Μια ιστορική νίκη πέτυχε πέτυχε την Τετάρτη το απόγευμα η Ζάκυνθος που κέρδισε τον Τύρναβο στο νησί με 2-0 και παρέμεινε και τη νέα χρονιά στην Β΄ Εθνική κατηγορία!
Τσόπελας στο 82΄ και Κρόλ στο 90+4 έδωσαν το “σύνθημα” για τους ξέφρενους πανηγυρισμούς στους δεκάδες εκατοντάδες φίλους της κυανοκίτρινής ομάδας.
Απίστευτα συναισθήματα από τον κόσμο και τους παίκτες, όλοι μαζί ένα “κουβάρι” πανηγύρισαν την ιστορική και δίκαιη παραμονή στην κατηγορία.
Δάκρυα ,χαράς, λυγμοί, αγκαλιές, γέλια! Όλα μαζί συνέθεσαν ένα απίστευτο “μωσαϊκό” που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στις καρδιές του κάθε Ζακυνθινού φιλάθλου!
Όνειρο ζουν και μην τους ξυπνάτε! “Μεθυσμένη Πολιτεία” το Τζάντε από το απόγευμα της Τετάρτης και μετά. Με το σφύριγμα της λήξης του διαιτητή Ηλία Σπάθα το Κυανοκίτρινο “τσουνάμι” ενθουσιασμού και χαράς εξερράγη!
Τι παιχνίδι, τι θρίλερ, τι απίστευτες στιγμές αγωνίας και στο τέλος… τι έκρηξη! Ήταν το 82ο λεπτό της αναμέτρησης. Η Ζάκυνθος βρισκόταν 8 λεπτά μακριά από την “κόλαση”. Οι γηπεδούχοι κερδίζουν κόρνερ από δεξιά. Ο Βαρέλα πάει να το εκτελέσει. Η ελπίδα αρχίζει να ξανάρχεται στις καρδιές όλων. Με ένα στόμα, μια φωνή, όλοι μαζί: “Κάτι θα γίνει. Ας το βάλουμε τώρα. Τώρα είναι η ώρα”. Ο Βαρέλα παίρνει λίγα μέτρα φόρα και εκτελεί δυνατά με το δεξί, ο “τίμιος γίγαντας” Καμίλ Κρολ πετάγεται στην “καρδιά” της αντίπαλης άμυνας και με κεφαλιά “οβίδα” την στέλνει στο δοκάρι. Όλοι κοντεύουν να τρελαθούν. Δε γίνονται αυτά! Αλλά πίσω είχε η αχλάδα την ουρά, Σαν από μηχανής Θεός ο Γιάννης Τσόπελας παρακολουθεί τη φάση καραδοκώντας και δίχως να χάσει χρόνο δίνει μια στη μπάλα (μαζί με άλλους 1500 φιλάθλους που βρίσκονται στην εξέδρα) και στέλνει την “στρογγυλή θεά” στο βάθος της εστίας των φιλοξενούμενων. Γκοοοοοοοοοοοοοοοολλλλλλλ!
Ακολουθεί… πανδαιμόνιο! Παίχτες, πάγκος, δημοσιογράφοι, άνθρωποι του σταδίου, τραυματιοφορείς και αγνοί φίλοι της ομάδας που βρίσκονταν στη γύρω περίμετρο, μπουκάρουν στον αγωνιστικό χώρο και γίνεται της κακομοίρας! Τέτοιο πανηγύρι, είχε πολλά χρόνια να γίνει στο στάδιο. Ανάλογος πανζουρλισμός ειρήσθω εν παρόδω… είχε γίνει στο γκολ του Κωστάκη με τον Ηλυσιακό, μια τριετία πίσω όταν εκείνη η ομάδα είχε πάρει το “εισιτήριο” για τα πλέϊ-οφ ανόδου της Γ’ Εθνικής.
Η συνέχεια απερίγραπτη. Η ομάδα “γιγαντώθηκε”, “ατσαλώθηκε”. Το γήπεδο είχε πάρει “φωτιά”. Ο εκτελών χρέη εκφωνητή Γιώργος Αναγνωστόπουλος είχε ξεσηκώσει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο άπαντες! “Ζακυνθάρα, ομαδάρα” ήταν η ιαχή που δονούσε το ουρανό του “Ζακυνθίων Ολυμπιονικών”. Τίποτε όμως δεν είχε τελειώσει ακόμη. Χρειαζόταν προσοχή για να μην σβήσει το όνειρο που έπαιρνε σάρκα και οστά.
