Ώρα για συνέχεια στο μελαγχολικό μας «βαλς», τούτη την κρύα νύχτα του Νοέμβρη. Εκεί που το θρόισμα των πεσμένων φύλλων από την επιδρομή του φθινοπώρου, έρχεται να διαταράξει τη νεκρική σιγή, που επιβάλλει η παροιμιώδης αρμονία των μεταμεσονύχτιων ωρών…
«Τροφή» για σκέψη και παράλληλα αποτίμησης της καθημερινής πραγματικότητας ενός παρασκηνιακού μικρόκοσμου, που συνεχίζει να ποτίζει τα κύτταρα μας για μια περαιτέρω απεικόνιση, επί παντός επιστητού…
Μετά το γοητευτικό ταξίδι της πρώτης «ραψωδίας» κάποιων χαμένων ονείρων, η διαδρομή μπορεί να συνεχιστεί… σε νέους ανεξερεύνητους- γοητευτικούς προορισμός.
Το ακρωτήρι… της Γαλαζοπράσινης ελπίδας, είναι ένα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, που με οδηγεί η τρελή μου «πυξίδα». Πίστεψε με αγαπητέ συνδαιτημόνα, ομοτράπεζε αναγνώστη μου, υπάρχουν πολλοί ανεξερεύνητοι παράδεισοι που θα σε παρασύρω να ανακαλύψεις εν καιρώ!
Έλα μαζί μου προς το παρόν, στα τελευταία βήματα του μελαγχολικού μας «βαλς». Αρκεί να προσέξεις, γιατί τούτος ο χορός είναι απαιτητικά δύσκολος για αρχαρίους. Κάνε ότι κάνω και όλα θα πάνε καλά, εμπιστεύσου με…
Μη “μαδάς”… τη Μαργαρίτα!
Πηγή έμπνευσης αποτελεί για τον Τσάκαλο, ο μέγας Στυλιανός, κατά κόσμον Πεμπτοδιάστατος. Είναι τόσο ανεξάντλητο το “ρεπερτόριο” του, που δικαιολογεί απολύτως τον τίτλο που η ταπεινότητα μου, του έχει απονείμει! Ακούγοντας τον με προσήλωση και ευλαβική προσοχή στη ραδιοφωνική του απαγγελία ενώπιον των ειρηνοδικών του ερτζιανού κινήματος Δημητρίου και Σωκράτους, προσπάθησα να μπω σε αυτή την μπερδεμένη ψυχοσύνθεση μήπως και βγάλω μια άκρη. Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι, γιατί η πολυπλοκότητα ενός ασυνήθιστα δουλεμένου εγκεφάλου, απαιτεί μπόλικη πνευματική ενέργεια και Θεία ουσία, την οποία δεν είμαι έτοιμος να δωρίσω τόσο εύκολα.
Ομολογώ ότι… μέσω των λεγόμενων του, τα συναισθήματα μου υπέστησαν διακυμάνσεις τραμπολίνου. Αυτή η ηλεκτρική ισορροπία μεταξύ του επουράνιου παραδείσου και της επίγειας κόλασης, που εξακολουθούν να συνυπάρχουν, απεδείχθη επίπονη για την ταλαιπωρημένη ψυχοσύνθεση μου. Το όνειρο και ο εφιάλτης, πιασμένα χέρι- χέρι, στην αναζήτηση της σωτηρίας!
Πόση αντιφατικότητα υπάρχει άραγε στο Κυανοκίτρινο οικοδόμημα; Η εξύψωση και η καταβαράθρωση, μοιάζουν να παλαντζάρουν κάθε ώρα κάθε στιγμή, έχοντας βάλει στη μέση τον καθοδηγητή της οργάνωσης, που πάντα βρίσκεται ένα “κλικ” πιο μπροστά από τις εξελίξεις.
Παρά το στενό έως ασφυκτικό καθημερινό μαρκάρισμα που του ασκείται από τους αντιπάλους σε όλα τα μήκη και πλάτη της πράσινης τσόχας, εκείνος συνεχίζει να διατηρεί τη «μπάλα» στην κατοχή του, θέλοντας να βάλει τα αντίπαλα «τσεκούρια» στα δίχτυα παρέα με την στρογγυλή θεά!
Πόσες «ζωές» από τις 7 που ορίζει η φύση, του έχουν απομείνει άραγε; Όπως διαβλέπω αναγνώστη μου, αποθέματα ακόμη υπάρχουν και μάλιστα εν αφθονία! Το ότι θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του δε χρειάζεται να σας το πω εγώ, το ξέρετε. Αν και εδώ τη βγάλει καθαρή, θα έχει περάσει και τον τελευταίο μεγάλο «σκόπελο». Εάν πάλι όχι, θα γίνει βορά στα άγρια θηρία που τον λιγουρεύονται… έτη και έτη!
Και συνεχίζω με χαρά, τουτη την στιχομυθία πηγαίνοντας στο παρασύνθημα…
Εκεί που το «κατάλυμα» ήτο έτοιμο να λουμπαρδώσει, ο «πυροσβεστήρας» δούλεψε αποτελεσματικά και ακαριαία. Με ολίγον «ψέκασμα» στις πιο επικίνδυνες εστίες, η φωτιά ετέθη υπό έλεγχο. Ναι μεν δεν παύει να σιγοκαίει αλλά δεν απειλεί να κάψει περιουσίες. Ακόμη τουλάχιστον! Ενδεχόμενη «αναζωπύρωση» θα χρειαστεί νέα άμεση επέμβαση και μάλιστα με αντιμετώπιση από αέρος! Με ελικοπτεράκι και νερό θαλάσσης… γιατί τα «κάστρα» πέφτουν εκ των έσω. Ιστορικώς αποδεδειγμένο, αναγνώστη μου!
