.Γ. 1: Δύο εντός έδρας ματς, μηδέν γκολ και σχεδόν μηδέν ευκαιρίες. Πρωτοφανές για ΑΠΣ!
Υ.Γ. 2: Άλλες δύο φορές την τελευταία δεκαετία έχει ηττηθεί με τέτοιο σκορ (0-3) στην έδρα της η Ζάκυνθος. Μια με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς και μια σε ένα παντελώς αδιάφορο ματς με τον Αιγινιακό, όπου τα πάντα είχαν κριθεί. Και στις δύο αυτές ήττες, η ομάδα και μπάλα έπαιξε και ευκαιρίες είχε. Μεγαλύτερη σημασία έχει το πως χάνεις, παρά το αν χάνεις. Τέτοια αποκαρδιωτική εμφάνιση δε θυμόμαστε εντός δημοτικού σταδίου, από Καπανδρίτη και μετά. Ούτε να στεναχωρηθείς δε σου έκανε όρεξη!
Υ.Γ.3: Όσοι ήρθαν στο γήπεδο, θα παρατήρησαν ότι ο κόσμος σε σχέση με το ματς κόντρα στην Αχαϊκή ήταν λιγότερος. Γιατί άραγε; Μήπως τα “καμπανάκια” άρχισαν να βαράνε από την περασμένη Κυριακή;
Υ.Γ.4: Η έντονη φημολογία των τελευταίων ημερών, ήθελε τον Στέλιο Γούναρη να μην βρίσκεται στο γήπεδο για πρώτη φορά στα χρονικά, από τότε που ανέλαβε τις τύχες της ομάδας. Και επιβεβαιώθηκε. Τυχαίο γεγονός ή “μήνυμα” από την πλευρά του, ότι δεν συμμετέχει ενεργά στα δρώμενα της ομάδας λόγω δυσαρέσκειας; Και παλιότερα πεταγόταν στην Αθήνα για υποθέσεις της ομάδας, αλλά την Κυριακή ήταν πάντα στο γήπεδο. Χθες δεν συνέβη κάτι τέτοιο…
Υ.Γ. 5: Πολλά μπράβο στα παιδιά των “Απέναντι” (δίχως κανένα ίχνος κολακείας), για την συμπαράσταση τους στην ομάδα, ακόμη και όταν το ματς είχε κριθεί στο 0-3. Δε σταμάτησαν λεπτό να τραγουδούν και να εμψυχώνουν τους παίχτες του Μάρκου Στεφανίδη. Μαγκιά τους!
Υ.Γ.6: Δεν ξέρουμε αν η κακή εικόνα του ΑΠΣ, έκανε τον Πανηλειακό να φαίνεται καλύτερος απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα αλλά οι ερυθρόλευκοι του Πύργου ήταν ξεκάθαρα ανώτεροι και το τελικό σκορ τους αδικεί κατάφορα. Μας άρεσε πολύ η επιθετική τετράδα με τους Ντανκούα, Σωτηρόπουλο, Κρεββατά και Μπουρλάκη. Ειδικά Σωτηρόπουλος και Ντανκούα ήταν μόνιμη “πηγή” κινδύνων για την εστία του Διαμαντή. Ήταν μια ΚΑΝΟΝΙΚΗ ομάδα στο σύνολο. Τελεία και παύλα!