Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “ΕΡΜΗΣ” τα έλεγε όλα! “Η Ζάκυνθος στη Β΄ Εθνική” Ήταν 31 Ιουλίου του 2013 το μεσημέρι όταν μάθαμε όλοι οι Ζακυνθινοί, δια στόματος Στέλιου Γούναρη, από την εκπομπή “Ελ κλάσικο” ότι η Ζάκυνθος ανέβηκε στη Β΄ Εθνική κατηγορία! Μια ιστορική στιγμή για το Ζακυνθινό ποδόσφαιρο για την κυακονίτρινη ομάδα και για τους χιλιάδες φίλους της σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης!

Τι στιγμές ήταν αυτές θεέ μου! Το  βράδυ ξημερώνοντας η 1η του Αυγούστου του 2013  γράφαμε στην εφημερίδα εγώ και ο Σωκράτης Λειβαδάς και θυμάμαι η διεύθυνση  μας παραχώρησε τον κεντρικό τίτλο για πρώτη φορά για αθλητικό γεγονός. Η εφημερίδα κυκλοφόρησε, θυμάμαι και εξαντλήθηκε, κάτι που μας ανάγκασε το μεσημέρι της 1ης Αυγούστου να ξαναπάμε στο τυπογραφείο για 2η έκδοση! Κάτι που συνέβη για πρώτη φόρα στα χρονικά της πολύχρονης παρουσίας του “ΕΡΜΗ” στα ζακυνθινά δρώμενα.

Ήταν τόση μεγάλη η χαρά του κόσμου που η εφημερίδα εξαντλήθηκε στις 8 η ώρα το πρωί! οι κόποι όλων αυτών των χρόνων στην ομάδα της Ζακύνθου επιβραβεύτηκαν εκείνο το μεσημέρι από την χαρμόσυνη αυτή είδηση. Τα όνειρα και οι προσδοκίες 60 χρόνων να δούμε την ομάδα σε επαγγελματική κατηγορία είχαν γίνει πραγματικότητα!

‘Β΄ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΡΟ ΜΗ ΜΕ ΞΥΠΝΑΤΕ” έγραφε το μπλουζάκι που φόραγε ο πρόεδρος της ομάδας Στέλιος Γούναρης την επόμενη που κατέβηκε από το καράβι στο λιμάνι! Εκεί που τον περίμεναν εκατοντάδες φίλαθλοι και όλοι μαζί έκαναν πορεία με μηχανάκια και αυτοκίνητα στην πόλη της Ζακύνθου αναγκάζοντας όλους τους Ζακύνθινούς να βγουν από τα σπίτια και τα μαγαζιά τους.

Αυτό που είχαμε ζήσει το 2004 με την Εθνική Ελλάδας, το ξαναζήσαμε εκείνες τις στιγμές!!! Τις μοναδικές στιγμέ, ς που έχουν μείνει ανεξίτηλες στη θύμηση μας! Η Ζακυνθάρα μας  στη Β΄ Εθνική. Οι μέρες που κύλησαν ήταν μέρες γιορτής ,με το κυανοκίτρινο φρόνημα υψηλό και την αισιοδοξία να είναι διάχυτη παντού! Γέροι, νέοι γυναίκες και παιδιά μιλούσαν για το μεγάλο αυτό επίτευγμα, που μπορεί να ήρθε μέσα από μια “καραμπόλα” γεγονότων όμως ήταν μια πραγματικότητα!

Η άνοδος της ομάδας άλλαξε το στάτους του ζακυνθινού ποδοσφαίρου και ανέβασε επίπεδο. Μόνο που ως λαός έχουμε ένα κακό δεν εκτιμούμε μια καλή κατάσταση την οποία έρχεται εκείνη την στιγμή. Την αφήνουμε να χαθεί και μετά την αναζητάμε! Το ίδιο συνέβη και με την ομάδα της Ζακύνθου! Για 3 χρόνια από το ιστορικό Στάδιο πέρασαν ομαδάρες, πέρασαν παικταράδες και η κυανοκίτρινη σχεδόν όλους τους λύγισε! Ηρακλής, Λάρισα, ΟΦΗ, Παναχαϊκή, Εργοτέλης, Ολυμπιακός Βόλου, Κέρκυρα και πολλές άλλες ομάδες  έπεσαν θύματα της βασίλισσας του Ιονίου.

