Ω τι θαυμαστός κόσμος μπαμπά (!!!). Ο κόσμος του ύψους ή του βάθους, ανάλογα βέβαια με την περίπτωση. Χαμαιλέοντες που δρουν, ζουν και αλλάζουν χρώμα κατά το δοκούν, εις βάρος βέβαια των υπολοίπων (Τι να φταίνε και αυτά άμοιρα τα ζωάκια?). Βασιλάκηδες Καΐλες της σύγχρονης εποχής. Μπέμπηδες που τους πήραν το μπιμπερό από το στόμα και σκούζουν αλλόφρονες για πάρουν μερικά λαίκς στα σόσιαλ μεντια για να ικανοποιήσουν το εγώ και τους και το υπερεγώ τους. Που πιάνονται αδιάβαστοι, αν και θεωρούνται διαβασμένοι. Που σκίζουν, αγοράζουν και πουλάνε, χωρίς να ρωτάνε, για το έτσι θέλω και το… “θέλω” εδώ και τώρα. Που νομίζουν ότι με δακρύβρεxτες ιστορίες του τύπου “Τα έμαθες τα νέα πατέρα” θα συγκινήσουν το φιλοθεάμον κοινό και θα τους χειροκροτήσει με σθένος και πάθος και να τους πει ένα μεγάλο μπράβο για το πόσο μεγάλοι είναι και τι έχουν προσφέρει στον αθλητισμό.
Λες και είναι οι μόνοι που έχασαν τον πατέρα τους και όλοι εμείς οι άλλοι δεν είχαμε πατεράδες που κλάψαμε και πονέσαμε αλλά ποτέ, για λόγους ευθιξίας δεν τους ανακατέψαμε στις επαγγελματικές μας ιστορίες, απλά τους τιμάμε από μέσα μας και ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Άνθρωποι που ζουν στο σκοτάδι, καθημερινά και θέλουν να επιβιώσουν δημιουργώντας τεχνηέντως τοξικότητα όπως τα ενεργειακά βαμπίρ που ρουφούν την θετικότητα από τους ανθρώπους. Άνθρωποι -σύγχρονοι νεκροθάφτες που έχουν πάρει εργολαβία το φτυάρι και συνεχώς θάβουν συνειδήσεις με τον δικό τους μοναδικό ξεχωριστό τρόπο (μόνο αυτοί γνωρίζουν).
Αυτοί που ξυπνάνε, κοιμούνται και ονειρεύονται πως θα πλήξουν τον επόμενο στόχο, και αρκετές φορές, δυστυχώς το πετυχαίνουν. Άνθρωποι που νομίζουν ότι είναι οι πρώτοι, μακάρι να είναι πρώτοι! Άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον κώδικα της δεοντολογίας και κάνουν λόγο για ρεπορτάζ που μπάζει, γιατί αυτό τους βολεύει. Και τους βολεύει πάντα κατά το δοκούν και όταν τους συμφέρει (!!!). Κανείς όμως δεν τους είπε ότι η δουλειά του ρεπόρτερ είναι να μεταφέρει αυτούσια αυτά που ειπώθηκαν σε ένα κρίσιμο για το τοπικό ποδόσφαιρο δ.σ.
Η κόλαση του Δάντη ωχριά μπροστά σε όλα αυτά που συμβαίνουν σε αυτό το μικρό ποδοσφαιρικά μέρος. Από την “κόλαση” μέχρι το “καθαρτήριο” και στο τέλος τον “παράδεισο”, υπάρχει μεγάλος δρόμος να διανυθεί (!!!), Βέβαια δεν προξενεί καμία εντύπωση, το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μέσα σε αυτή την “κόλαση”, αλλά ποτέ δεν έχουν πάει στο επόμενο στάδιο που είναι το καθαρτήριο της ψυχής. Για τον παράδεισο αλλά λόγια να αγαπιόμαστε!
Κάποιοι βέβαια αδυνατούν να φτάσουν στον παράδεισο και αυτή είναι η τιμωρία τους, όπως αναφέρει ο ιταλός ποιητής Δάντης Αλιγκέρι. Κάποιοι, θα “στροβιλίζονται” σε μία διαρκή “ανεμοθύελλα”, ανίκανοι παράλληλα να αγγίξουν την πραγματικότητα και να δουν (επιτέλους) το δάσος και όχι συνεχώς το δένδρο (!!!). Κάποιοι θα βρίσκονται μονίμως απομονωμένοι και θα κινούνται μέσα στην έρημο της ανυπαρξίας, όχι γιατί δεν μπορούν να ξεφύγουν αλλά γιατί δεν θέλουν. Αρέσκονται να ζουν και να τρέφονται από την ίδια τροφή που δηλητηριάζει κάθε κύτταρο τους, μόνο και μόνο για να κριτικάρουν καθημερινά και να αποποιούνται κάθε ευθύνη!
Για όλα σε αυτό το νησί έφταιγε ο Παπανδρέου, παλιότερα ο Μαλιούφας και πιο παλιά ο Ξανθός! Για όλα τα κακώς κείμενα υπάρχουν μόνο θύτες και τα μοναδικά θύματα είναι αυτοί που έχουν εξαγνιστεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ! Μόνο που ο εξαγνισμός κατά την χριστιανική θρησκεία γίνεται αν κάποιος πραγματικά θέλει να εξαγνιστεί (!!!). Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ωραίες ιδέες, απόψεις αλλά ποτέ δεν θέλουν να μπουν μπροστά, διότι πολύ απλά είναι προτιμότερο να είναι στη άκρη και να “πυροβολούν” παρά να λύσουν προβλήματα.
Αν ζούσε ο Σίγκμουντ Φρόϊντ θα έπρεπε στην παρούσα φάση να ανακαλέσει όλα αυτά που είχε γράψει για την ψυχανάλυση και την θεωρία του τριημερούς σχήματος (Το εκείνο, το εγώ και το υπερεγώ), διότι κάποιοι αδυνατούν να καταλάβουν ότι οι άνθρωποι θέλουν τον σεβασμό, αλλιώς θα γυρίζαμε στην εποχή του κανιβαλισμού! Η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ. Η ελευθερία του λόγου, πρέπει να υπάρχει αρκεί να μην είναι α λα κάρτ και να μας βολεύει ανάλογα με την περίσταση.
Στον υπογράφοντα της επιστολής στο fb, θέλω να τονίσω, ότι εγώ δεν θα γράψω δακρύβρεχτες ιστορίες για να πάρω μερικά μπράβο. Ούτε θα γράψω ποτέ ποιος είμαι και τι κάνω. Ούτε αν έχω πάρει δάνεια ή οικογένεια μου παίρνει δύσκολα. Αυτά μένουν απ΄ έξω. Αφορούν μόνο εμένα. Θα γράφω και θα απαντώ σε οποιοδήποτε νομίζει ότι μπορεί να με διαβάλλει αμφισβητώντας την αξιοπιστία του ρεπορτάζ μου. Και για τα περί τυπογραφικού ρεπορτάζ ας μάθει τι λέει η Ένωση Συντακτών περιοδικού και ηλεκτρονικού τύπου για τον υπογράφοντα ο οποίος με αρ. μητρώου 2188 βρίσκεται εκεί. Τέλος θα επανέλθω εάν και πάλι προκληθώ από οποιονδήποτε και από οπουδήποτε.
Υ.Γ: Κρίμα που έκλεισε η εκπομπή για καλοκαίρι…
Δημήτρης Πέττας