Συμπληρώθηκαν 90 χρόνια και το ταξίδι συνεχίζεται! Η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως επιστρέφει για να κάνει ξανά περήφανους όλους τους οπαδούς της, πατώντας στο ένδοξο παρελθόν της, και χτίζοντας από την αρχή το μέλλον με σκοπό να είναι το ίδιο λαμπερό. Διαβάστε κομμάτια της ιστορία της.

ΑΕΚ, τρία μαγικά γράμματα, που το καθένα κρύβει μία δική του, ξεχωριστή ιστορία και η ένωσή τους βγάζει μια «χρυσή» πορεία δεκαετιών: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως, ένας σύλλογος, μια ιδέα, μια παρέα, μια κίνηση προσφύγων της Πόλης, που μόλις δύο χρόνια μετά το μεγάλο διωγμό του 1922 θέλησαν να δημιουργήσουν έναν δικό τους πυρήνα πολιτισμού, που θα κατάφερνε στο μέλλον να δώσει σάρκα και οστά στα όνειρά τους, δίνοντάς τους ταυτόχρονα πίσω τις χαμένες πατρίδες τους, τη χαμένη περηφάνια τους, κάνοντάς τους να ξεκινούν να ζουν ξανά σε κανονικούς ρυθμούς.

13 Απριλίου 1924 έγραφε το ημερολόγιο, όταν η… μαγεία ξεκίνησε. Αυτή ήταν η αρχή…

Η ιδέα των Κωνσταντινουπολιτών είχε γίνει πράξη. Το μεγαλύτερο και ιστορικότερο σωματείο της Ελλάδας είχε «γεννηθεί» από τις… στάχτες των προσφύγων, που ήθελαν ο αθλητικός σύλλογος που δημιούργησαν να εκπροσωπεί την προσφυγιά, την ορθοδοξία, τις χαμένες πατρίδες, ενώ, παράλληλα, θα έδιναν σε αυτόν όλη την ενέργειά τους, καταφέρνοντας να τον φτάσουν στην «κορυφή». Η ΑΕΚ συμπληρώνει σήμερα 90 χρόνια ζωής και μέσα σε αυτά έχει ζήσει λαμπρές στιγμές δόξας, αλλά και πίκρας.

Το… πατάρι και η ιδέα που υλοποιήθηκε

Η αρχή του… καλού έγινε στο πατάρι του καταστήματος αθλητικών ειδών Ιωνά και Δημοπούλου, στον αριθμό 30 της οδού Πατησίων.

13… ήρωες αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια ομάδα με την ονομασία Α.Ε.Κ.

Τρία ασήμαντα γράμματα από μόνα τους, που, όμως, όταν ενώθηκαν, έγιναν ολόκληρη η ζωή πολλών ανθρώπων. Οι Αιμίλιος Ιωνάς, Μενέλαος Ιωνάς, Κώστας Δημόπουλος, Μενέλαος Καροτσιέρης, Τιμολέων Τάγαρης, Κώστας Σπανούδης, Μίλτος Ιερεμιάδης και Στέφανος Κεχαγιάς ήταν οι άνθρωποι που έδωσαν ζωή στα… πληγωμένα όνειρα όλων των προσφύγων. Το καταστατικό κατατέθηκε στις 2 Ιουλίου και στις 18 Σεπτεμβρίου 1924 εγκρίθηκε από το πρωτοδικείο. Ο ΣΕΓΑΣ αναγνώρισε την απόφαση και η ΑΕΚ ήταν πλέον πραγματικότητα! Η αρχή είχε γίνει και όλα σιγά σιγά θα έπαιρναν το δρόμο τους.

Ο Δικέφαλος Αετός της ΑΕΚ

Σαν έμβλημα της Ένωσης επιλέχθηκε ο Δικέφαλος Αετός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, για να θυμίζει παντού και πάντα την ένδοξη αθλητική παρακαταθήκη των Ελλήνων της Πόλης. Η αριστερή κεφαλή του Δικεφάλου συμβολίζει τη Ρώμη, η δεξιά την Κωνσταντινούπολη, ενώ τα ανοιχτά φτερά δηλώνουν την κυριαρχία του Βυζαντίου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι παλαιότερα έγγραφα αναφέρουν ότι η πρώτη σφραγίδα του συλλόγου έχει ως έμβλημα τον Φοίνικα που αναγεννάται από την τέφρα του.

Ο συμβολισμός προφανής για ένα σωματείο που απευθυνόταν στους πρόσφυγες.

Το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι ο μαύρος Δικέφαλος Αετός σε κίτρινο φόντο συμβόλιζε τον Φοίνικα που είχε αναγεννηθεί από την τέφρα του και ήταν έτοιμος να ανοίξει περήφανος τα φτερά του στον καταγάλανο ουρανό της Αττικής.

