Αγωνιζόμενη για σχεδόν 100 λεπτά χωρίς τον Κριστιάνο Ρονάλντο, η Πορτογαλία του Φερνάντο Σάντος επικράτησε 1-0 της Γαλλίας την Κυριακή (10/7) και κατέκτησε το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της ιστορίας της.
Οι ψυχωμένοι Ίβηρες, με κορυφαίο τον Ρούι Πατρίσιο και τη βοήθεια της τύχης στο 90+2’ (δοκάρι ο Αντρέ-Πιέρ Ζινιάκ), σκόραραν στο 109ο λεπτό της παράτασης με σουτ του Έντερ, πάγωσαν το «Σταντ ντε Φρανς» και υποχρέωσαν τους οικοδεσπότες σε αυτό που είχαν βιώσει οι ίδιοι το καλοκαίρι του 2004 από την Ελλάδα.
Η Πορτογαλία, η οποία νωρίτερα είχε ισοφαρίσει τα δοκάρια με τον Ραφαέλ Γκερέιρο, είχε ηττηθεί στα προηγούμενα πέντε ματς τελικής φάσης μεγάλης διοργάνωσης από οικοδεσπότες, εν τέλει όμως έγινε η 10η διαφορετική ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο.
Τελικός χωρίς αστέρι
Πολύ καλός ήταν ο ρυθμός του αγώνα μέχρι τη στιγμή που αποχώρησε ο Κριστιάνο Ρονάλντο από τον αγωνιστικό χώρο λόγω του τραυματισμού στο δεξί γόνατο.
Η Πορτογαλία παρατάχθηκε νευρική στον αγωνιστικό χώρο του «Σταντ ντε Φρανς» και θα μπορούσε να το πληρώσει σε δύο περιπτώσεις στο πρώτο 10λεπτο, όμως, ο Αντουάν Γκριεζμάν, στην 70ή του φετινή συμμετοχή με την Ατλέτικο Μαδρίτης και την εθνική Γαλλίας, δεν βρήκε στόχο.
Το ρολόι σημάδευε το 25ο λεπτό, όταν ο παίκτης που είχε σημειώσει πέντε περισσότερα γκολ σε διεθνές επίπεδο από ολόκληρη την ενδεκάδα των «τρικολόρ», ο Ρονάλντο με 61 έναντι 56, αποχώρησε έπειτα από μόλις 8 επαφές με την μπάλα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο «CR7» αντικαταστάθηκε για πρώτη φορά σε ματς Παγκοσμίου Κυπέλλου ή Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος που άρχισε ως βασικός, έπειτα από 3.668 ημέρες (σ.σ. το προηγούμενο παιχνίδι ήταν αυτό με την Ολλανδία το 2006).
Ο Φερνάντο Σάντος δεν συνηθίζει να προβαίνει σε αλλαγές συστήματος, ωστόσο εν προκειμένω υποχρεώθηκε να απαρνηθεί το 4-3-1-2 για χάρη του 4-1-4-1 με τον Ρικάρντο Κουαρέσμα να αποτελεί νέο πρόσωπο και τον αρχηγό, πλέον, Νάνι να υποφέρει από… μοναξιά στη γραμμή κρούσης.
Ο Μουσά Σισοκό ταλαιπώρησε πολύ τους αντιπάλους του και δημιούργησε πολλά ρήγματα (έκανε διπλάσιες ντρίμπλες από όλους τους Πορτογάλους μαζί), ενώ στον αντίποδα, ο νεότερος παίκτης στην ιστορία των τελικών της διοργάνωσης, ο Ρενάτο Σάντσες των 18 ετών και 326 ημερών, έμεινε στα… ρηχά.
Δοκάρι και… παράταση
Η Πορτογαλία άρχισε να ανεβάζει σταδιακά το ποσοστό κατοχής και ο Ντιντιέ Ντεσάμπ υποχρεώθηκε να ρίξει στη μάχη τον Κινγκσλέ Κομάν (στο 58’) αντί του αρνητικού Ντμιτρί Παγιέτ, προκειμένου η Γαλλία να αποκτήσει ταχύτητα στις πτέρυγες.
Ο Σάντος, από την πλευρά του, αφού ανάσανε μετά τη χαμένη ευκαιρία του Γκριεζμάν στο 66’ (τον έχασε τελείως ο Ραφαέλ Γκερέιρο) έβαλε τον Ζοάο Μουτίνιο στη θέση του Άντριεν Σίλβα για να φρεσκάρει τη μεσαία γραμμή του.
