“Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν”, λέει μια γνωστή ελληνική ρήση. Έτσι είναι φίλοι και φίλες αναγνώστες. Κάποια στιγμή οι “κύκλοι” κλείνουν, γιατί έτσι είναι η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Κλείνουν για να ανοίξουν καινούργιοι, με την ελπίδα και την προσμονή ότι όλα μπορούν να ξαναγίνουν όπως πριν και… ακόμη καλύτερα!
Νωπό φαντάζει το “χώμα” από την πρόσφατη “κηδεία” της περασμένης Πέμπτης 27 Οκτωβρίου 2016. Μια ημερομηνία που κανείς κυανοκίτρινος πιστός δεν πρόκειται να ξεχάσει.
Η μέρα που το όνειρο της Β’ Εθνικής, αυτό που ζήσαμε επί 3 χρόνια και 3 μήνες περίπου (από τις 31 Ιουλίου 2013) “έσβησε” σε ένα βροχερό πρωινό.
Έτσι είναι. Πρέπει να το αποδεχτούμε και να το συνειδητοποιήσουμε. Μας πονά, μας πληγώνει, μας πνίγει. Ήταν αδικία αλλά η κατάσταση έτσι έχει!
Φταίμε και εμείς (σαν Ζακυνθινοί), φταίτε και εσείς (σαν διοίκηση) φταίει και ο Χατζηπετρής (το σύστημα, οι δικαστές, η σαπίλα και η βρωμιά της ελληνικής κοινωνίας που δυστυχώς βασιλεύει και στο ποδόσφαιρο).
Παράπονα πολλά έχει ο περισσότερος κόσμος και από τον Υφυπουργό αθλητισμού Σταύρο Κοντονή. Μια βόλτα στο νησί θα σας πείσει για του λόγου το αληθές. Κάποιοι τα ρίχνουν όλα σε εκείνον, άλλοι λένε ότι δε μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω, γιατί όλοι θα έλεγαν ότι παρεμβαίνει ωμά στο έργο της δικαιοσύνης κτλ.
Η αλήθεια για εμάς βρίσκεται κάπου στη μέση.
Η ομάδα τραβιόταν για τέσσερις μήνες στα δικαστήρια. Μας ενέπαιξαν με τον πιο έκδηλο και προφανή τρόπο. Δεν ζήτησε κανείς νοήμων άνθρωπος από τον κ. Κοντονή να παρανομήσει. Κανείς δεν τους είπε να σώσει τον ΑΠΣ με το “έτσι θέλω”. Ίσα-ίσα! Καταλαβαίνουμε ότι η θέση του ήταν εξαιρετικά δυσμενής, λόγω της καταγωγής του.
Το παράπονο που έχει ο περισσότερος κόσμος από εκείνον, είναι ότι δεν κατάλαβε-αντιλήφθηκε το πλήρες μέγεθος της κατάστασης. Τη σοβαρότητα της.
Ότι θα έπρεπε να προστατέψει την ομάδα ως ΘΕΣΜΟΣ και όχι ως Ζακυνθινός, από τα “αρπακτικά” και όχι να θυσιαστεί η ομάδα μας σαν μια νέα “Ιφιγένεια”, για να μην πεις κανείς ότι δεν ήταν αμερόληπτος, σαν επικεφαλής του αθλητισμού της χώρας.
Έπρεπε -κατ’ εμάς πάντα- να την προστατεύσει από αυτούς, που πήραν τους φακέλους τους στημένων αγώνων -όπως απεφάνθη η ίδια η επιτροπή δεοντολογίας- και τους εξαφάνισαν. Από αυτούς τους ίδιους που πέταξαν στα “σκουπίδια” την απόφαση της ίδιας επιτροπής για την υπόθεση Λαμπρόπουλου. Αυτούς που έβαλαν στο “συρτάρι” για 72 μέρες την έφεση της Ζακύνθου κατά της πραξικοπηματικής επικύρωσης της Φούτμπολ Λιγκ, την ώρα που υπήρχαν εκκρεμοδικίες.