Το ότι στο “ένας εναντίον ενός” είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, είναι το μόνο σίγουρο. Τρανότερη απόδειξη από την «ντρίμπλα του αιώνα» στην πρόσφατη κυπελλική συνάθροιση δεν υπάρχει! Πρώτο φαβορί παιζόταν στο «κουπόνι» η Κυανοκίτρινη αρμάδα για άτακτον χρεωκοπία και επιτήρηση από την ποδοσφαιρική Τρόϊκα αλλά πίσω είχε η αχλάδα την ουρά!
Το «μίνι μάρκετ» της γειτονιάς, αποδείχτηκε ότι είχε πολύ πιο φρέσκα προϊόντα από την αλυσίδα καταστημάτων, η οποία στον έλεγχο του «υγειονομικού» έμεινε μετεξεταστέα! Γι’ αυτό σας λέω. Ο Ζήκος ο «μπακαλόγατος», παραμένει αξία διαχρονική στην πιάτσα και ας μην έχει τόσο ελκυστική «πραμάτια» όπως ο μεγαλέμπορας της Μαγνησίας, που πιάστηκε ολίγον τι… κότσος!
Το καλύτερο πάντως… το άφησε για το τέλος, προς τη λοιπή ραδιοφωνική ομήγυρη. Ή βρίσκω συμπαίκτες- στηρίγματα για μεγάλη μπάλα ή «καληνύχτα Μαργαρίτα» όπως αναφώνησε, με την εύγλωττη σαρκαστική ρητορεία που τον διακρίνει. Πολυαγαπημένε Πεμπτοδιάστατε, προσπάθησε να είσαι καλός με την Κορασίδα και μην την μαδάς επί καθημερινής βάσεως, για να μην πέσει για ύπνο… μια και καλή. Φιλική συμβουλή!
Απέφυγε την ύστατη ώρα το “παγόβουνο”…
Αλλαγή κλίματος. Όπως ξεκίνησε ο μελαγχολικός μας χορός στο πρώτο του επεισόδιο, έτσι πρέπει να ολοκληρωθεί αγαπημένο μου Τσακαλάκι. «Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται», λέει ο θυμόσοφος λαός. Ειδικά όταν η ορατότητα τείνει να μηδενιστεί, τα αντανακλαστικά πρέπει να αναλάβουν δράση, πριν μας φάει όλους το μαύρο σκότος. Δε με αντιλαμβάνεσαι, το νιώθω! Δώσε βάση και ίσως το σύννεφο που σκεπάζει το μυαλό σου να εξαφανιστεί…
Οριακό ήτο αναγνώστη μου το πρόσφατο «δρομολόγιο» εις τας δυτικάς συνοικίας του Λεκανοπεδίου, σύμφωνα με όσα αλίευσαν πλησίον της «γιάφκας» οι κεραίες του Τσάκαλου. Η «πλοιοκτήτρια εταιρεία» είχε βάλει σε στενή επιτήρηση τον καπετάν Ανδρέα Ζέπο, λόγω του ότι το νεογνό «σκάφος»… είχε εξοκείλει της πορείας του για τουλάχιστον ένα δίμηνο, σε σημείο να πηγαίνει ολοταχώς για σύγκρουση με τα παγόβουνα. Κάτι σαν Τιτανικός με την Κέϊτ Γουΐνσλετ και το Λεονάρντο Ντι Κάπριο, αγκαλιασμένους στο κατάρτι να σιγοτραγουδούν το «my heart will go on»!
Και εκεί όπου το κύμα είχε αγριεύσει και ο ωκεανός γέμισε από πεινασμένα «σκυλόψαρα» που περίμεναν πως και πως το πεντανόστιμο «μεζεδάκι», ο φίλτατος θαλασσόλυκος βάρεσε τιμονιά τετ-α-κε και τούρμπισε στην ευθεία, αποφεύγοντας το «ναυάγιο» την ύστατη ώρα! Έτσι που λες, σώθηκε το υπόλοιπο πλήρωμα και φυσικά το «τομάρι» του από τον άγριο ανεξερεύνητο βυθό.
Με μια πρώτη ανάγνωση… τα μποφόρια δείχνουν να κόπασαν αλλά λίγη «φουσκοθαλασσιά» ακόμη υπάρχει, μέχρι να γυρίσει παντελώς η Αυγουστιάτικη μπουνάτσα.
Αν με το καλό δεν υπάρξει νέα «επιδείνωση» ή ακραία καιρικά φαινόμενα μέσα στο Σαββατοκύριακο, το σκάφος μπορεί να προσεγγίσει άφθαρτο το λιμένα του ακρωτηρίου της Γαλαζοπράσινης ελπίδας, μέχρι και το νέο ταξιδιωτικό του προορισμό! Τουλάχιστον το πλήρωμα θα έχει μια εβδομάδα ξεκούρασης στην στεριά, πριν αρχίσει ξανά το «ματσακόνι».
Hasta la Victoria siempre!
Και για το γνήσιο της υπογραφής
Κάρλος το Τσακάλι!