Τι παιχνίδι και αυτό Θεέ μου! Πέρασαν αρκετές ώρες από το τελικό σφύριγμα του διαιτητή Ρούτση από την Κορινθία και ακόμη δυσκολευόμαστε να συνέλθουμε από τα όσα απίστευτα έγιναν στο δημοτικό στάδιο Ζακύνθου.
Εκεί όπου ο ΑΠΣ Ζάκυνθος, πήρε μια νίκη βγαλμένη μέσα από τα πιο τρελά “θρίλερ” που έχουμε παρακολουθήσει ποτέ.
Δεν ήταν μια απλή, μια οποιαδήποτε νίκη! Ήταν Η ΝΙΚΗ! Τουλάχιστον μέχρι την επόμενη, που θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα έρθει το ερχόμενο Σάββατο στα Βραχνέϊκα.
Από την “κόλαση” και άδυτα της αβύσσου, η ομάδα του Δημήτρη Νόλη, βρέθηκε στους “7 ουρανούς” μέσα σε ένα ημίχρονο. Τα λόγια περιττά. Τι μπορεί να πει κανείς;
Η ιστορία έγραψε: ΖΑΚΥΝΘΟΣ- ΠΑΝΑΡΚΑΔΙΚΟΣ 2-1.
Όταν δέχεσαι γκολ, στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου, σε ένα παιχνίδι χωρίς “αύριο” και καταφέρνεις να βρεις τα ψυχικά αποθέματα και να το γυρίσεις, τότε αυτομάτως καταλαβαίνεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα. Φτάνει να το πιστεύεις.
Γιατί εδώ που φτάσαμε πλέον, χρειάζεται και λίγη τρέλα! Τι λίγη; Μπόλικη. Έχετε καταλάβει τι πάει να κάνει η Ζάκυνθος; Πάει να καταργήσει τους νόμους της λογικής. Να κάνει στο τέλος της περιόδου, όσες νίκες δεν είχε κάνει καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Μοιάζει παρανοϊκό αλλά στη μπάλα τα έχουμε δει όλα!
Και πάμε στο ματς απέναντι στους Αρκάδες! Από που να το πιάσεις και που να το αφήσεις…
Πρώτο ημίχρονο: Παιχνίδι κέντρου, σκληρά μαρκαρίσματα, ευκαιρίες μηδαμινές (επί της ουσίας) και για τους δύο και μια “παρτίδα” που έμοιαζε περισσότερο με σκληρό πόκερ.
Απευθείας φάουλ στο δοκάρι ο Κεϊτά στο 39′ και τεράστια φάση για το 1-0. Ίδια φάση αλλά με διαφορετική κατάληξη από τον Καδά στο 45′ και η μπάλα στα δίχτυα. 0-1. Το απόλυτο ΣΟΚ. Η απόλυτη κατήφεια στους γηπεδούχους, στα ύψη η ψυχολογία των φιλοξενούμενων.
“Κιχ” δεν ακούστηκε κατά την είσοδο των ομάδων στ’ αποδυτήρια. Άπαντες δεν μπορούσαν να πιστέψουν τον “εφιάλτη” που ζούσαν. Γιατί άλλο να πας με το 0-0 στην ανάπαυλα και άλλο να έχεις φάει την κατραπακιά στο χειρότερο χρονικά σημείο.
Και εκεί που η Ζάκυνθος είχε πάρει το “λεωφορείο” για τον “Άδη” και το μαύρο σκοτάδι, έρχεται το δεύτερο μέρος, μέχρι να ενεργοποιηθεί το ένστικτο επιβίωσης των κυανοκίτρινων.
Σαν το “ναυαγό” που συνειδητοποιεί ότι βρεθεί σε ένα ερημικό νησί και πρέπει να κάνει τα πάντα για να επιζήσει, μέχρι κάποιο αόρατο χέρι να βρεθεί και να τον σώσει. Με λίγα λόγια, κάνει ότι μπορεί για να γλιτώσει, μη έχοντας καμιά άλλη επιλογή.
