Στην τελευταία «στροφή» ενός μίνι μαραθωνίου, έχουν πλέον μπει οι ποδοσφαιριστές, το τεχνικό επιτελείο και η διοίκηση του ΑΠΣ Ζάκυνθος.
Στα επόμενα δύο και τελευταία παιχνίδια της κανονικής περιόδου, παίζεται σημαντικό μέρος των κόπων μιας ολόκληρης σαιζόν.
Ο ιδρώτας, η κούραση, το άγχος και η εν γένει «υπέρβαση» που έχουν κάνει οι Κυανοκίτρινοι στο πιο δύσκολο και ψυχοφθόρο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών, θα παιχτούν στον αγωνιστικό χώρο του Αλκαζάρ, απέναντι σε μια από τις μεγαλύτερες Ελληνικές ομάδες και ένα από τα πιο «βαριά» ονόματα της κατηγορίας «παρέα» με την ΑΕΚ και τον Ηρακλή.
Στο παιχνίδι του ερχόμενου Σαββάτου κόντρα στην Α.Ε. Λάρισας, οι νησιώτες θέλουν πάση θυσία αποτέλεσμα. Να φύγουν δηλαδή αλώβητοι από τον Θεσσαλικό κάμπο και να κυνηγήσουν κάθε πιθανότητα για την 4η θέση κόντρα στον Πιερικό, στο τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου.
Αφού φτάσαμε ως εδώ και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο «επίλογος» δεν είναι το ήμισυ αλλά τα πάντα. Για τον Ηρακλή, τη Λαμία, τον Ολυμπιακό Βόλου και την ΑΕΛ των δεκάδων χιλιάδων ευρώ, η είσοδος στα πλέϊ-οφ ήταν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ!
Για τη Ζάκυνθο του μικρού μπάτζετ, των ταλαντούχων αλλά άπειρων παιδιών, του μικρού νησιού που προσπάθησε να τα βάλει με τους μεγάλους της κατηγορίας ήταν… ΟΝΕΙΡΟ.
Το ότι οι Κυανοκίτρινοι ανέβηκαν μέχρι και τις «παρυφές» του «Έβερεστ», διεκδικώντας έως και δύο «στροφές» πριν το φινάλε, την είσοδο στα πλέϊ οφ, ήταν κάτι που ουδείς περίμενε στο ξεκίνημα της χρονιάς.
Ο στόχος όμως, δεν ήταν αυτός! Να μην μπερδευόμαστε. Προέκυψε στην πορεία, γιατί τα ίδια τα παιδιά με τον αγώνα τους, έδωσαν σε ένα ολάκερο νησί το δικαίωμα να ονειρεύεται…
Εκεί μάλλον ήταν και η «παγίδα» στην οποία ελπίζω προσωπικά να μην πέσουμε στο τέλος. Η κορυφή γλυκαίνει. Ζαλίσει. Σε μεθά, με αποτέλεσμα είτε να υπερεκτιμήσεις τις δυνατότητες σου είτε να φορτωθείς με δυσβάσταχτο άγχος.
Στην περίπτωση μας μάλλον έγινε το δεύτερο. Αλλά αν μιλάμε εμείς για τη μη είσοδο στην πρώτη τριάδα, τι να πει και η τεράστια Λάρισα των τίτλων (ένα πρωτάθλημα, δύο κύπελλα), των χρημάτων και ενός λαού που ζει και αναπνέει για το «αλογάκι».
Ξαφνικά όλη η Ελλάδα ασχολήθηκε με την Ζάκυνθο. Τα αθηναϊκά αθλητικά sites«φόρεσαν» στην ομάδα ένα «κοστούμι»… πολύ μεγαλύτερο από αυτό που της αναλογούσε.
Διαβάζοντας τα ρεπορτάζ και τις εκτιμήσεις της πλειοψηφίας έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων πανελλήνιας εμβέλειας, ο στόχος μας έπαψε να είναι η παραμονή. Ξαφνικά η ομάδα ήταν «υποχρεωμένη» να κυνηγά τα «θηρία» της κατηγορίας και να μπει στην τριάδα! Πολύ ωραία όλα τα παραπάνω για να είναι αληθινά…
Ακόμη και έτσι όμως τα πλέϊ-οφ μπορούσαν να είναι μια πραγματικότητα, εάν δεν είχαμε χάσει το παιχνίδι με την Καλαμαριά στον πρώτο γύρο, εάν δεν τρώγαμε το γκολ στο 93’ από τον Αγροτικό Αστέρα και αν στο ματς με τον Ηρακλή, είχαμε κάνει αξιοποιήσει τις κλασικές μας ευκαιρίες μετά το γκολ της ισοφάρισης. Με τα «αν» όμως, δε γίνεται συζήτηση. Εν ολίγοις… μας έπιασε όλους μας ένας μικρός «ίλιγγος» από τα δυσθεώρητα ύψη που απροσδόκητα… βρεθήκαμε.