Όταν μπήκαν τα… θεμέλια των επιτυχιών

Το Α και το Ω για κάθε ομάδα είναι το δικό της γήπεδο. Η ΑΕΚ έβαλε τα… θεμέλια των επιτυχιών το 1929, όταν ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος έδωσε την άδεια να παραχωρηθεί στην ομάδα των προσφύγων η έκταση όπου μέχρι το 2003 βρισκόταν το… σπίτι της ΑΕΚ. Αυτή την κίνηση οι πρόσφυγες την εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μόνοι τους, με χειρωνακτικές εργασίες βοήθησαν ώστε η ομάδα να αποκτήσει όσο πιο γρήγορα γινόταν ένα ολοκληρωμένο γήπεδο, το οποίο στη συνέχεια θα έφερνε και τις πρώτες επιτυχίες. Αυτό και έγινε.

Υστέρα από τρία χρόνια, την περίοδο 1931-32, η ΑΕΚ θα έφτανε στην κατάκτηση του πρώτου της Κυπέλλου, νικώντας τον Άρη με 5-3. Αστέρι της ομάδας ήταν ο βετεράνος πια Κώστας Νεγρεπόντης, ποδοσφαιριστής τις δεκαετίες του ’10 και του ’20 στην ελληνική Πέρα Κλουμπ της Πόλης, την ομάδα που ουσιαστικά αποτέλεσε «πρόγονο» της ΑΕΚ.

Ο Μαρόπουλος, ο Δελαβίνιας, ο Ρίμπας, ο Σκλαβούνος, ο Μανέττας, ο Τζανετής, ο Μάγειρας, ο Χατζησταυρίδης κι άλλοι εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές έδειχναν ικανοί να κυριαρχήσουν για χρόνια στο ελληνικό ποδοσφαιρικό στερέωμα. Η συνέχεια ήταν ανάλογη. Το 1939 η Ενωση κατέκτησε το πρώτο νταμπλ στην Ελλάδα, ενώ στη συνέχεια πήρε ξανά το πρωτάθλημα, το 1940, με τον Κώστα Νεγρεπόντη να καθοδηγεί πλέον τους «κιτρινόμαυρους» ως τεχνικός.

Η πορεία εκείνης της ομάδας σταμάτησε άδοξα εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο πόλεμος που τελείωσε και η Α’ Εθνική

Ο πόλεμος… έφυγε και η αθλητική δραστηριότητα ξεκίνησε και πάλι στην Ελλάδα.

Το 1949 η ΑΕΚ σήκωσε και πάλι το Κύπελλο Ελλάδος, ενώ το ίδιο συνέβη και ένα χρόνο αργότερα. Η Ένωση, με τον Αγγλο Τζακ Μπίμπι στον πάγκο της, έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που έβαλε αριθμούς στις φανέλες των παικτών της, με το Κύπελλο να γίνεται ο αγαπημένος θεσμός των «κιτρινόμαυρων», καθώς και το 1956 η ΑΕΚ σήκωσε το τρόπαιο, νικώντας με 2-1 τον Ολυμπιακό στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Αυτό που δεν είχε καταφέρει να κάνει η Ένωση ήταν να κατακτήσει το πρωτάθλημα.

Το 1963 η προσφυγική ομάδα κατάφερε να εξασφαλίσει τον τίτλο μετά το 3-3 κόντρα στον Παναθηναϊκό, στη Νέα Φιλαδέλφεια, καθώς στην ισοβαθμία είχε καλύτερη διαφορά τερμάτων. Οι Παπαϊωάννου, Νεστορίδης, Σεραφείδης, Σοφιανίδης και Σκευοφύλακας κατάφεραν ως πρωτεργάτες αυτής της ομάδας να την ανεβάσουν και πάλι στην «κορυφή». Στη συνέχεια η ΑΕΚ έκανε και πάλι το καθήκον της. Το 1964 και το 1966 οι «κιτρινόμαυροι» κατέκτησαν το Κύπελλο, με τον τελικό του 1966 να μην πραγματοποιείται, καθώς ο Ολυμπιακός προτίμησε να μην κατέβει στο γήπεδο.

Οι επιτυχίες όμως δεν σταματούν εκεί, με την Ένωση να πανηγυρίζει και για το πρωτάθλημα του 1968. Η δεκαετία του 1970, που ακολουθεί, έχει την υπογραφή του αξεπέραστου Λουκά Μπάρλου.