Έτσι έγινε και με τη Ζάκυνθο. Είχε 45 λεπτά για να γλιτώσει από του “χάρου τα δόντια” και τα κατάφερε. Έστω μέχρι και την προτελευταία αγωνιστική, που ξαναπαίζει έναν ακόμη “τελικό”, απέναντι σε μια ομάδα με τον ίδιο ακριβώς στόχο. Τη σωτηρία!
“Ο Θάνατος σου, η ζωή μου”. Έτσι απλά, όσο κλισέ και αν ακούγεται. Εδώ μιλάμε για “πόλεμο”. Δύο αγωνιστικές όπου θα κριθούν οι κόποι μιας χρονιάς. Και μιλάμε για ματς που “καίνε” και “τσουρουφλίζουν”. Έχετε δει τα προγράμματα των ομάδων που διεκδικούν πρωτάθλημα και παραμονή; Χαμός!
Πως το λέγαμε στο στρατό; “Όπλο, κράνος, εξάρτηση και πάμε για μάχη”. Κάπως έτσι.
Η Ζάκυνθος “καθάρισε” ένα τρομακτικά δύσκολο ματς. Απέναντι σε μια ΟΜΑΔΑ (με κεφαλαία γράμματα) που δεν είχε κανένα άγχος και αυτό την έκανε δύο φορές πιο επικίνδυνη.
Έρχεται λοιπόν η επανάληψη, με τους γηπεδούχους να βγαίνουν στο τερέν με δύο αλλαγές στα “καπάκια” και διάθεση να βγουν όλοι μπροστά για να ισοφαρίσουν με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Αυτό βέβαια σε τέτοια ματς αποτελεί “τροχοπέδη”. Αν φας και δεύτερο γκολ, το “πανηγύρι” τελειώνει.
Αυτό το ξέρεις αλλά δεν έχεις και άλλη επιλογή. “Γιούργα στο νταβά με τα κουλούρια” και ότι γίνει: Για περίπου 15 λεπτά, οι γηπεδούχοι έπαιζαν άναρχα, νευρικά και χωρίς καθόλου καθαρό μυαλό.
Ο Παναρκαδικός είχε αρχίσει να γίνεται πολύ επικίνδυνος, έχοντας κλείσει καλά τους χώρους και βγάζοντας ορισμένες αντεπιθέσεις “φαρμάκι”.
“Κλειδί” στην ολική ανατροπή, αναμφίβολα το γκολ της ισοφάρισης από τον Ηλία Τσιριγώτη. Εκεί όπου ένα λεπτό νωρίτερα ο Νόλης είχε ρίξει στη “μάχη” το “μάγο” Ζαουάντ Ζαϊρί.
Ο Μαροκινός άσσος, δε χρειάστηκε παρά μόνο ένα άγγιγμα για να κάνει το “θαύμα” του. Κόρνερ “μοιρογνωμόνιο”, αναμπουμπούλα στην περιοχή και γκολ από τον “Τσίρι” που έβαλε “φωτιά” στην κερκίδα και τον κόσμο για τα καλά στην εξίσωση του ματς.
Και αφού το παιχνίδι έγινε “ροντέο” με τη μπάλα πάνω- κάτω, ήρθαν και τα άλλα αποτελέσματα από Αχαγιά, Ληξούρι και Καλαμάτα, για να δώσουν ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στους παθιασμένους γηπεδούχους.
Ώσπου φτάνουμε στο δίλεπτο που κρίθηκαν τα πάντα. Ο Παναρκαδικός θα χάσει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευκαιρία για να μοιράσει “κόλλυβα” και “παξιμαδάκια” στους νησιώτες, με τριπλή μεγάλη ευκαιρία (δοκάρι αρχικά και μεγάλη επέμβαση Διαμαντή στην συνέχεια) που αν γινόταν γκολ, θα σήμαινε “ΑΝΤΙΟ ΖΩΗ”.
