Μια εγκυκλοπαίδεια θα μπορούσε να γραφεί για το Σάκη Κορωνιό. Για το σύντομο αλλά συναρπαστικό και ταραχώδες πέρασμα του από το χώρο του ποδοσφαίρου. Οξυδερκής, διορατικός, ετοιμοπόλεμος αλλά απρόβλεπτος και παρορμητικός ο άνθρωπος που πριν από λίγα χρόνια ήταν κρεμασμένος στα κάγκελα του Δημοτικού στην κερκίδα των “Απέναντι” και φώναζε για την μεγάλη ομάδα του νησιού.

Το μικρόβιο του ποδοσφαίρου είχε τρυπώσει από πολύ παλιά στην ψυχή του και στην καρδιά του… “Άρρωστος”  Ολυμπιακός και “άρρωστος” με την Ζάκυνθο! Αργότερα το “μικρόβιο” μπήκε στο αίμα του αναμείχτηκε με τα κοινά και ξεκίνησε το “ταξίδι” με “Βάρκα” τον Αλυκανά. Το χωριό του… Η ιδιοσυγκρασία του και ο “χειμαρρώδης” χαρακτήρας του δεν τον άφησαν σε ησυχία..

Ο “Βαγγέλας” όπως εμείς oi ρεπόρτερ τον αποκαλούσαμε (Λόγω σωματότυπου Μαρινάκη) άφησε την βάρκα και πήγε σε μεγαλύτερο καράβι! Αυτό του Ζακυνθιακού!

Η νεανική ομάδα του Στράτου γα πολλά χρόνια έβγαζε “διαμάντια”, έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο αλλά ποτέ δεν μπορούσε να φτάσει ψηλά!

Ο ψηλός τόλμησε την πήρε από το χέρι και μέσα σε δύο χρόνια την έφτασε στο ζενιθ! Μέχρι την 4η θέση της Γ΄ Εθνικής… Οι υποχρεώσεις πολλές ο πρόεδρος Κορωνιός την απέσυρε από το πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής καθώς δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα και βοήθεια από πουθενά! Αυτό ήταν το μεγάλο πλήγμα!

Αυτό που αγάπησε που λάτρεψε δεν μπορούσε πάλι να το χαρεί! Έκανε ύστατη προσπάθεια και κατέβασε και πάλι την ομάδα στο τοπικό! Όμως τίποτα δεν ήταν όπως παλιά, καθώς είχε χαθεί η “μαγεία”! Τα προβλήματα τα οικονομικά μεγάλωσαν και δυστυχώς ο ίδιος έπρεπε να ρίξει τη “αυλαία”

Η ομάδα που αγάπησε που πόνεσε και έκλαψε θα συνεχίσει να υπάρχει και να πορεύεται, ποτέ ψηλά και πότε χαμηλά! Μικρή σημασία έχει! ό ίδιος όμως από εδώ και πέρα θα πορευτεί με την λογική και με γνώμονα την οικογένεια του.

Το Ζακυνθινό ποδόσφαιρο χρωστά στον Διονύση Κορωνιό! Όπως και να το κάνουμε ήταν ο άνθρωπος που ανέβασε τον πήχη ψηλά. Από αυτόν πολλοί ποδοσφαιριστές έφαγαν ψωμί, αρκετοί άλλοι αναδείχτηκαν! Το ποδοσφαιρικό status άλλαξε και μέσα από την χειμαρρώδη φυσιογνωμία αυτό του ανθρώπου πήρε “χρώμα” και γεύση…

Η αλήθεια είναι ότι το ποδόσφαιρο σε ξεζουμίζει, σε τελειώνει και σε φθείρει ψυχικά, οικονομικά και σωματικά. Ο πρόεδρος του Ζακυνθιακού όντας οραματιστής και αγαπώντας το τόπο του και τα ζακυνθινά παιδιά, προσπάθησε, και μέσα από τον Ζακυνθιακό ανέδειξε ποδοσφαιριστές γιατί ήθελε να πορεύεται με αυτούς!

Όπως όλα δείχνουν ο πρόεδρος της 2ης μεγαλύτερης τη τάξει ομάδας του νησιού θα αποχωρήσει από το χώρο. Αναπόφευκτο αλλά αναγκαίο. Η ζωή έχει πολύ πιο σημαντικά πράγματα που μπορεί να ασχοληθεί…

Το Ζακυνθινό ποδόσφαιρο θα χρωστά πάντα στον ψηλό… στον δικό μας “Βαγγέλα”