Αφήνουμε για το τέλος το μέγα σκάνδαλο της ΕΕΑ, η οποία αποδέχτηκε με ευκολία, μια… κόλλα χαρτί από την πλευρά του Πανελευσινιακού. Εκεί δηλαδή που έγινε το “άσπρο-μαύρο” με την σύνθεση του μετοχικού κεφαλαίου των “σταχυοφόρων”.
Κλείνοντας φτάνουμε στους τακτικούς δικαστές, οι οποίοι έβαλαν το “κερασάκι στην τούρτα”. Η κ. Μπόζνου “έκλεισε τα μάτια” μπροστά στο γράμμα του νόμου και ο κ. Σκουτέρης ενώ λίγες ώρες πριν “κατακεραύνωσε” τη Φούτμπολ Λιγκ για το θέμα της επικύρωσης, μιλώντας για παρανομία και κακούργημα(!!!), ήταν αυτός που το νομιμοποίησε την επόμενη κιόλας μέρα, με την καταδικαστική απόφαση του…
Εκεί για εμάς είναι οι ευθύνες του υφυπουργού. Ότι έπρεπε να ζητήσει να τηρηθούν οι νόμοι του κράτους δικαίου. Καθαρά θεσμικά. Όπως έκανε σε άλλες περιπτώσεις με ΕΠΟ, Σούπερ λιγκ κτλ.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΠΕ ΟΜΟΦΩΝΑ “ΝΑΙ” ΣΤΟ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Προχωράμε παρακάτω. Μια νέα προσπάθεια έχει ήδη ξεκινήσει από το απόγευμα της Κυριακής και μετά. Η στιγμή που ο Στέλιος Γούναρης απεύθυνε το ερώτημα στους 100 περίπου φίλους της ομάδας που βρέθηκαν στο μουσικό σχολείο, για το αν δέχονται την συνεργασία με το Ζακυνθιακό και το ξεκίνημα μιας νέας εποχής, ήταν αν μη τι άλλο ιστορική.
Το με ένα στόμα, μια φωνή “ναι” των παρισταμένων αλλά και το θερμό χειροκρότημα στον Στράτο Κουρούμαλο όταν ο τελευταίος έκατσε στο κεντρικό έδρανο, δίπλα στον Πρόεδρο και τον Αντιπρόεδρο (Νίκος Κοντονής) των κυανοκίτρινων, ήταν η καλύτερη απόδειξη ότι μπροστά στο συμφέρον της ομάδας, όλα τα υπόλοιπα πάνε “περίπατο”.
ΔΥΣΚΟΛΗ ΧΡΟΝΙΑ Η ΦΕΤΙΝΗ, ΣΤΑ ΙΣΙΑ ΘΑ ΠΑΙΧΤΕΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ
Μέχρι εδώ, καλά. Πάμε και στην επόμενη ημέρα. Η ομάδα του Ζακυνθιακού έχει ήδη ξεκινήσει τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις για την σαιζόν. Ολοκλήρωσε προετοιμασία, έπαιξε δύο ματς κάνοντας ισάριθμες νίκες και έχει μπει πλέον για τα καλά στο “χορό”.
Ένα δύσκολο πρωτάθλημα, με δύο πολύ δυνατές ομάδες όπως ο περσινός πρωταθλητής Α.Ο. Τσιλιβή και ο ενισχυμένος απ’ όλες τις πλευρές και περσινός κυπελλούχος Α.Ο. Κατασταρίου.
Οι δύο αυτές ομάδες έχουν κάνει επενδύσεις, έχουν σωστές “βάσεις”, πολύ καλούς παίχτες και τεχνικά τιμ και μοιάζουν τη δεδομένη στιγμή είναι ένα “κλικ” πιο μπροστά από τον Ζακυνθιακό.