Και αφού οι γηπεδούχοι γλίτωσαν το “έμφραγμα” στο 80′, έφεραν τα πάντα “τούμπα” στο επόμενο λεπτό, όταν και πάλι θα “μιλήσει” ο “μάγος”.
Με μια καταπληκτική εκτέλεση φάουλ και μια καραμπόλα στον αέρα, η μπάλα θα φτάσει στο πόδι του πανούργου Λιάμη, που δε θα συγχωρήσει στέλνοντας άπαντες στα ουράνια.
Η “φλόγα” της παραμονής λοιπόν παρέμεινε άσβεστη. Και τώρα όλα εξαρτώνται από την ίδια την ομάδα. Δεν περιμένεις ψυχικό από κανέναν. Αν είσαι μάγκας, πας στα Βραχνέϊκα για να κερδίσεις. Αυτό και τίποτε άλλο. Όλα είναι στο “χέρι” τους.
Η “υπέρβαση” έχει ξεκινήσει από το ματς κόντρα στην Καλαμάτα. Μένει να ολοκληρωθεί. Κάνεις 2/2 και πανηγυρίζεις μια παραμονή που μοιάζει περισσότερο με το 8ο θαύμα του κόσμου. Όσοι ξέρουν πρόσωπα και καταστάσεις, καταλαβαίνουν τι εννοούμε!
Υ.Γ.1: Μεγάλο μερίδιο στη νίκη και την ανατροπή, έπαιξε αναμφίβολα και ο κόσμος. Αυτοί οι 500 που ήρθαν στο γήπεδο, έδωσαν την απαραίτητη “ώθηση” στον ΑΠΣ, έτσι ώστε να γυρίσει ένα ματς που έμοιαζε χαμένο. Με τέτοια έδρα, τέτοιο πάθος και παλμό, δε χάνεις ποτέ και από κανέναν στην έδρα σου. Δημοτικό στάδιο από τα παλιά.
Υ.Γ.2: Οι αλλαγές που κάνουν οι προπονητές είναι κάτι σαν τα τραπουλόχαρτα. Τραβάς το σωστό; Κερδίζεις. Τραβάς το λάθος; Χάνεις την παρτίδα και σηκώνεσαι ηττημένος από το τραπέζι. Ο τεχνικός της Ζακύνθου πάντως, εκ του αποτελέσματος αν κρίνουμε, μάλλον έβγαλε “άσσους” από το “μανίκι”.
Υ.Γ.3: Μεγάλο αλαλούμ σε κορυφή και “ουρά”. Η ισοπαλία μεταξύ Αμαλιάδας και Βλαχιώτη στο ντέρμπι, μπέρδεψε πολύ τα πράγματα. Ταμάμ για τη Ζάκυνθο τα υπόλοιπα αποτελέσματα. Ούτε παραγγελία να τα είχε κάνει. Το φινάλε αναμένεται Χιτσκοκικό.
Υ.Γ.4: Μπράβο στον Παναρκαδικό για το παιχνίδι του. Ήρθε να παίξει τη μπάλα του, χωρίς να “καταστρέψει” το παιχνίδι των αντιπάλων. Έτσι ΠΡΕΠΕΙ να παίζει κάθε ομάδα που θεωρητικά μοιάζει αδιάφορη. Πολλά μπράβο σε Πανηλειακό και Παλληξουριακό που δε χαρίστηκαν σε Αχαϊκή και Τσικλητήρα, δείχνοντας ότι οι φήμες που ακούγονταν δεξιά και αριστερά έμειναν απλά φήμες.
Υ.Γ.5: Η φανέλα της Ζακύνθου είναι “βαριά”. Μην το ξεχνάτε!
Επαγρυπνείτε!