Εδώ θα σας παραθέσουμε και τις όποιες ενστάσεις μας! Στόχος της ομάδας ΔΕΝ ήταν η είσοδος στα πλέϊ-οφ. Στόχος ΔΕΝ ήταν να κερδίζει μέσα έξω, ρίχνοντας δύο και τρία γκολ σε κάθε ματς. Στόχος ΗΤΑΝ και ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ η ΣΩΤΗΡΙΑ, με κάθε ΚΟΣΤΟΣ.
Να εδραιώσει την παρουσία της στη Β’ Εθνική. Ένα κεκτημένο από την περσινή περίοδο, που αποτελούσε τον διακαή πόθο γενεών και γενεών όλων των Ζακυνθινών επί πέντε δεκαετίες (από το 1969 που ο Σύλλογος πήρε την σημερινή του ονομασία).
Ο ΑΠΣ Ζάκυνθος είναι σαν «νεογνό» που πέρυσι έμαθε να «μπουσουλάει» και φέτος να «περπατά» στα μεγάλα επαγγελματικά «σαλόνια». Δεν έγινε ούτε ΑΕΚ, ούτε Ηρακλής, ούτε Λάρισα σε μια διετία.
Η ομάδα τώρα αρχίζει να βάζει «κιλά» στη φανέλα της. Ας το καταλάβουμε και ας είμαστε στοιχειωδώς ρεαλιστές. Οι περσινές αλλά και οι φετινές νίκες κόντρα σε ομάδες με μεγάλη ιστορία στο ποδόσφαιρο, είναι αυτές που καθιερώνουν τον Σύλλογο στη φίλαθλη συνείδηση. Είναι αυτές που τον «μεγαλώνουν» στα μάτια των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων.
Κανένας στόχος δεν έχει χαθεί. Τίποτε δεν έχει «γκρεμιστεί». Δύο αγωνιστικές πριν το τέλος, υπάρχουν ακόμη πιθανότητες για την 4η θέση. Μια θέση που αν κατακτηθεί θα μοιάζει με «πρωτάθλημα». Αυτή είναι η ωμή αλήθεια αγαπητοί φίλοι.
Για σκεφτείτε το νέο πρωτάθλημα των 18 ομάδων, με τους ενοποιημένους ομίλους και τα ταξίδια από την Κρήτη μέχρι και την Θεσσαλονίκη ή ακόμη και την ακριτική Ελλάδα…
Αν η παραμονή πρώτα ο Θεός επιτευχθεί, στον απέραντο αυτό ποδοσφαιρικό «χάρτη» θα υπάρχει το όνομα «Ζάκυνθος». Αν αυτό δεν ονομάζεται μεγαλείο, τότε πως ονομάζεται;
Προς τι λοιπόν ο πεσιμισμός και η κακή διάθεση που έχει πιάσει κάποιους τον τελευταίο μήνα; Ο στόχος παραμένει ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟΣ. «Σπαρταράει». Δύο μεγάλα αποτελέσματα και η παραμονή «κλειδώνει», χωρίς την ψυχοφθόρο διαδικασία των μπαράζ.
Ακόμη και στα πλέϊ- άουτ να πάει η ομάδα, θα έχει το πιθανότερο ένα μπόνους 6 πόντων και σε συνδυασμό με την πανίσχυρη έδρα της, μπορεί να τερματίσει μέσα στις τρίτες πρώτες θέσεις του ειδικού πίνακα. Τι σημασία έχει άλλωστε, αν έρθεις πρώτος, δεύτερος ή τρίτος; Να σωθείς θέλεις!