Το Στάδιο απόρθητο φρούριο,  για 3 συνεχή χρόνια με την ομάδα να δίνει απερίγραπτη χαρά στους φίλους της. Η ομάδα έγινε ΤΑΠ και εν συνεχεία ΠΑΕ δημιουργώντας μεγάλες προσδοκίες! Μετοχές, μετοχικά κεφάλαια, επενδυτές, Ιταλοί, μάναζτερ, ξένοι παίκτες και ένα σωρό αλλά περίεργα που δεν τα ξέραμε έως τότε! Η αρχική ευφορία σταδιακά μετατράπηκε σε ανησυχία και αργότερα σε προβληματισμό για το πως πάει και βαδίζει η ομάδα. Τα κυβικά μεγάλα και το καράβι ξαφνικά έφυγε από το λιμάνι μας.

Τα χρήματα πολλά και παρ΄ ολη την βοήθεια του κόσμου στο τέλος δεν έφτασαν. Ήρθαν οι προσφυγές, τα τροφεία παικτών από ξένες χώρες και το ταμείο άρχισε να γίνεται μείον! Ο Στέλιος Γούναρης και οι συνεργάτες του έτρεχαν καθημερινά κάνοντας πολύ μεγάλο αγώνα για να βρεθούν χρήματα. Μόνο που… Αυτά που έδινε ο απλός κόσμος από το υστέρημα του δεν έφταναν! Αγωνιστικά τα δύο πρώτα χρόνια η ομάδα έκανε πραγματική υπέρβαση κάνοντας πορεία πρωταθλητισμού. Όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα μιλούσε για τη Ζάκυνθο.

Τα οικονομικά προβλήματα και οι πόροι που πλέον είχαν στερέψει άρχισαν να πνίγουν την ομάδα που έβλεπε ότι το όνειρο αργά η γρήγορα θα τελειώσει. Ο βραχνάς των προσφυγών, τα οικονομικά ανοίγματα αλλα και ο πόλεμος που δέχθηκε εκ των έσω  ήταν τα καθοριστικά κτυπήματα που δέχτηκε η ομάδα την 3η χρονιά . Εν τούτης όμως η ομάδα το πάλεψε, βρέθηκε την τελευταία αγωνιστική πάνω από την ζώνη του υποβιβασμού, έχασε βαθμούς από την επιτήρηση και έτσι βρέθηκε να κυνηγά τις όποιες πιθανότητες στα δικαστήρια με βοήθειες που ποτέ δεν ήρθαν έως τις 27 Οκτωβρίου του 2016, εκεί που τελείωσε και τυπικά το ταξίδι της Β΄ Εθνικής κατηγορίας.

Αυτό το ταξίδι ήταν το πιο ιστορικό που έκανε η ομάδα. καταγράφοντας μια πορεία αξιοζήλευτη η οποία έκανε τους φίλους της χαρούμενους. Τους έκανε όμως και υπερήφανους γιατι ποτέ δεν μπήκε σε αλλά μονοπάτια, περίεργα. Ηταν μια ομάδα καθαρή που τα έδωσε όλα. Αλλά στο Ελληνικό ποδόσφαιρο αυτό δεν είναι πλεονέκτημα είναι μειονέκτημα αλλά για εμάς τους απλούς και ρομαντικούς του ποδοσφαίρου, αυτή η ομάδα έμεινε για πάντα στην καρδιά μας για την λεβεντιά της. Μπορεί η Ζάκυνθος τώρα να είναι στα κάτω της, μπορεί να μην υπάρχει στις Εθνικές κατηγορίες. Όμως οι μεγάλες ομάδες ποτέ δεν χάνονται, πάντα θα υπάρχουν και η ομάδα αυτή της Ζακύνθου της Β΄ Εθνικής είναι ο φάρος που θα μας οδηγεί….