Μια πολύ “κακή” ήττα γνώρισε η Ζάκυνθος από τον ΠΑΟ Βάρδας το μεσημέρι της Κυριακής. Τι κακή; Τρίσκακη! Χειρότερα δε γίνεται.

Οι κυανοκίτρινοι βρίσκονται πλέον με την “πλάτη στον τοίχο” και στις 7 αγωνιστικές που απομένουν μέχρι το τέλος, ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Μα πιο πολύ από το Μεγαλοδύναμο, θα πρέπει να το βάλουν οι ίδιοι οι παίχτες, για να αποτραπεί το “μοιραίο”. Αυτό δηλαδή που οι περισσότεροι θεωρούν σχεδόν… δεδομένο! Τον υποβιβασμό και την επιστροφή στο τοπικό, που αποτελεί τον “εφιάλτη” κάθε πιστού φίλου της νησιώτικης ομάδας.

Τι έφταιξε σήμερα; Πολλά και διάφορα! Καταρχάς έφταιξε η ίδια η ομάδα. “Πνιγμένη” στο άγχος, με θολωμένο μυαλό, κακές επιλογές στην τελική προσπάθεια, που έφεραν μια ήττα που δε “χωνεύεται” ούτε με σόδα.

Πόσοι από αυτούς που ξεκίνησαν στο βασικό σχήμα, ανταποκρίθηκαν άραγε στην κρισιμότητα της αναμέτρησης; Να ήταν δύο; Να ήταν τρεις; Το πολύ! Μην το ψάχνετε…

Στο πιο κρίσιμο ματς της χρονιάς (μέχρι το επόμενο) η ομάδα φάνηκε “λίγη”. Τι λίγη; Ελάχιστη!

Μετά την ήττα στην Αχαγιά (έτσι όπως ήρθε), ακολούθησε μια ακόμη “εξάποντη” ήττα. Μια ακόμη “αυτοκτονία”.

Και φαινόταν από την αρχή ότι θα “στραβώσει” το πράγμα. Η κακή μέρα φαινόταν από το “πρωί”. Στην αρνητικότητα που υπήρχε στην ατμόσφαιρα, από την ώρα που ο ρέφερι Κέκελος σφύριξε την έναρξη της αναμέτρησης.

Το πράγμα… δεν πήγαινε, από την αρχή. Ήταν δεδομένο ότι η Ζάκυνθος έπαιζε με τη “φωτιά” και ήταν θέμα χρόνου ότι θα “καεί”. Η Βάρδα έριξε τις προειδοποιητικές βολές στο πρώτο μέρος, όταν θα μπορούσε να σκοράρει με Ανδριέλλο και Θ. Νικολόπουλο. Παρά ταύτα οι γηπεδούχοι παρότι τη γλίτωσαν, πηγαίνοντας στ’ αποδυτήρια με το “μηδέν” στην άμυνα, την “πάτησαν” εκεί που δεν το περίμεναν!

Μπαίνοντας καλύτερα στο δεύτερο μέρος και εκεί που έδειχναν ότι μπορούσαν να απειλήσουν την εστία του Καπουτάγλη, ήρθε η “κατραπακιά”. Με ένα “κρύο”γκολ, σε μια ανύποπτη στιγμή ο νεοεισελθών Καλογερόπουλος έβαλε τους παίχτες του Δημήτρη Νόλη στην “πρίζα”.

Και από εκεί και πέρα τι; Τρεχάτε ποδαράκια μου! Και δε φτάνει μόνον αυτό, έρχεται και το δοκάρι του Πέττα στο 70′ που θα μπορούσε ακόμη και έτσι να φέρει “τούμπα” τα πράγματα αλλά και πάλι τζίφος! Βάλτε και τη φάση που οι ηττημένοι ζήτησαν πέναλτι με τον Κεϊτά (αν ήθελε ο Κέκελος το έδινε) και κάπως έτσι και οι λίγες ελπίδες για ισοφάριση εξανεμίστηκαν.

Πέρα από αυτά, πολύ λίγα πράγματα. Ημιτελείς προσπάθειες, πολλά λάθη, οι παίχτες έδειχναν σαν να μην ήξεραν τι να κάνουν τη μπάλα που “τσουρούφλιζε”, με αποτέλεσμα να τη γυρίζουν πίσω (!) και ξανά πίσω, την ώρα που ο χρόνος πίεζε ασφυκτικά!

Εν κατακλείδει… όλα κακά, στραβά και ανάποδα!

Αυτά όμως αποτελούν ιστορία. Από εδώ και πέρα τι γίνεται…

Τα ματς πλέον είναι μετρημένα στα δάχτυλα και οι ευκαιρίες για να βγει ο “ασθενής” από την “εντατική” ελάχιστες. Όπως λένε και οι Αμερικανοί “ή το κάνεις ή πεθαίνεις”. Τα υπόλοιπα αποτελέσματα δίνουν ακόμη μια “ηλιαχτίδα” ελπίδας στον ΑΠΣ, αλλά τα “γάλατα” έχουν “σφίξει” για τα καλά.

