Αποφασισμένος να πουλήσει ακριβά το “τομάρι” του, εμφανίστηκε ο ΑΠΣ Ζάκυνθος απέναντι στον σκληροτράχηλο Τσικλητήρα Πύλου, στην προσπάθεια του για να σώσει τη φετινή παρτίδα και να παραμείνει στην 3η εθνική κατηγορία.

Το “πρέπει” που είχαν για 90 ολόκληρα λεπτά πάνω  απ’ τα κεφάλια τους οι ποδοσφαιριστές του Δημήτρη Νόλη, δεν αποδείχτηκε (ευτυχώς για εκείνους) “Δαμόκλειος σπάθη”.

Σε ένα παιχνίδι “ή το κάνεις ή πεθαίνεις” (όπως λένε και οι Αμερικανοί), η νησιώτικη ομάδα έβγαλε πάθος, τσαγανό και θέληση παίρνοντας αυτό που τόσο επιθυμούσε.

Το τρίποντο της νίκης που την κρατά “ολοζώντανη” στο κόλπο αλλά και μια διαφορά δύο τερμάτων (3-1) με την οποία βελτιώνει το συνολικό συντελεστή της, που βάσει της φετινής προκήρυξης του πρωταθλήματος, αποτελεί βασικότατο κριτήριο σε περιπτώσεις ισοβαθμιών που ενδέχεται να προκύψουν στο τέλος.

Η αξία του ηττημένου, δίνει μεγαλύτερη αξία στο νικητή. Το συμπαθές σωματείο της Μεσσηνίας, βρισκόταν σε μια ανάλογη κατάσταση με τη Ζάκυνθο. Ήθελε το βαθμό ή τους βαθμούς. “Καιγόταν” εξίσου για παραμονή αλλά η συνολική εικόνα του στο χορτάρι του δημοτικού σταδίου, έδειξε αρκετά θετικά στοιχεία.

Ένα καλά δουλεμένο “σύνολο”, με σωστή τακτική προσέγγιση και σχέδιο. Κανείς δε μπορεί να ψέξει τους ποδοσφαιριστές του Νίκου Κακαλέτρη ότι δεν τα “έδωσαν” έτσι ώστε να πάρουν το αποτέλεσμα που επιθυμούσαν.

Κάτι οι δύο διπλές χαμένες ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο, κάτι το πάθος των γηπεδούχων αλλά και το ότι έπαιζαν εκτός έδρας, δεν τους βοήθησε να πετύχουν τον στόχο τους, κάνοντας ουσιαστικά μια ήττα που “πονάει”.

Ως γνωστό, τέτοια παιχνίδια στην ορολογία της κατηγορίας, θεωρούνται “εξάποντα”. Όταν δηλαδή χάνεις από κάποιον που έχει τον ίδιο στόχο με σένα, η ζημιά γίνεται ακόμη μεγαλύτερη.

Πάμε και στους νικητές. Επειδή η μπάλα είναι γένους θηλυκού (με ότι αυτό συνεπάγεται), η Ζάκυνθος κατάφερε να πάρει αυτό που ήθελε, χωρίς να πιάσει τα στάνταρ απόδοσης που είχε την περασμένη εβδομάδα κόντρα στην Καλαμάτα.

Και όμως! Την προπερασμένη Κυριακή οι κυανοκίτρινοι αναδείχτηκαν ισόπαλοι με τη “μαύρη θύελλα”, χάνοντας σωρεία ευκαιριών ειδικά στο πρώτο μέρος, ενώ κόντρα στον Τσικλητήρα νίκησαν με διαφορά δύο τερμάτων, με λιγότερες κλασικές φάσεις μπροστά από την εστία του αντίπαλου τερματοφύλακα.

Κοινός παρανομαστής των δύο αυτών παιχνιδιών, η ένταση που έβγαλαν στο παιχνίδι τους, ξέροντας ότι δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο λάθους. Η σούμα των δύο κολλητών εντός έδρας αγώνων; 3+1=4. Όχι το τέλειο (6 βαθμοί) αλλά καθόλου άσχημα.

Και τώρα τι; Όσο τετριμμένο και αν ακούγεται… πάμε στο δόγμα “παιχνίδι- παιχνίδι”. “Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή” που λέει και το γνωστό θρυλικό άσμα.