Ο… θείος Λουκάς

Μπορεί η ΑΕΚ να κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1971, ωστόσο κανένας δεν φανταζόταν ότι τρία χρόνια αργότερα μόνον ο Λουκάς Μπάρλος θα μπορούσε να τη βγάλει από τη δύσκολη θέση. Ο πρόεδρος των επιτυχιών μαζεύει σταθερά στην ομάδα ό,τι καλύτερο υπάρχει στην ελληνική αγορά, ενώ ταυτόχρονα επενδύει σε παίκτες του εξωτερικού που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όπως τον Ντούσαν Μπάγεβτις, αλλά και σε προπονητές… άλλου επιπέδου. Ωστόσο, πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, ο Μπάρλος δίνει μεγάλη βάση και στο γήπεδο. Δίνει τα πάντα για να χτιστούν και άλλες εξέδρες στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας και το 1978 θα έχει και πάλι ένα λόγο για να χαμογελάσει: η ΑΕΚ φτάνει στην κατάκτηση του νταμπλ, όντας η καλύτερη ελληνική ομάδα και επιβεβαιώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις προσπάθειες που είχαν γίνει τόσα χρόνια πριν. Τα… πέτρινα χρόνια μένουν στο παρελθόν και ο Δικέφαλος ανοίγει και πάλι τα φτερά του.

Η αποχώρηση του Μπάρλου και η… κατρακύλα

Το 1979 το πρωτάθλημα στην Ελλάδα θα γίνει επαγγελματικό και ταυτόχρονα η ΑΕΚ θα βρεθεί σε δύσκολη θέση. Το Κύπελλο του 1983 μπορεί να πανηγυρίστηκε έξαλλα, ωστόσο ήταν, απλώς, μια ευχάριστη παρένθεση.

Τα διοικητικά προβλήματα στην ομάδα, μετά την αποχώρηση του Λουκά Μπάρλου, δεν άργησαν να έρθουν. Λεφτά δεν υπήρχαν πουθενά, με συνέπεια η ΑΕΚ να μείνει μακριά από τους τίτλους. Φως… στο τούνελ έδωσε ο Στράτος Γιδόπουλος, που το 1988 έδωσε στον Ντούσαν Μπάγεβιτς τη θέση του προπονητή και αμέσως ο ενθουσιασμός εμφανίστηκε και πάλι στους «κιτρινόμαυρους». Ο «Ντούσκο» από την εποχή που ήταν ποδοσφαιριστής της Ένωσης ήταν η… συμπάθεια των οπαδών, κάτι που συνέχισε να είναι και ως προπονητής.

Η ΑΕΚ είχε φτάσει και πάλι στο επίπεδο να μπορεί να κατακτήσει κάποιον τίτλο. Προτελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος και οι «κιτρινόμαυροι» γνωρίζουν ότι ακόμα και με ισοπαλία στο Φάληρο κόντρα στον Ολυμπιακό, κατακτούν και μαθηματικά το πρωτάθλημα. Στα τελευταία λεπτά, οι Οκόνσκι και Τάκης Καραγκιοζόπουλος φεύγουν στην αντεπίθεση και ο τελευταίος πετυχαίνει το πιο σημαντικό γκολ της ζωής του, κάνοντας το 0-1! Αυτό το γκολ ήταν ικανό να… διαγράψει το παρελθόν. Δέκα χρόνια αναμονής είχαν σβηστεί και η ΑΕΚάρα ήταν και πάλι στην κορυφή, με μια… αντρίκια νίκη κόντρα στους Πειραιώτες, την περίοδο 1988-1989.

Ομάδα-όνειρο!

Με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο και τον Κώστα Γενεράκη στην προεδρία, ο Δικέφαλος άνοιξε περήφανα τα φτερά του και πέταξε ψηλότερα από ποτέ.

Η αρχή έγινε το 1992, όταν η ΑΕΚ πήρε το πρωτάθλημα και δημιούργησε μια ομάδα που, κατά πολλούς, έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην ιστορία της.

Το πρωτάθλημα του 1992 θα έρθουν να διαδεχτούν αυτά των 1993 και 1994, με την Ενωση να είναι το απόλυτο αφεντικό. Τις συγκεκριμένες περιόδους οι Μελισσανίδης – Καράς βρίσκονταν στο τιμόνι της ομάδας, προσδίδοντας σταθερότητα στη διοίκηση και δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες για τη συνέχιση των επιτυχιών της ομάδας.

Το 1994-95 η ΑΕΚ έκανε και την παρθενική της εμφάνιση στο Champions League και παρά το γεγονός ότι η κληρωτίδα… δεν της έκανε τη χάρη, κατάφερε να μπει στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Ωστόσο, αυτό το σκηνικό άλλαξε το 1996, όταν η ΑΕΚ από τη μια πλευρά κατακτά το Κύπελλο, αλλά από την άλλη χάνει τον «Ντούσκο».

