Ηταν σαν σκηνοθετημένο, δηλαδή σαν να ήταν γραμμένο σε κάποιο σενάριο της μοίρας για να λειτουργήσει ως υπενθύμιση για αυτό στο οποίο μπορεί να εξελιχθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο αν πέσει ποτέ στα σωστά, ικανά και καθαρά χέρια. Σε μια Κυριακή χωρίς ποδόσφαιρο επιπέδου Superleague, λόγω της αναστολής που επέβαλε η Κυβέρνηση μετά τα γεγονότα της Τούμπας, ένα ελληνικό ποδοσφαιρικό γήπεδο πρόβαλε σε πανελλήνια ζωντανή μετάδοση εικόνες επιπέδου Champions League.

Αν σου φαίνεται υπερβολικός ο ισχυρισμός μου, μπες στον κόπο να δεις το video, για να ανακαλύψεις την εικόνα ενός γεμάτου, πλημμυρισμένου από κόσμο, γηπέδου, που έκανε sold out, να δεις το κορεό κατά την είσοδο των ομάδων, να δεις παιδιά και γυναίκες στις κερκίδες, και, κυρίως αυτό, να δεις μετά από καιρό παιχνίδι που διεξήχθη με την παρουσία οπαδών και των δύο ομάδων χωρίς να ανοίξει μύτη. Και μάλιστα αυτό το τελευταίο σκέψου ότι συνέβη σε ένα παιχνίδι που ήταν, στο τερέν, επεισοδιακό, με αποβολές και ένταση, διότι το διακύβευμα δεν ήταν μικρό: η γηπεδούχος Παναχαϊκή έπαιζε τις ελπίδες της για την άνοδο. Ο φιλοξενούμενος Αρης έπαιζε για να κρατήσει την ασφάλειά του για την άνοδο.

Σκέψου τώρα ότι αυτό που έδειξαν – ευτυχώς – οι κάμερες της ΕΡΤ3, έχει επιτευχθεί σε διάστημα 19 μηνών, δηλαδή από τον Αύγουστο του 2016, όταν η Παναχαϊκή ξεκινούσε από το μηδέν την προσπάθεια της αναγέννησής της και της επιστροφής της στις επαγγελματικές κατηγορίες, σε μια εποχή που δεν είχε ούτε μπάλες και παπούτσια για προπόνηση.

Ακόμη και αν δεν έχει τύχει να ακούσεις/διαβάσεις κάτι σχετικά με τη στάση της Παναχαϊκής, τη στάση της απέναντι στους αντιπάλους της, τον σεβασμό της στο fair play, την ατμόσφαιρα στις κερκίδες και τα αποδυτήρια της έδρας της, ένα γκουγκλάρισμα θα σου δείξει αυτό που φαντάζεσαι: ότι γίνεται. Ναι, γίνεται να συνδυάσει μια ομάδα τις υψηλές φιλοδοξίες με τον πολιτισμό. Γίνεται να βάζει στόχο τον πρωταθλητισμό, πρώτα στην Γ’ και μετά στην Β’ εθνική κατηγορία και να τον συνδυάζει με την ψυχαγωγία και τον πολιτισμό.

Γίνεται να δίνει ντέρμπι ανόδου στην έδρα της, μπροστά σε 8 χιλιάδες παθιασμένους για νίκη και πεινασμένους για επιστροφή στην Α κατηγορία οπαδούς και να μην ανοίγει μύτη. Και αυτό συμβαίνει επειδή ο Κώστας Κατσουράνης και η πολυμελής ομάδα των επιχειρηματιών που χρηματοδοτούν το όραμα της επιστροφής της Παναχαϊκής εκεί που της πρέπει δεν φανατίζουν, δεν δυναμιτίζουν, δεν βρίζουν, δεν παράγουν λεκτική βία, δεν κυκλοφορούν με μπράβους, δεν βάζουν μπράβους στα αποδυτήρια, και κάνουν τα ακριβώς αντίθετα: δεν εκπαιδεύουν μόνο τους ποδοσφαιριστές. Εκπαιδεύουν και τους θεατές.

Ολο αυτό που σήμερα συνέβη στο γήπεδο της Παναχαϊκής δεν συνέβη επειδή είχε καλό καιρό. Δεν ήταν γέννημα της τύχης. Δεν έπεσε από τον ουρανό. Ηταν οι καρποί που έδρεψαν όλοι αυτοί που καλλιεργούν εδώ και ενάμιση χρόνο αυτή τη νοοτροπία στην Πάτρα και τις γύρω περιοχές. Αυτοί που φωνάζουν ότι κάνουν πρωταθλητισμό, αλλά φωνάζουν και ότι ο πρωταθλητισμός δεν είναι αυτοσκοπός. Αυτοί που φωνάζουν για τον σεβασμό προς τον αντίπαλο. Αυτοί που προσκαλούν στο γήπεδο αυτούς που αγαπούν το ποδόσφαιρο και την Παναχαϊκή, όχι μόνο τη νίκη και ειδικά όχι τη νίκη με κάθε τίμημα.

Δεν είναι της στιγμής να αναλύσω το αγωνιστικό, το ποδοσφαιρικό σχέδιο της Παναχαϊκής· θα το κάνω σε μια επόμενη στιγμή, για να την δείξω ως παράδειγμα για οποιονδήποτε θέλει να φτιάξει έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο της προκοπής και να δημιουργήσει προοπτική να βγάζει, ή τουλάχιστον να μην χάνει χρήματα κάθε χρόνο. Σε αυτό το κείμενο μιλώ μόνο για την εικόνα του γηπέδου, τη συμπεριφορά, τον πολιτισμό, τις αρχές που πρεσβεύει η Παναχαϊκή.

Μας έκανε ένα μεγάλο δώρο το μεσημέρι της Κυριακής: στους μεγαλύτερους υπενθύμισε ότι γινόταν. Στους μικρότερους απέδειξε ότι γίνεται. Ναι, γίνεται να μη φοβάσαι να πας στο γήπεδο, να μην ανησυχείς για επεισόδια, να μην μισείς τον αντίπαλό σου, να σου παρέχει το γήπεδο υπηρεσίες και – ειδικά αυτό – ευγένεια και σεβασμό στην μεταχείρισή σου, γίνεται να ψυχαγωγείσαι, γίνεται να ζεις ένα ντέρμπι με οπαδούς και των δύο ομάδων χωρίς επεισόδια, γίνεται να μοιάζει το ελληνικό ποδόσφαιρο με αυτό που ζηλεύεις και λατρεύεις να παρακολουθείς.

Δεν αιθεροβατούμε, αυτοί που το υποστηρίζουμε. Καιρός να γίνει συνείδηση όλων αυτών που θέλουν να γίνει ρουτίνα και να μην είναι εξαίρεση η εικόνα της Πάτρας. Καιρός να το απαιτήσουμε από αυτούς που αποφασίζουν. Καιρός να απαιτήσουμε να περάσει το ποδόσφαιρο σε ικανά χέρια.

Πηγή πληροφοριών: www.gazzetta.gr