Ο κορυφαίος Ισπανός προπονητής Πεπ Γκουαρδιόλα τιμήθηκε με διδακτορικό τίτλο από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και αφιέρωσε την ομιλία του στον παλαιστινιακό λαό, αναφερόμενος στην ανείπωτη βαρβαρότητα που εκτυλίσσεται στη Γάζα. Ο Γκουαρδιόλα απέδειξε πως δεν είναι μόνο ένας σπουδαίος προπονητής, αλλά και ένας άνθρωπος με βαθιά κοινωνική συνείδηση.

Ο Καταλανός που ήταν συναισθηματικά φορτισμένος λόγω του θέματος το οποίο έθιγε, είπε: “Είναι τόσο οδυνηρό αυτό που βλέπουμε στη Γάζα. Πονάει όλο μου το σώμα. Ας είμαι ξεκάθαρος, δεν έχει να κάνει με ιδεολογίες. Δεν έχει να κάνει με το ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο. Έχει να κάνει απλά με την αγάπη για τη ζωή. Με το να νοιάζεσαι για τον διπλανό σου.

Ίσως νομίζουμε ότι μπορούμε να βλέπουμε αγόρια και κορίτσια τεσσάρων ετών να σκοτώνονται από βόμβες ή να πεθαίνουν σε νοσοκομεία – που πια δεν είναι νοσοκομεία – και να σκεφτόμαστε πως δεν είναι δική μας υπόθεση. Πράγματι, μπορούμε να το σκεφτούμε έτσι. Δεν είναι δική μας υπόθεση. Αλλά προσέξτε. Οι επόμενοι θα είναι δικοί μας. Τα επόμενα τετράχρονα ή πεντάχρονα παιδιά θα είναι τα δικά μας. Συγγνώμη, αλλά κάθε πρωί από τότε που ξεκίνησε αυτός ο εφιάλτης στη Γάζα, βλέπω τα παιδιά μου, τη Μαρία, τον Μάριους και τη Βαλεντίνα και φοβάμαι πολύ.

Ίσως αυτή η εικόνα να φαίνεται μακρινή από εκεί που ζούμε τώρα. Και μπορεί να αναρωτηθούμε: «Τι μπορούμε να κάνουμε;» Θυμάμαι μια ιστορία. Ένα δάσος καίγεται. Όλα τα ζώα είναι τρομαγμένα και ανήμπορα. Αλλά ένα μικρό πουλάκι πετάει μπρος-πίσω από τη θάλασσα κουβαλώντας σταγόνες νερού στο μικρό του ράμφος. Ένα φίδι γελά και ρωτά: «Γιατί το κάνεις, φίλε; Δεν πρόκειται να σβήσεις τη φωτιά» Και το πουλάκι απαντά: «Το ξέρω». «Τότε γιατί συνεχίζεις και το κάνεις ξανά και ξανά;» ρωτά πάλι το φίδι. «Απλώς κάνω το μέρος που μου αναλογεί», απαντά το πουλί για τελευταία φορά. Το πουλάκι ξέρει ότι δεν θα σβήσει τη φωτιά αλλά αρνείται να μην κάνει τίποτα.

Σε έναν κόσμο που συχνά μας λέει ότι είμαστε πολύ μικροί για να κάνουμε τη διαφορά, αυτή η ιστορία μου θυμίζει ότι η δύναμη του ενός δεν έχει να κάνει με το μέγεθος. Έχει να κάνει με την επιλογή. Με το να είσαι παρών. Με το να αρνείσαι να μείνεις σιωπηλός ή άπραγος, όταν έχει τη μεγαλύτερη σημασία.”