Ήταν το 46ο λεπτό του αγώνα μεταξύ του Εθνικού Σκουλικάδου και της Ζακύνθου. Είχε προηγηθεί ο τραυματισμός του βασικού τερματοφύλακα της Ζακύνθου Δημήτρη Θεοδωρόπουλου. Τότε είναι που σηκώνεται από τον πάγκο ο Γιώργος Φιλιάς. Είναι έτοιμος να ριχτεί στη μάχη! Μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο και ένα ολόκληρο γήπεδο τον χειροκροτεί!
Ναι! Ο πολύπειρος τερματοφύλακας εκείνη την στιγμή γράφει την δική του ιστορία! όχι με κάποια τυχαία ομάδα, αλλά με την ομάδα που μεγαλούργησε πριν από αρκετά χρόνια. Τον ΑΠΣ Ζάκυνθος. Η συγκίνηση έκδηλη στα μάτια του όπως και η φλόγα, το πάθος για να φέρει εις πέρας την αποστολή του! Σε μια φάση χρειάστηκε και εκεί φάνηκε η μεγάλη του κλάση!
Ο Γιώργος Φιλιάς έγραψε την δική του ιστορία είναι πλέον ο γηραιότερος παίκτης που αγωνίζεται στη Γ΄ Εθνική. Ο 49χρονος πλέον τερματοφύλακας σεμνός και ταπεινός μια ζωή ευχαρίστησε τη Ζάκυνθο για την τιμή που του έκανε! Να ξαναφορέσει και πάλι τα γάντια του και να υπερασπιστεί την εστία της αγαπημένης του ομάδας. Το ” Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα κι αν μας αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα” ταιριάζει απόλυτα σε αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο πραγματικό κόσμημα του ποδοσφαίρου.