Στο νέο πρωτάθλημα υπάρχουν και άλλες, λιγότερο διαφημισμένες αλλά το ίδιο “διψασμένες” ομάδες, με την δική τους ξεχωριστή ιστορία. Σε αυτή την κατηγορία μπαίνει ο Αστέρας Μαχαιράδου των 6 τίτλων και των τριών παρουσιών στη Δ’ Εθνική. Ο ανανεωμένος Παναρτεμισιακός με μεγάλη επίσης “διαδρομή” στα τοπικά πρωταθλήματα και φυσικά η Ένωση Αγίου Λέοντα- Κοιλιωμένου, που αποτελεί σταθερή αξία της κατηγορίας. Συν όλους τους υπόλοιπους που θα δώσουν και αυτή τη “μάχη” τους.
Από την άλλη μεριά, η ομάδα που σε λίγες ημέρες θα κληθεί να φορέσει τα κυανοκίτρινα και τον “Υάκινθο” στο στήθος, θα έχει την κλασική της “βάση” με τα παιδιά της ακαδημίας του Στράτου, συν τις φετινές μεταγραφές, συν τις προσθήκες από την Κ19 του ΑΠΣ και της ακαδημίας του Σπύρου Φιορεντίνου και το μοναδικό επιζώντα από την επαγγελματική ομάδα Ραφαήλ Πέττα.
“Στοίχημα” για το νέο ΑΠΣ, είναι όλο αυτό το “μείγμα” να δέσει το συντομότερο δυνατό. Ο τεχνικός Παναγιώτης Τρουπιώτης καλείται να “παντρέψει” το ήδη υπάρχον υλικό με όλους τους υπόλοιπους και η ομάδα να αντέξει μέχρι και τον Ιανουάριο, όπου θα γίνει πιο σοβαρή και ποιοτική ενίσχυση. Ταλέντο υπάρχει, όπως όρεξη και “δίψα”.
Αυτομάτως η φανέλα “βαραίνει” πολύ για τους υπάρχοντες ποδοσφαιριστές, αφού καλούνται να εκπροσωπήσουν τη μεγαλύτερη ομάδα του νησιού. Είναι μια δύσκολη και ιστορική συνάμα στιγμή για το σωματείο. Είναι μια ώρα ευθύνης για τους πάντες.
Στέλιος και Στράτος (όπως οι Διονυσίου και Καζαντζίδης ένα πράγμα), έβαλαν τα “παλιά” στην άκρη και έδωσαν τα “χέρια”.
Για το Φιορεντίνο δε συζητάμε καν, γιατί ούτως ή άλλως βρισκόταν κοντά και τα προηγούμενα χρόνια. Έχουν άπαντες ευθύνη απέναντι στον Σύλλογο. Πρέπει να προφυλάξουν το “καράβι” από κάθε είδους κακοκαιρία, για να μην πάμε σε “ναυάγιο” α λα “Τιτανικός”. Και ο νοών, νοείτο. Ξέρουν τον τρόπο. Τόσα χρόνια βάσταγαν τα μπόσικα ο καθένας από την δική του σκοπιά και κατάφερναν να τα φέρνουν βόλτα, με επιτυχία.
Ήρθε η ώρα λοιπόν για όλους. Στο παιχνίδι πρέπει να μπει δυναμικά και ο κόσμος. Τώρα στα δύσκολα, να στηρίξουν το νέο εγχείρημα. Τώρα που το “μέλι” της Β’ Εθνικής έφυγε από τα δάχτυλα. Θα είναι δύσκολα αναμφίβολα. Όταν έχεις μάθει στα “ρετιρέ”, τα “υπόγεια” φαίνονται αποπνικτικά.
Όμως όπως λέει και ο Τερζής: “Στα υπόγεια είναι η θέα”. Που ξέρετε. Ίσως σε λίγα χρόνια η θέα είναι πολύ καλύτερη, από αυτή που ήταν. Ο “γίγαντας” είχε “πήλινα” πόδια. Καιρός να αποκτήσει τα δικά του, για να μπορεί να στέκεται καλύτερα, σε όσες “τρικλοποδιές” και να του βάλουν.