Και όπως συμβαίνει συνήθως σε ένα μεγάλο θρίαμβο, το happy end κρινόταν επιβεβλημένο. Το Πολωνικό “τανκ” Καμίλ Κρολ έδωσε τη χαριστική βολή στους φιλοξενούμενους, με άψογο πλασέ για το 2-0, μετά από μαγική ενέργεια του σεληνιασμένου Γιάννη Βυθούλκα που του έβγαλε πάσα “πάρε-βάλε”. Και πάλι… γκοοοοοοολλλλλλλ!
Ήταν το τέλος! Η μεγάλη λύτρωση, η ανείπωτη χαρά. Επιτέλους τα καταφέραμε! Οι Κυανοκίτρινοι πέρασαν μέσα από “συμπληγάδες”, είδαν το “χάρο” με το “σκερπάνι” του μετά το απίστευτο κάζο κόντρα στην Καρδίτσα. Όμως παρά την “Οδύσσεια” η “Ιθάκη” είναι απόλυτα δική τους. Δίκαια, πανάξια, λεβέντικα, Ζακυνθιακά!
Το τι ακολούθησε, δεν μπορεί να περιγραφεί, όταν ακούστηκε το “γλυκό” σφύριγμα του Σπάθα στο 5ο λεπτό των καθυστερήσεων. Ένα “κουβάρι” παίχτες και κόσμος. Ο Ντάνι Ακίνο στον “αέρα” από τους Απέναντι που τον αποθέωναν φωνάζοντας ρυθμικά το όνομα του. Στα αποδυτήρια; Χαμός! Τα συνθήματα των παιχτών ακούγονταν μέχρι έξω.
Πιο πριν, η συγκίνηση χτύπησε “κόκκινο” όταν αγοί φίλοι της ομάδος από την κερκίδα πήγαν στη φυσούνα και αγκάλιασαν το μεγάλο αρχηγό Κώστα Οικονόμου, έχοντας γίνει “ένα” με όλους τους υπόλοιπους παίχτες στον πάγκο. Ένας αρχηγός που λαβώθηκε μόλις στο δεύτερο λεπτό της αναμέτρησης. Στο πιο δύσκολο και επίπονο ματς, δε μπορούσε να μείνει μέσα για να κατευθύνει τους συμπαίκτες του, που τόσο τον είχαν ανάγκη. Έμοιαζε με “θηρίο” στο κλουβί”, δε σταματούσε να φωνάζει σε όλο το δεύτερο μέρος και να εμψυχώνει τα παιδιά, που κουβαλούσαν στις πλάτες τους δεκάδες “τόνους” άγχους. Η επιτυχία ήταν τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά ταυτόχρονα…
Τα επινίκεια συνεχίστηκαν για αρκετή ώρα μετά το τέλος του ματς. Είδαμε αγνό κόσμο να κλαίει από χαρά. Είδαμε ανθρώπους να έχουν φτάσει στα όρια της λιποθυμίας από το άγχος και την υπερένταση. Εντοπίσαμε τον Πρόεδρο της ΠΑΕ Στέλιο Γούναρη να “πνίγεται” στις αγκαλιές των “Απέναντι” που φώναζαν ρυθμικά το όνομα του. Μεγάλες στιγμές και για τον άτυχο Λεωνίδα Κουτσούκη, ο οποίος άκουσε ρυθμικά το όνομα του απ’ όλους τους φίλους και συμπαίκτες του, έχοντας τις πατερίτσες στο χέρι.
Κάπου εκεί στο τέλος, το “μάτι” μας πήρε και τον τεχνικό διευθυντή Δημήτρη Νόλη, να συζητά τα όσα απίστευτα ζήσαμε άπαντες λίγα λεπτά πιο πριν. Ήταν η πρώτη φορά που είδαμε το Βορειοελλαδίτη τεχνικό να έχει αυτή την αγαλλίαση στο πρόσωπο. Ακόμη και ο πάντα συγκρατημένος και μετρημένος Νόλης, έπλεε σε “πελάγη ευτυχίας”. Δεν είναι ψέμα φίλοι και φίλες. Η Ζάκυνθος στο πιο δύσκολο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών έμεινε στη Β’ Εθνική και του χρόνου πρώτα ο Θεός θα “οργώσει” ολόκληρη την Ελλάδα, διαφημίζοντας το μικρό νησάκι μας σε όλα τα μήκη και πλάτη της επικράτειας! Τέτοιες στιγμές… Ζακυνθάρα μόνο εσύ!!!
το ρεπορτάζ συνεχίζεται
