Ήθελα να δω το βλέμμα του…είμαι ικανοποιημένη για τις ποινές και τους ευχαριστώ πολύ… εγώ θα εξακολουθήσω να βλέπω το παιδί μου σε αυτή την κατάσταση και να ελπίζω να βελτιωθεί, δήλωσε η μητέρα της Μυρτούς σχολιάζοντας την απόφαση
Ισόβια και 25 χρόνια είναι η συνολική ποινή που επιβλήθηκε στον βιαστή της Μυρτούς στη Χρυσή Ακτή της Πάρου, το καλοκαίρι του 2012.
Πιο αναλυτικά, κάνοντας δεκτή την πρόταση του εισαγγελέα, το δικαστήριο της Σύρου αποφάσισε για τον Πακιστανό Αχμέτ Βακάς τις παρακάτω ποινές:
– Για τη ληστεία: ισόβια κάθειρξη
– Για την απόπειρα ανθρωποκτονίας: ποινή κάθειρξης 18 ετών
– Για το βιασμό: ποινή κάθειρξης 18 ετών
– Για την παράνομη εργασία: τρεις μήνες φυλάκιση
Η συνολική ποινή είναι ισόβια κάθειρξη και 25 έτη, καθώς και ισόβια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
«Όταν και εάν βγει από τη φυλακή, να απελαθεί ισόβια από τη χώρα μας» πρότεινε επίσης ο εισαγγελέας, αναφερόμενος στο τέρας της Πάρου.
Ο ίδιος, στην αγόρευσή του, χαρακτήρισε «θρίλερ» το συμβάν. «Εξάντλησε την κτηνωδία του» είπε συγκεκριμένα και, όπως υποστήριξε: «Υπήρχε παράλληλος δόλος. Ήθελε και να κλέψει το κινητό και να βιάσει… Η μάνα ήταν συγκινητική και γλαφυρή στην περιγραφή της. Δεν τον θεωρώ ένοχο, επειδή είναι Πακιστανός ή αλλοδαπός. Γιατί λίγους μήνες μετά, θυμόμαστε την περίπτωση στην Ξάνθη, όπου Έλληνας βίασε και έκαψε ζωντανή την κοπέλα έξω απο το σπίτι της. Είναι ένοχος για την κτηνωδία που προκάλεσε και αυτο οφείλεται στον ίδιο τον άνθρωπο, την ψυχή του, το χαρακτήρα του. Να ευχηθώ καλό κουράγιο στην οικογένεια της Μυρτούς».
Αναλυτικά, ο εισαγγελέας είχε προτείνει τις ακόλουθες ποινές (που έγιναν δεκτές):
– Για τη ληστεία, η οποία τελέστηκε με ιδιαίτερη σκληρότητα, ισόβια κάθειρξη.
– Για την απόπειρα ανθρωποκτονίας, κάθειρξη 18 ετών
– Για την παράνομη εργασία, κάθειρξη τριών μηνών
– Για το βιασμό, κάθειρξη 18 ετών
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ως ημερομηνία γέννησης του Πακιστανού, έγινε δεκτή από το δικαστήριο η 1η Ιανουαρίου του 1991, ενώ εκείνος ισχυρίζεται ότι γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1991.
«Ήθελα να δω το βλέμμα του, γι’ αυτο ήμουν όρθια. Προσπαθούσα να τον δω. Είμαι ικανοποιημένη για τις ποινές και τους ευχαριστώ πολύ. Εγώ θα εξακολούθησω να βλέπω το παιδί μου σε αυτή την κατάσταση και να ελπίζω να βελτιωθεί. Ο δράστης ήταν καλά δασκαλεμένος» δήλωσε, αμέσως μετά την ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου, η μητέρα της Μυρτούς.]
«Η απόφαση μας δικαιώνει πλήρως. Είμαστε πάρα πολύ ικανοποιημένοι. Όλοι οι ισχυρισμοί μας, σε σχέση με τον νομικό χαρακτηρισμό των πράξεων, επιβεβαιώθηκαν από το δικαστήριο και φυσικά όλα αυτά τα μυθεύματα περί ανηλικότητας, κατέρρευσαν ως χάρτινος πύργος» σχολίασε ο δικηγόρος της οικογένειας, Δημήτρης Κουσιουρής.