Τέσσερα παιχνίδια, τέσσερις “τελικοί” επιβίωσης στο φετινό “survivor” του 5ου ομίλου.

Εκεί όπου η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά.

Στο τέλος μόνο ένας εκ των Αχαϊκής, Διαγόρα Βραχνεΐκων, Τσικλητήρα και Ζακύνθου θα χαμογελάσει και όλοι οι υπόλοιποι θα πιουν το πικρό “ποτήρι” του υποβιβασμού. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, δεν αρκεί μόνο να νικάς, πρέπει να σε πάνε πρίμα και τα υπόλοιπα αποτελέσματα.

Πρέπει να πατήσεις πάνω σε όλους αυτούς, για να τους ρίξεις στον “πάτο” της θάλασσας, έτσι ώστε να μην καταλήξεις εσύ εκεί.

Με λίγα λόγια, αρχής γενομένης από το ματς με τον Παλληξουριακό στην όμορφη Κεφαλλονιά, πας με το “μαχαίρι στα δόντια” και… όποιον πάρει ο χάρος!

Τι και αν οι γείτονες έχουν χάσει κάθε ελπίδας σωτηρίας; Τι και αν αποτελούν τη δεύτερη χειρότερη ομάδα του ομίλου μετά το Λεωνίδιο;

Η Ζάκυνθος δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάει εκεί και να νικήσει, έστω και με “μισό-μηδέν”. Οτιδήποτε άλλο, θα σημάνει και τους “τίτλους τέλους” για φέτος.

Δεδομένης της αρνητικής -από βαθμολογικής άποψης- συγκομιδής που έχει μακριά από το “σπίτι” της η ομάδα, δεν έχει μόνο να αντιμετωπίσει τους Ληξουριώτες αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό. Τον κακό εαυτό.

Με μια μόλις νίκη στο Λεωνίδιο, μια “άσφαιρη” ισοπαλία στην Πύλο και ένα μόλις γκολ άνευ ουσίας στην Αχαγιά εφόσον ηττήθηκε (1-3), η Ζάκυνθος καλείται να κάνει την πρώτη από τις τέσσερις “υπερβάσεις” που απομένουν έως το τέλος.

Μπορεί; Μα φυσικά και μπορεί! Αρκεί να μπει με το ίδιο μαχητικό πνεύμα. Την ίδια αυταπάρνηση των τελευταίων δύο εβδομάδων.

Η επικράτηση επί του Τσικλητήρα ίσως να ήταν η “σπίθα” που θα ανάψει τη “φλόγα” της παραμονής. Οι ελπίδες ακόμη είναι λίγες, όμως ακόμη και έτσι, οι ποδοσφαιριστές είναι αυτοί που κρατάνε τη μοίρα στα δικά τους χέρια.

Υ.Γ. 1: Σε ένα ματς που οι δύο πιο έμπειροι ποδοσφαιριστές σου (Τσιριγώτης- Καραμαλίκης) είναι εκτός, χρειάζεσαι άλλους μικρότερους “ηγέτες” που θα βγάλουν τα “κάστανα απ’ τη φωτιά”. Την περασμένη Κυριακή, η Ζάκυνθος είχε πολλούς τέτοιους, που από λίγο ο καθένας τους, τη βοήθησαν να φτάσει στην πολυπόθητη επικράτηση.

Υ.Γ.2: Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές. Τέτοιες αποδείχτηκαν καθοριστικές απέναντι στην Πύλο. 1) Οι αποκρούσεις του Διαμαντή στις διπλές χαμένες ευκαιρίες του Τσικλητήρα. 2) Το γκολ που έσωσε αρχικά αλλά και αυτό που έβαλε στην συνέχεια ο Κυριάζος. 3) Το πρώτο τέρμα και το απίστευτο πάθος του Σκοζάϊ. 4) Η ασίστ “πάρε-βάλε” του “λαβωμένου” Πέττα στο 1-0. 5) Το “χρυσό” δεύτερο γκολ του Λιάμη που τρεις μέρες πριν έβγαλε τον ώμο του. 6) Οι 2 ασίστ του Τριανταφυλλίδη που είχε περάσει σαν αλλαγή στο τελευταίο 20λεπτο.

