Που οδηγείται τελικά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο; Οι απαντήσεις ποικίλουν, έχουν όμως την ίδια αγωνία και αυτή είναι αν θα υπάρξει επόμενη ημέρα ή για φέτος θα μπει οριστικό λουκέτο σε χιλιάδες ανά την Ελλάδα σωματεία! Οι καταστάσεις είναι πρωτόγνωρες όπως επίσης και οι λύσεις που προτείνονται από τους αρμόδιους. Οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου αγωνιούν, οι
Η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, διανύει μια περίοδο (προ εκλογών) μέσα από την οποία προσπαθεί να διασώσει ότι διασώζεται. «Μια κινούμενη άμμος» είναι ικανή να καταπιεί όλο το πάρκο Γουδή, καθώς αυτοί που κινούνται, συνεχώς βουλιάζουν μέσα σε μια ανυπαρξία. Η αέναη αυτή ανυπαρξία δίνει το δικαίωμα σε όλους όσους σχετίζονται με το ερασιτεχνικό κυρίως ποδόσφαιρο
Mία ζοφερή πραγματικότητα, μια ταινία τρόμου, εμπνευσμένη από ιστορίες συνομωσίας από ένα μακρινό μέλλον. Κ’ όμως όλο αυτό το σκηνικό το ζει η ανθρωπότητα, φοβισμένη, χωρίς να μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα! Το ζει με τρόμο που καθημερινά καθρεπτίζεται στα μάτια δισεκατομμυρίων κατοίκων αυτού το πλανήτη! Ένας εχθρός, αόρατος που δεν κάνει διακρίσεις! Για τον
Τα πράγματα έχουν γίνει δύσκολα… το πρώτο lockdown που έγινε τον Μάρτιο ήταν η προειδοποίηση για το τι θα ακολουθήσει στην συνέχεια της πανδημίας. Από το Σάββατο 7/11 η χώρα μπαίνει ξανά σε αυτή την διαδικασία, σε αυτή την επώδυνη κατάσταση. Το ποδόσφαιρο δείχνει για άλλη μια φορά να την πληρώνει ακριβά. Ηδη έχουν ανασταλεί
Σε ένα θολό μα και συνάμα μουντό τοπίο γράφεται πλέον η φετινή ιστορία του ελληνικού αλλά και τοπικού ποδοσφαίρου. Για το ελληνικό ποδόσφαιρο τα έχουμε πει. Τα διαβάζουμε καθημερινά. Καταβαράθρωση είναι η σωστή σημασιολογία! Δεν υπάρχουν λόγια που να μπορούν να αποτυπώσουν όλα αυτά που βιώνουμε, αρχές Σεπτεμβρίου! Θα μείνουμε όμως στο τοπικό Ζακύνθου. Σε
Το καλοκαίρι ετοιμάζεται να ρίξει την αυλαία του, σε μια εποχή που κυριαρχεί η πανδημία του Κορωνοϊου, που σημάδεψε ανεξίτηλα το φετινό θέρος. Το Φθινόπωρο είναι έτοιμο να ανοίξει τις αγκάλες του και να μας υποδεχτεί. Το μόνο που θα μείνει στην απ΄ έξω είναι το ζακυνθινό ποδόσφαιρο που από μόνο του αλλά και με
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς που αφορούν την βιωσιμότητα του ζακυνθινού ποδοσφαίρου. «Το να πέσεις δεν είναι φοβερό, το να μην θέλεις να σηκωθείς είναι ολέθριο» είπε κάποτε ο Paulo Goelhio. Aυτό αφορά όλους εμάς που ασχολούμαστε με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι, ότι όχι μόνο έχουμε πέσει
Οδεύοντας προς το τέλος του Αυγούστου, διαπιστώνει κανείς το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει το ζακυνθινό ποδόσφαιρο, τουλάχιστον σε επίπεδο υποδομών και όχι μόνο. Με τρεις ομάδες στην Γ΄ Εθνική κατηγορία, μια ομάδα στη Β΄ (Γυναικείο) και αρκετές ομάδες στα τοπικά πρωταθλήματα, οι γηπεδικές εγκαταστάσεις έχουν σχεδόν εκμηδενιστεί. Οι ομάδες κάνουν τον προγραμματισμό τους, χωρίς
Ολημερίς το κτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν! Τι να πούμε και τι να γράψουμε για αυτό το άμοιρο το ελληνικό Ποδόσφαιρο! Απίστευτα πράγματα συμβαίνουν δεν χωράνε ούτε σε όλους τους τόμους του “Πάπυρος Larousse Britannica”… Αλήθεια ποιος κάνει κουμάντο σε αυτό το ποδόσφαιρο; ποιος είναι αυτός-οι που παίζουν πόκερ στις πλάτες εκατοντάδων ποδοσφαιριστών και παραγόντων που
Απαιτείται μια σοβαρή αναδιάρθρωση που θα αρχίζει από την βάση, από τα ερασιτεχνικά σωματεία που είναι οι “αιμοδότες” του Ελληνικού ποδσφαίρου Θεωρείται βέβαιο ότι μετά την πρώτη φάση της περιπέτειας με τον Κορωναϊό, χάθηκαν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και σιγά σιγά όταν θα επανέλθουμε στους ρυθμούς που ζούσαμε και πριν, θα υπάρξουν πολλαπλά προβλήματα τα οποία