Δεν καταλάβαμε ποτέ, γιατί μια ισοπαλία στην Καρδίτσα ήταν αποτυχία και ότι η ομάδα έχασε «έδαφος». Επίσης δεν καταλάβαμε ποτέ γιατί ο Ηρακλής «πέταξε» δύο βαθμούς στο νησί και δεν πήρε πανάξια και δίκαια τον ένα βαθμό η Ζάκυνθος. Μόνος του έπαιζε ο «Γηραιός»; Η μήπως οι Κυανοκίτρινοι δεν ήταν οι πρώτοι που του έκοψαν το απίστευτο νικηφόρο σερί με 9 τρίποντα σε ισάριθμα ματς;
Μήπως ήταν αποτυχία που η ομάδα έχασε οριακά με 2-1 στην καλύτερη έδρα του Βορείου Ομίλου όπως η Λαμία; Αν εξαιρέσουμε τις δύο συντριβές σε Αιγίνιο και Καλαμαριά (4-0 και 5-0), που αλλού μπορούμε να ψέξουμε τη φετινή ομάδα;
Γιατί κέρδισε μέσα-έξω τον δεύτερο Ολυμπιακό Βόλου; Γιατί πήρε την ιστορικότερη νίκη της κόντρα στη Λάρισα; Γιατί νίκησε με 5-1 μια κατεξοχήν ομάδα της κατηγορίας όπως η ιστορική Αναγέννηση; Γιατί μετρά 7 νίκες στην έδρα της από το ξεκίνημα;
Όλα τα παραπάνω δε βγήκαν από το μυαλό μας αλλά κατά καιρούς γράφτηκαν από μη Ζακυνθινά μέσα. Εδώ η «μπάλα» κρατήθηκε εξ’ αρχής χαμηλά, γιατί όλοι μας γνωρίζουμε τον καθημερινό αγώνα που δίνουν άπαντες για να κρατηθεί ψηλά ο Σύλλογος…
Αφήσαμε για το τέλος το ματς με τον Αγροτικό Αστέρα. Η «γεύση» που όλοι μας αποκομίσαμε από παιχνίδι της Δευτέρας ήταν αναμφίβολα «πικρή». Η ομάδα μπορούσε να πάρει τη νίκη, εάν έδειχνε ένα καλύτερο «πρόσωπο» και είχε πιο σαφείς αγωνιστικούς προσανατολισμούς.
Ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο, υπήρξε «μπέρδεμα» ή αν θέλετε «βραχυκύκλωμα» για να έρθει η ισοφάριση των φιλοξενούμενων και παραλίγο η ήττα που θα έβαζε τέλος και στις τελευταίες πιθανότητες για την 4άδα. Εποικοδομητική και καλοπροαίρετη κριτική θα γίνει και θα γίνεται. Όχι όμως κακόβουλη και ισοπεδωτική!
Να μην ξεχνάμε τρεις πολύ βασικούς παράγοντες: 1) Η βαριά ήττα στην Καλαμαριά ήταν πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί τόσο γρήγορα. 2) Από το ματς απουσίαζαν παίχτες που για το συγκεκριμένο ρόστερ είναι πολύ δύσκολο να αντικατασταθούν ή το κενό τους να καλυφθεί πλήρως. Ξενοδόχοβ, Οικονόμου, Ευθυμιάδης, Αποστόλου και Λέκκας ήταν εκτός λόγω τραυματισμών και καρτών. Ειδικά οι δύο πρώτοι είναι ηγέτες για την ομάδα αυτή, όντας από πέρυσι πρώτα «βιολιά» στο ρόστερ. Ακόμη και στις μεγάλες ομάδες της Ελλάδας και του εξωτερικού, όταν λείπουν οι ηγέτες, τα πράγματα είναι δύσκολα. 3) H τεράστια προσπάθεια που έχει γίνει από την αρχή της χρονιάς, έχει καταπονήσει εκείνους που έχουν τραβήξει το μεγαλύτερο «κουπί». Υπάρχει κόπωση. Δεν είναι «μηχανές» οι παίχτες αλλά άνθρωποι.
Γι’ αυτό λοιπόν και για να ολοκληρώσουμε, η επιστροφή των απόντων στη Λάρισα κρίνεται επιβεβλημένη, ενώ θα πρέπει να γίνει και το απαραίτητο «φρεσκάρισμα».
Παίχτες που δεν έχουν πάρει πολύ χρόνο συμμετοχής, να πλαισιώσουν τους υπάρχοντες έτσι όπως πρέπει.
Η εμφάνιση του Αλέξανδρου Καμπούρη αποτέλεσε ένα από τα λίγα «κέρδη» της Δευτέρας. Να ψάξει η τεχνική ηγεσία και άλλους «Καμπούρηδες» που μπορούν να προσφέρουν και να δώσουν πολύτιμες «ανάσες».
Τίποτε δε χάθηκε. Όπως έχει πει πολλάκις στους ποδοσφαιριστές του ο Ντάνι Ακίνο: «εμείς εξακολουθούμε να εξαρτόμαστε από εμάς»… Παίρνεις αποτέλεσμα στη Λάρισα και τα παίζεις όλα την τελευταία αγωνιστική. Μπορείς; Ή θα παίξεις δύο ή θα παίξεις άλλα 12 ματς. Είναι πολύ απλό!
Θα επανέλθουμε… μετά το τέλος του πρωταθλήματος!
Σωκράτης Λειβαδάς- Ioniansports.gr