Όλα τα παραπάνω έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των κυανοκίτρινων. Τόσο απλά και κατανοητά.

Υ.Γ.3:  Φώτης Σκοζάϊ. Βγαλμένος από τα παλιά, όταν αγωνιζόταν με τα γαλαζοπράσινα του Ζακυνθιακού. Ο παίχτης απέκτησε αγωνιστικό ρυθμό, βρήκε τις “ανάσες” του μετά τη “ναφθαλίνη” που είχε μπει στον Πανηλειακό στο ξεκίνημα της σεζόν, δείχνοντας ότι είναι πραγματικό “εργαλείο”. Ίσως και ο mvp της αναμέτρησης.

Υ.Γ.4: Νίκος Λιάμης. Φιλότιμος, εργατικός, μαχητής και σκόρερ! Μετά από δύο ματς που έμεινε στα “πιτς” επέστρεψε στο βασικό σχήμα, δείχνοντας ότι μπορεί να βοηθήσει με πράξεις και όχι με λόγια. Εκεί πρέπει να “μιλάει” ο ποδοσφαιριστής. Στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

Υ.Γ.5: Τι πετάμε από το ματς; Αδικαιολόγητο να τρως για δεύτερη σερί Κυριακή γκολ στα “καπάκια”, όταν κάνεις τόσο κόπο για να προηγηθείς. Έγινε μια και κόστισε. Έγινε δεύτερη και ευτυχώς δεν κόστισε. Αυτό πρέπει να διορθωθεί άμεσα. Αλλιώς η επόμενη φορά ίσως αποβεί μοιραία.

Υ.Γ.6: Ο αποκλεισμός από το Καταστάρι στο κύπελλο, μάλλον καλό έκανε παρά κακό. Τη δεδομένη στιγμή, δύο “καρπούζια” στην ίδια “μασχάλη” δε χωρούσαν. Φανταστείτε να υπήρχε και παιχνίδι κυπέλλου με το πολύ δυνατό φέτος Τσιλιβή μεσοβδόμαδα. Με φιάλες οξυγόνου θα πήγαιναν οι παίχτες στην Κεφαλλονιά.

Υ.Γ.7: Για να γίνει η “δουλειά” και να μείνει κατηγορία η ομάδα, θα χρειαστεί και η συνεισφορά των ξένων. Οι τρεις νεοαποκτηθέντες, πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω στην συνέχεια. Μέχρι τώρα λίγα πράγματα. Τουλάχιστον ο τέταρτος της “παρέας” των αλλοδαπών Σεούντ Άμος, ήταν θετικός όσο αγωνίστηκε μέχρι να αντικατασταθεί από τον Τσιριγώτη.

Υ.Γ.8: Το κλίμα στην ομάδα έχει αισθητά βελτιωθεί. Ειδικά τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Καμία σχέση με αυτό που υπήρχε πριν το ταξίδι στους Μολάους. Όσοι ζουν από κοντά την ομάδα, καταλαβαίνουν τι εννοούμε.

Υ.Γ.9: Ακούγεται ολοένα και πιο έντονα η επιστροφή του Σπύρου Μαρίνου στην ομάδα. Ο νεαρός Ζακυνθινός μπορεί να βοηθήσει σε δύο διαφορετικές θέσεις. Τόσο σαν δεξιός μπακ, όσο και σαν αμυντικός χαφ. Γεμίζει το “οπλοστάσιο”, κανείς δεν περισσεύει.

Υ.Γ. 10: Για το τέλος, μια καλή κουβέντα και για τον κόσμο που ενίσχυσε την ομάδα στα δύο τελευταία παιχνίδια. Μπορεί να μην ήταν πολύς, όμως όσοι πήγαν γήπεδο “έσπρωξαν” τα παιδιά με τη φωνή και τη θετική ενέργεια τους. Με νίκη στο Ληξούρι, το ματς που έπεται με τον Παναρκαδικό θα αποτελέσει “πόλο έλξης” για ακόμη περισσότερους.

Υγεία, θετική σκέψη, συσπείρωση και πάμε για άλλα!