Ο τεχνικός της Ένωσης αποφασίζει να… μετακομίσει στον Ολυμπιακό, τονίζοντας ότι είχε διαφορές με τον τότε πρόεδρο της ομάδας, Μιχάλη Τροχανά. Παρ’ όλα αυτά, ένα χρόνο αργότερα, με προπονητή τον Πέτρο Ραβούση, η ΑΕΚ καταφέρνει να κατακτήσει ακόμη ένα Κύπελλο.

Η… κάτω βόλτα και το γκρέμισμα του «Ναού»

Μετά το Κύπελλο του 1997 ξεκίνησαν και πάλι τα προβλήματα για την Ένωση.

Ο Μιχάλης Τροχανάς αποφασίζει να πουλήσει την ΠΑΕ στην ENIC και από την προεδρία της ομάδας περνούν άνθρωποι που ποτέ κανένας δεν θα φανταζόταν ότι θα περνούσαν.

Τα πρωταθλήματα μένουν μακριά από τη Νέα Φιλαδέλφεια για πολλά χρόνια και τα Κύπελλα του 2000 και 2002, απλά παρηγορούν την ομάδα.

Ωστόσο, η πιο μαύρη σελίδα στην Ιστορία της ομάδας δεν είχε γραφτεί ακόμα.

Στις 5 Μαρτίου του 2003 οι μπουλντόζες κατεδάφισαν το γήπεδο που μεγάλωσε γενεές και γενεές, το Ναό όλων των ΑΕΚτζήδων, το γήπεδο που δεν τολμούσε καμία ομάδα να πλησιάσει. Ο Γιάννης Γρανίτσας πήρε την απόφαση της κατεδάφισης, νομίζοντας ότι αμέσως θα ξεκινούσαν οι εργασίες για την ανέγερση του νέου γηπέδου της ΑΕΚ.

Και το κακό δεν σταμάτησε εκεί. Στο τέλος της σεζόν 2003-04, η ΑΕΚ ζει δραματικές στιγμές. Όλοι πιστεύουν ότι η μόνη σωτηρία είναι η πτώχευση και ο υποβιβασμός στη Δ’ Εθνική, ώστε να καθαρίσει η ομάδα από τα χρέη και να αρχίσει να χτίζεται ξανά.

Ο Ντέμης και η… αναγέννηση

Αυτή ήταν η στιγμή του Ντέμη Νικολαΐδη. Ο μέχρι πρότινος ποδοσφαιριστής της Ένωσης, που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας για επτά συνεχή χρόνια και λατρεύτηκε από τους οπαδούς, μετά το πέρασμά του από την Ισπανία και την Ατλέτικο Μαδρίτης, αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του και να πάρει τη θέση του προέδρου.

Ο κόσμος κινητοποιήθηκε, η κιτρινόμαυρη… οικογένεια ενώθηκε και απέδειξε ότι… θαύματα φυσικά και γίνονται. Από το καλοκαίρι του 2004 κι έπειτα, όλα στην ΑΕΚ λειτουργούν επαγγελματικά.

Η διοίκηση Νικολαΐδη τείνει να εξυγιάνει πλήρως την Ένωση οικονομικά, αλλά δεν είναι όλα ρόδινα. Αιτία, το γεγονός ότι η ομάδα παραμένει μακριά από το πρωτάθλημα.

Ωστόσο, ο κόσμος της ομάδας είναι εκεί… καταφέρνοντας μάλιστα στο τέλος της σεζόν να έχει μέσο όρο εισιτηρίων 27.500.

Ο υποβιβασμός και η μεγάλη επιστροφή

Στα 90 της χρόνια η ΑΕΚ αγωνίζεται στην Γ’ Εθνική, ωστόσο με το σύνθημα «ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ» και τον Δημήτρη Μελισσανίδη στο τιμόνι της δεν έχει να φοβάται τίποτα. Σε λιγότερο από δύο χρόνια ο Δικέφαλος θα κοσμεί με την παρουσία του τη Σούπερ Λίγκα, ενώ η «Αγιά Σοφιά» ετοιμάζεται να «σηκωθεί» εκεί που κάποτε οι σκεπαστοί φλεγόταν. Το ναό κανένας και ποτέ δεν θα το ξεχάσει, αλλά πλέον τα συντρίμμια των οδών Φώκων και Καπαδοκίας ήρθε η στιγμή να δώσουν τη θέση τους στο νέο παλάτι της ΑΕΚ.

Πηγή: AEK1924.gr