Ένα καινούργιο “φάκελο” ξεκινά από σήμερα, το ioniansports.gr, με κάποιες ειδικές συνεργασίες από ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με τη δημοσιογραφία είτε σε ερασιτεχνικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Την αρχή κάνει ο καλός αναγνώστης και φίλος της ιστοσελίδας μας Στράτος Μυλωνάς (φωτό), ο οποίος κάνει την δική του αποτίμηση για το πρωτάθλημα του 5ου ομίλου που πρόσφατα ολοκληρώθηκε.

Αξίζει να την διαβάσουμε με προσοχή:

“Ολοκληρώθηκε και φέτος το πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής και κατά συνέπεια του 5ου ομίλου, εκεί όπου και συμμετείχε ο δικός μας ΑΠΣ Ζάκυνθος.

Ένα πρωτάθλημα χαμηλού επιπέδου σε γενικές γραμμές, με αισθητή την απουσία του κόσμου, αλλά με σχετικά καλές διαιτησίες πράγμα πολύ σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα.

Πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Αστέρας Αμαλιάδας, αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον έτερο Αστέρα (Βλαχιώτη).

Ο σύλλογος από τη Λακωνία, έκανε ένα εξαιρετικό πρωτάθλημα κυρίως μέχρι τον Γενάρη αλλά στην συνέχεια αντιμετώπισε αρκετά διοικητικά προβλήματα με αποτέλεσμα την φυγή κάποιων σπουδαίων παιχτών όπως αυτή του Δημήτρη Μικελάτου, ενός από τους καλύτερους της κατηγορίας.

Όμως παρά τα προβλήματα συνέχισε να κρατάει τα πρωτεία μέχρι και λίγες αγωνιστικές πριν το τέλος, όταν και έχασε από την ομάδα του Διαγόρα Βραχνέικων με 2-1 με αποτέλεσμα να πέσει στην δεύτερη θέση και μοιραία να χάσει το πρωτάθλημα.

Από την άλλη η πρωταθλήτρια ομάδα του 5ου ομίλου, θα διεκδικήσει την άνοδο στην Β εθνική μέσω των πλέϊ οφ, κάνοντας με τη σειρά της ένα εξαιρετικό πρωτάθλημα και διαθέτοντας ορισμένους σπουδαίους παίχτες στις τάξεις της.

Τι να πούμε για τον Ματθαίο Μαρουκάκη με θητεία σε Λάρισα, Παναχαική, Καλλιθέα και Τρίκαλα;

Για τον Ντιέγκο Τόρες με θητεία σε Καλλιθέα, Αιολικό; Για τον Λόρι Κέρι με θητεία σε Ολυμπιακό Βόλου, Χανιά;

Ο συγκεκριμένος παίχτης είχε απασχολήσει σε νεαρότερη ηλικία Μπάγερν και Άρσεναλ.

Για τον Γιώργο Μπουντόπουλο με θητεία σε Λεβαδειακό, Απόλλων Σμύρνης και Παναχαική;

Παίχτες “πολυτέλεια” για την κατηγορία.

Βέβαια αν για αυτές τις ομάδες ο πρωταθλητισμός ήταν λίγο εώς πολύ δεδομένος, για τον Παναρκαδικό η κατάσταση ήταν λίγο παραπάνω πολύπλοκη.

Αποτέλεσε στην ουσία την ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος, κόβοντας πολλούς βαθμούς απ’ όλες τις μεγάλες ομάδες και μάλιστα τις φορές που έχασε οι αντίπαλοι έφτυσαν χωρίς υπερβολή “αίμα”.

“Κινητήριος μοχλός” της ομάδας των Αρκάδων δεν ήταν άλλος από τον Γιώργο Καδά που έκανε την διαφορά στο κέντρο, έχοντας άξιο συμπαραστάτη στα μετόπισθεν τον Χρήστο Νάνο,έναν από τους καλύτερους αμυντικούς της κατηγορίας όπως αποδείχτηκε που μόνο… “νάνος” δεν ήταν.

Όσον αφορά τις 2 πιο ιστορικές ομάδες του 5ου ομίλου την Καλαμάτα και τον Πανηλειακό, ξέμειναν από νωρίς χωρίς στόχους για άνοδο, μιας και δεν μπόρεσαν σε καμία περίπτωση να ανταγωνιστούν τους 2 πρωτοπόρους.

Ναι μεν είχαν καλές ομάδες με κάποιους παίχτες αξίας όπως τους: Ρονκάτο, Καντούτση, Κρεββατά, Μπουρλάκη, Σωτηρόπουλο αλλά δεν μπόρεσαν σε καμία περίπτωση να κοντράρουν τους δύο Αστέρες.

Για παράδειγμα η Καλαμάτα αντιμετώπισε και πολλά διοικητικά προβλήματα με αποτέλεσμα να χάσει αρκετούς καλούς παίχτες τον Γενάρη όπως τους Γουέρε, Τσουλάκο, Καμινιώτη, Κουρέλλα και Τσεμπερίδη.

Οι δύο απογοητεύσεις της χρονιάς ήταν η Αχαϊκή και η Ζάκυνθος, ομάδες με ιστορία και κόσμο που “αποχαιρέτησαν” την κατηγορία άδοξα βυθίζοντας σε απέραντη θλίψη τον κόσμο τους.

Για τους κυανοκίτρινους λίγο έως πολύ έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά στο νησί.

Μηδέν προετοιμασία, διοικητικές αναταράξεις μέχρι τον Γενάρη, αλλαγές προπονητών, μηδαμινή προσφορά ξένων παιχτών και ήρθε για να δέσει το “γλυκό” με το αγωνιστικό κομμάτι, εκεί όπου πλήρωσε τις κακές εμφανίσεις στα εκτός έδρας παιχνίδια αλλά και την καταδικαστική ήττα στο δημοτικό στάδιο από τη Βάρδα.

Κάτι που “ανάγκασε” τη Ζακυνθινή ομάδα να κυνηγά στην ουσία ένα “θαύμα” το οποίο τελικά δεν ήρθε.

Από εκεί και πέρα για την Αχαϊκή το πάλεψε και αυτή μέχρι το τέλος αλλά και αυτή “λύγισε”.

Εξίσου πολλά διοικητικά προβλήματα (όπως η Ζάκυνθος),ενώ πλήρωσε και τις πολλές άστοχες μεταγραφές ξένων παιχτών την περίοδο του Ιανουαρίου.

Τέλος να πούμε ένα μεγάλο μπράβο σε Παλληξουριακό και Λεωνίδιο που μπορεί να είχαν χάσει σχετικά γρήγορα κάθε ελπίδα για παραμονή, αλλά πάλεψαν με όποιες δυνάμεις είχαν μέχρι το τέλος”.

Στράτος Μυλωνάς