Αρχής γενομένης από το ματς στη Λακωνία κόντρα στον Αστέρα Βλαχιώτη, η Ζάκυνθος πρέπει να δείξει ότι έχει ακόμη σφυγμό. Ότι δεν τα παρατάει. Ακόμη και αν ηττηθεί από τους πρωτοπόρους, πρέπει να πείσει άπαντες ότι μπορεί!

Πρέπει να κερδίσει όλα τα ματς στο στάδιο και να πάρει νίκες σε Ληξούρι και Βραχνέϊκα. Μόνο έτσι θα σωθεί η παρτίδα. Ας το βάλουμε καλά ΟΛΟΙ στο μυαλό μας, αλλιώς ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ.

Υ.Γ.1: Έλειψε πολύ από το ματς αυτό ο Έντγκαρ Μαρσελίνιο. Ο Πορτογάλος με την τεχνική και την διεισδυτικότητά του, μπορούσε να “σπάσει” τα “μπετά” και να διεμβολίσει την άμυνα της Βάρδας. Μπορεί να έκανε πολλές φορές το κάτι παραπάνω και να του έλειπε η “ουσία”, αλλά για κάτι τέτοια ματς είναι “μανούλα”.

Υ.Γ.2: Η Ζάκυνθος εξακολουθεί να πληρώνει τις “αμαρτίες” του καλοκαιριού. Πολλά και τραγικά λάθη, τα οποία δυστυχώς βγαίνουν την πιο ακατάλληλη στιγμή. Αλλαγές προπονητών, καμιά προετοιμασία την εποχή που έπρεπε και  λάθος σχεδιασμός στα μεταγραφικά. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα με λογική. Άμα την καταπατάς, σε τιμωρεί. Τόσο απλά.

Υ.Γ.3: Η άφιξη του Δημήτρη Νόλη στην ομάδα τη δεδομένη στιγμή, ήταν ρίσκο. Δεν είναι ούτε ο “μάγος του Οζ” ούτε θαυματοποιός, για να αλλάξει μια δεδομένη κατάσταση μηνών. Όπως και το να φύγει ο Μάρκος Στεφανίδης την εποχή αυτή, ήταν ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο. Γνώμη μας ότι ο Βορειοελλαδίτης τεχνικός, δεν έπρεπε να φύγει επουδενί το περασμένο καλοκαίρι, έχοντας πάρει πρωτάθλημα και με μια “στρωμένη” ομάδα. Όλα αυτά, για ένα καπρίτσιο.

Υ.Γ.4: Αυτό το θέμα με το Ζαουάντ  Ζαϊρί, πρέπει επιτέλους να τελειώσει. Είτε θετικά, είτε αρνητικά! Άμα είναι να έρθει, να έρθει αυτή την εβδομάδα. Αλλιώς ας το αφήσουμε για κάποια άλλη στιγμή. Δεν σηκώνει μια ομάδα ένα κάρο αλλαγές κάθε χρόνο. Αυτά δε γίνονται!

Υ.Γ.5: Αλήθεια σε ένα ματς που χρειαζόταν “ψυχή” και μαχητικότητα, η ομάδα εμφανίστηκε έτσι όπως εμφανίστηκε! Συγκέντρωση, πάθος, μυαλό στο “μηδέν”. Κάθε άλλο σχόλιο περιττό.

Υ.Γ. 6: Πιστεύουμε ακράδαντα ότι το “τρένο” της παραμονής δεν έχει ακόμη χαθεί! Αν σοβαρευτούν άπαντες και καταλάβουν την κρισιμότητα της κατάστασης, η ανατροπή μπορεί να γίνει. Όμως όλα πρέπει να γίνουν ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. 

Υ.Γ.7: Δε μπορείς να περιμένεις από τρεις ξένους που μόλις ήρθαν στην ομάδα να πάρουν την κατάσταση πάνω τους. Καλά- καλά δεν ξέρουν ούτε που ήρθαν, ούτε ότι καίγεται ο κόσμος. Και είναι απόλυτα δικαιολογημένοι.

Υ.Γ.8: “Τελικό” έπαιζε η Ζάκυνθος και για μία ακόμη φορά φέτος ο κόσμος απουσίαζε. Θέλουμε τελικά ομάδα στη Γ’ ή όχι; Να ξέρουμε!

Υ.Γ.9: Αν πέσει η ομάδα, θα πέσει από τα ματς της Αχαγιάς και το χθεσινό. Όχι άλλο… κάρβουνο!