Για την κακή κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της δισκογραφίας και γενικότερα της μουσικής βιομηχανίας μιλάει ο Γιώργος Χατζηνάσιος.

Ο αγαπημένος μουσικοσυνθέτης, ως πιανίστας και ως μουσικός ασχολήθηκε με όλα τα είδη της μουσικής.

Έγραψε μουσική για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αλλά και συμφωνικά έργα, χωρίς να ξεχωρίζει ή να αποποιείται κάποια από αυτά.

«Δεν υπάρχει κακή μουσική, κακή εκτέλεση υπάρχει. Το χειρότερο πράγμα, αν παιχτεί από έναν καταπληκτικό βιολονίστα, είναι ωραίο.

Δεν υπάρχει καλή σύνθεση, υπάρχει κακός λόγος.

Ο λόγος δίνει χαρακτήρα και αξία σε ένα τραγούδι.

Ένα καλό ή ένα κακό τραγούδι δεν κρίνεται από τη μουσική του, αλλά από τον στίχο.

Το λέω από εμπειρία.

Ο Έλληνας, όταν λέει μού αρέσει ένα τραγούδι, δεν πιάνει τη μουσική, τον στίχο παρατηρεί και, αν του αρέσει, απ’ τη συνήθεια μπορεί να αγαπήσει και τη μελωδία.

Με την πάροδο του χρόνου γίνεται 50-50. Κι εμένα η έμπνευσή μου προερχόταν από τον στίχο.

Γι’ αυτό προσπαθούσα να βρω μια ψυχούλα μέσα στον στίχο και να τον αποδώσω όσο καλύτερα μπορώ.

Ήθελα η μουσική να είναι αναγνωρίσιμη και χωρίς τους στίχους» λέει στην εφημερίδα real ο ίδιος.

Η αλλαγή που έχει φέρει το ίντερνετ στον τρόπο που γράφεται και διακινείται η μουσική, παρότι τον παρακίνησε να τελειώσει τον «Ελ Γκρέκο», δεν παύει να τον στενοχωρεί.

«Δεν φταίω εγώ που δεν γράφω. Δεν υπάρχουν και εταιρείες να σε πάρουν να σου πουν “να κάνουμε έναν δίσκο”.

Οι στιχουργοί, οι οποίοι πάντα με προμήθευαν δεν έχουν κίνητρο, γιατί κανείς δεν λέει τα ονόματά τους και ούτε βγάζουν κανένα φράγκο, αφού δεν πουλάνε οι δίσκοι.

Τα νέα παιδιά προσπαθούν μέσα από το ίντερνετ. Αλλά αυτό είναι Αρμαγεδδών.

Πάντα στις τέχνες, τα 2/3 είναι “ψώνια” και το 1/3 άνθρωποι που ανήκουν στην τέχνη. Η τεχνολογία έδωσε στα “ψώνια” την ευκαιρία να γράφουν».

*Πηγή freegossip.gr