“Με λένε Ζάκυνθο”… ήταν τα πρώτα χαρακτηριστικά λόγια της Υακίνθης Λάγιου μόλις ανέβηκε την σκηνή του Υπαίθριου Δημοτικού Θεάτρου Ζακύ
νθου… και συστήθηκε στο κοινό. Ρίγη συγκίνησης από εκατοντάδες ζακυνθινούς που ανέβηκαν τον ανήφορο για να τιμήσουν την βραδιά που ήταν αφιερωμένη στον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Δημήτρη Λάγιο…
Κάτω από το φως του αυγουστιάτικου φεγγαριού οι μουσικές και οι ήχοι ξέφυγαν από το χώρο αυτό και με την βοήθεια της θετικής αύρας που πλημμύρισε το θέατρο έφτασαν εκεί… ψηλά στον ουρανό. Εκεί στη στοά των Αθανάτων. Εκεί που βρίσκεται ο Δημήτρης Λάγιος! Των αθανάτων το κρασί το ‘βρετε σεις και πίνετε ζωή για σας ο θάνατος κι αθάνατοι θα μείνετε. Στίχοι του Ευαγόρα Παλληκαρίδη σε μουσική του Δημήτρη Λάγιου…
Σάββατο βράδυ στις 13 Αυγούστου από τις 9 έως τις 12 οι συντελεστές της εκδήλωσης έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό για να βγει αυτή η εξαιρετική δουλειά… Την εκδήλωση παρουσίασε ο Σύλλογος Ζακυνθίων «Ανδρέας Κάλβος» και πλαισίωσαν ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Υακίνθη» με δάσκαλο τον Νίκο Αρβανιτάκη, ο πολιτιστικός Σύλλογος «Το Φιόρο του Λεβάντε» με συνθέσεις του Δημήτρη Λάγιου και μαέστρο τον αρχιμουσικό Διονύση Μαλλιά, φωτογράφο τον Δημήτρη Σκιαδόπουλο και την υποστήριξη του Δήμου Ζακυνθίων. Η σκηνοθεσία – Χορογραφίες – Video ήταν από την Ανδριανή Μαρούλη.
Οι εκατοντάδες ζακυνθινοί τραγουδούσαν συνεχώς, όπως “να ονειρεύομαι., τι πάθος, μην την πιστεύεις της αγάπη, μωβ, Ενυδρείο, σε χάνω από τον δίσκο “Ερωτική πρόβα” .Την παράσταση έκλεψε η πανέμορφη κόρη του Δημήτρη Λάγιου, Υακίνθη, που με την υπέροχη φωνή της ερμήνευσε τραγούδια του πατέρα της… Την εκδήλωση έκλεισε με τον πιο συγκινητική στιγμή όταν η Υακίνθη Λάγιου κάλεσε την μητέρα της, Πέγκυ. να ανέβει στην σκηνή. Όλοι μαζί οι συντελεστές κάτω από τους ήχους των “Αθανάτων” απέσπασαν το χειροκρότημα των θεατών.
Δημήτρης Λάγιος (7 Απρίλη 1952 – 9 Απρίλη 1991): “Δε φοβάμαι το θάνατο. Όμως δε μου φτάνει ο χρόνος. Ο,τι και να κάνεις στην τέχνη, δε φτάνει ο χρόνος…”
Η Υακίνθη Λάγιου μαζί με την Κωνσταντίνα Μπάστα