Ο Ρούι Πατρίσιο είχε ήδη αρχίσει να… κατεβάζει ρολά, μιμούμενος τον Πέτερ Σμάιχελ του 1992, καθώς κατέγραψε 7 αποκρούσεις σε κανονική διάρκεια τελικού Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Στο ίδιο χρονικό σημείο (78’-79’) μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο δύο παίκτες που έμελλε να γράψουν ιστορία με τον τρόπο τους: ο Αντρέ-Πιέρ Ζινιάκ αντί του Ολιβιέ Ζιρού και ο Έντερ αντί του Ρενάτο Σάντσες.
Ο Γάλλος αποδείχθηκε μοιραίος για την ομάδα του, αφού στο 2ο λεπτό των καθυστερήσεων και αφού «ξάπλωσε» τον Πέπε, έστειλε την μπάλα στο δεξί δοκάρι του Ρούι Πατρίσιο.
Οι τελικές της κανονικής διάρκειας ήταν 6-17 υπέρ των «τρικολόρ», η πρώτη πορτογαλική καταγράφηκε στο 80’, όμως αυτό που είχε σημασία ήταν ότι ο μεγάλος αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση.
Πάτησε… Έντερ
Το πρώτο 15λεπτο της παράτασης ήταν μοιρασμένο και ελαφρώς σκληρό, καθώς ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ μοίρασε τρεις κίτρινες κάρτες μέσα σε λιγότερο από πέντε λεπτά.
Το δεύτερο ήταν πιο συναρπαστικό και, αναμφίβολα, έστειλε στα ουράνια τους Πορτογάλους, οι οποίοι τα έδωσαν όλα και δικαιώθηκαν παρά την απουσία του Ρονάλντο.
Το φάουλ του Γκερέιρο τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι του Ουγκό Γιορίς στο 108’, αλλά ένα λεπτό αργότερα, ο προερχόμενος από τον πάγκο Έντερ ξέφυγε από τον Λοράν Κοσιελνί και με ένα καλοζυγισμένο συρτό σουτ χάρισε στην ιβηρική ομάδα, εκείνη του «δικού μας» Σάντος, το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της ιστορίας της.
Διαιτητής: Κλάτενμπεργκ (Αγγλία). Βοηθοί: Μπεκ (Αγγλία), Κόλιν (Αγγλία).
Κίτρινες: 34’ Σέντρικ, 62’ Μάριο, 95’ Γκερέιρο, 98’ Γ. Καρβάλιο, 121’ Φόντε, 123’ Πατρίσιο – 80’ Ουμτιτί, 97’ Ματουιντί, 107’ Κοσιελνί, 115’ Πογκμπά.
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ (Φερνάντο Σάντος): Πατρίσιο, Σέντρικ, Φόντε, Πέπε, Γκερέιρο, Γ. Καρβάλιο, Σάντσες (79’ Έντερ), Μάριο, A. Σίλβα (66’ Μουτίνιο), Νάνι, Ρονάλντο (25’ Κουαρέσμα).
ΓΑΛΛΙΑ (Ντιντιέ Ντεσάμπ): Γιορίς, Σανιά, Κοσιελνί, Ουμτιτί, Εβρά, Ματουιντί, Πογκμπά, Σισοκό (110’ Μαρσιάλ), Γκριεζμάν, Παγιέτ (58’ Κομάν), Ζιρού (78’ Ζινιάκ).
ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ
Ισπανία 3 (1964, 2008, 2012)
Γερμανία 3 (1972, 1980, 1996)
Γαλλία 2 (1984, 2000)
Ιταλία 1 (1968)
Ολλανδία 1 (1988)
Δανία 1 (1992)
Ελλάδα 1 (2004)
Πορτογαλία 1 (2016)
Σοβιετική Ένωση 1 (1960)
Τσεχοσλοβακία 1 (1976)
*τρεις χαμένοι τελικοί για Γερμανία (1976, 1992, 2008) και Σ.Ένωση (1964, 1972, 1988), δύο χαμένοι τελικοί για Ιταλία (2000, 2012) και Γιουγκοσλαβία (1960, 1968), ένας χαμένος τελικός για Ισπανία (1984), Τσεχία (1996), Βέλγιο (1980) και Πορτογαλία (2004)