Η σπαρακτική κατάθεση της μητέρας
Σπαρακτική ήταν η κατάθεση της μητέρας της Μυρτούς στο δικαστήριο της Σύρου, όπου διεξάγεται η δίκη του Πακιστανού που με ασύλληπτα βίαιο τρόπο κακοποίησε το κορίτσι στην Πάρο το καλοκαίρι του 2012.
Επειδή κάθε περιγραφή είναι περιττή μπροστά σε όσα ακούστηκαν, ακολουθούν τα λόγια της Μαίρης Κοτρώτσου:
«Πήγαμε στην Πάρο επειδή η μεγάλη μου κόρη είχε ψυχικά κουραστεί από τις Πανελλαδικές εξετάσεις! Ήθελε να πάει με τις φίλες της διακοπές αλλά εγώ φοβόμουν! Έτσι αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί για να προσέχω τη μεγάλη μου κόρη! Είχα και το αυτοκίνητο μαζί μου οπότε ο,τι και αν χρειάζονταν και τα άλλα παιδιά, θα ήμουν δίπλα τους! Εκείνη την ήμερα καθόμασταν στην παραλία, η Μυρτώ ως υστερικά συντηρητικό και μη κοινωνικό άτομο δεν ήθελε να βγάλει τα ρούχα της και να κολυμπήσει! Μου ζήτησε να πάει μια βόλτα! Οχι της είπα!
-Γιατί μαμά; είπε η Μυρτώ.
– Γιατί παιδί μου είναι ένας μαυριδερός και συνέχεια κοιτάζει προς τα εδώ και με φοβίζει. Και θα φύγουμε σε λίγο.
– Πού είναι τώρα, δεν τον βλέπω, είπε η Μυρτώ
– Έφυγε προς τα επάνω παιδί μου, της είπα
– Εντάξει, θα είμαι εδώ στα βράχια και θα ακούω μουσική. Μόλις μαζέψεις τα πράγματα φώναξε με ή τηλεφώνησε μου και θα έρθω…
Λίγο αργότερα όμως όταν η μητέρα της της τηλεφώνησε, διαπίστωσε ότι το κινητό της τηλέφωνο ήταν απενεργοποιημένο.
Αμέσως ξεκίνησα να την ψάχνω μαζί με τη μεγάλη μου κόρη. Φτάσαμε στα βράχια και μου λέει η κόρη μου:
– Μαμά, ειναι ένας περίεργος άνθρωπος εδώ κάτω.
– Μήπως είναι η Μυρτώ; ρώτησα
– Όχι, δεν νομίζω, είπε το κορίτσι μη μπορώντας να αναγνωρίσει την ίδια της την αδερφή!
Όταν πλησίασα το σημείο είδα ένα αλλοιωμένο σώμα και πρόσωπο. Εβλεπα παντού αίμα. Παρά πολυ αίμα. Το δεξί της μάτι ήταν κλειστό, πρησμένο και μελανιασμένο. Το αριστερό της μάτι ήταν ανοιχτό και ασάλευτο. Πρησμένο και αυτό και ματωμένο. Σκέφτηκα πως αν δεν πέθανε ακόμα, σε λίγα λεπτά θα είναι σίγουρα νεκρή! Στο νοσοκομείο μου είπαν ότι το παιδί μου ειναι κλινικά νεκρό. Όπως διαπιστώθηκε αργότερα στο νοσοκομείο, όλο της το πρόσωπο ήταν σπασμένο. Τέσσερις μήνες μετά το συμβάν πήγα πάλι στο ίδιο σημείο! Ήθελα να το δω. Ήθελα να δω το μέρος που κακοποιήθηκε το παιδί μου. Παρόλο που έβρεξε και η θάλασσα ξεβράζε τα νερά της, τα βράχια είχαν ακόμα το αίμα του παιδιού μου! Εννέα φιάλες αιμα της χορηγήσαν στο νοσοκομείο.
Ηταν τόσο φορτισμένη και πονεμένη η κ. Κοτρώτσου, που ο εισαγγελέας της έδρας έψαξε λόγια για να την παρηγορήσει και να μην χάσει τις ελπίδες της: «Θα σας πω κάτι, κανένας γιατρός δεν ξέρει τα πάντα! Όλοι οι ανθρώπινοι οργανισμοί αντιδρούν διαφορετικά. Αυτο να το θυμάστε πάντα» της είπε.