ΜΗΝ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ
Αγαπητοί φίλοι και φίλες. Η φετινή χρονιά είναι πολύ παράξενη. Η μοίρα τα έφερε έτσι, όπου μετά από πολλά χρόνια, η μεγάλη ομάδα του νησιού καλείται να αγωνιστεί στο τοπικό. Την τελευταία δεκαετία και βάλε, όλοι οι Ζακυνθινοί καμάρωναν τον ΑΠΣ στις εθνικές κατηγορίες.
Όλοι οι Σύλλογοι έχουν την ιστορία τους. Κανένας δε μπορεί να προδικάσει το νέο πρωταθλητή. Όλοι λίγο- πολύ αγαπάνε τον ΑΠΣ. Ο καθένας με τον τρόπο του. Άλλος το δείχνει περισσότερο άλλος λιγότερο. Όμως υπάρχουν και οι άλλες ομάδες που έχουν την ιστορία τους, έχουν χαλάσει χρήμα και οφείλουν να διεκδικήσουν το φετινό “στέμμα”.
Στην κυανοκίτρινη διοίκηση, κανείς δεν ήθελε την αντιπαλότητα με τις υπόλοιπες Ζακυνθινές ομάδες. Δε μπορεί να γίνει όμως διαφορετικά. Ακόμη και οι τοπικοί συντάκτες θα βρεθούμε σε δύσκολη θέση φέτος. Καλούμαστε να κρατήσουμε τις ισορροπίες και ίσες αποστάσεις.
Τουλάχιστον ας επικρατήσει η λογική και η ψυχραιμία. Όποιος αξίζει να πάρει τον τίτλο ας τον πάρει. Όλα σε φίλαθλα και πολιτισμένα πλαίσια. Μην πέσουμε στην “παγίδα” της διχόνοιας και της εσωστρέφειας. Οφείλουμε να προστατεύσουμε το ίδιο μας το ποδόσφαιρο.
Ας ελπίσουμε ότι αργά ή γρήγορα, θα έχουμε ξανά ομάδα στη Β’, στη Γ’ και πολύ δυνατό τοπικό. Όπως συνέβη πρόπερσι. Με καλή διάθεση και ομοψυχία όλα γίνονται. Αγαπάτε αλλήλους…
Υ.Γ 1: Κάποιοι δε μπόρεσαν με τίποτα να κρύψουν τη χαρά τους για τον υποβιβασμό της ομάδας. Έχουν προφανώς τους λόγους τους. Παιδιά δεν υποβιβάστηκε ο Γούναρης, ο ΑΠΣ Ζάκυνθος υποβιβάστηκε…
Υ.Γ.2: Αγαπητοί πολιτικοί φορείς του τόπου. Η ομάδα σας έχει ανάγκη σε κάθε της “βήμα”. Όχι μόνο στις εκλογές, στη μπουφανία και όταν πρέπει να “τσεκουρώσουμε” τον πολιτικό μας αντίπαλο, επειδή ανήκει σε άλλο κόμμα…
Υ.Γ3: Χαιρόμαστε που κάποιοι ανακάλυψαν ότι η μπάλα ποδοσφαίρου είναι στρογγυλή, ασπρόμαυρη και ότι την κλωτσάς με το πόδι. Εμείς νομίζαμε, ότι νομίζανε άλλα. Ότι π.χ. η μπάλα ήταν μικρή, κίτρινου χρώματος και τη χτύπαγες με ρακέτα. Ποιος θα την πάει για “βόμβα” ή όχι στην αστυνομία, το αφήνουμε στην διακριτική ευχέρεια του κάθε ζακυνθινού φιλάθλου.
Υ.Γ.4: Όταν τις προάλλες γράφαμε ότι “πέσαμε αλλά θα ξανασηκωθούμε”, κάτι ξέραμε. Δεν το γράφαμε “αέρα-πατέρα”. Λίγες ώρες αργότερα, τα γεγονότα “μίλησαν” από μόνα τους!
Υ.Γ.5: Κάνα νέο από Δημοτικό στάδιο, έχουμε;;;