Αφιερωμένο στα παιδιά του αθλητικού ρεπορτάζ στο νησί
Πρωινό ξύπνημα Κυριακής… Έτοιμος ο καφές κατεβαίνει γρήγορα τα σκαλιά για να προλάβει τα παιχνίδια… στην τσέπη όλα και όλα 10 ευρώ. 5 από αυτά για την βενζίνη και αλλά 5 για το σάντουιτς της ημέρας. Η διαδρομή για το Ρόϊδο και μετά για τον ‘Άγιο Λέοντα! Κρύο! Τα χέρια παγωμένα, με το ζόρι πιάνει την φωτογραφική για φωτογραφία! Το μυαλό και τα μάτια στο ματς.. να γράψει να ενημερώσει τον κόσμο. Να προβάλει τον ποδοσφαιριστή που ιδρώνει μέσα στο γήπεδο…
Ένα ημίχρονο εκεί και μετά πίσω στο Μαχαιράδο… Να τρέξει να βγάλει φωτογραφίες τους παίκτες τους παράγοντες να κάνει όσο πιο καλά την δουλειά του… Θέλει να πάει και στον Αγγερικό αλλά δεν φτάνει η βενζίνη, τα χρήματα πλέον μετρημένα… Από εκεί το απόγευμα στο μαρτύριο της εφημερίδας… Να γράψει να μην ξεχάσει τίποτα! Οι ώρες περνούν γίνονται βάρος ασήκωτο και ο τυπογράφος γκρινιάζει αλλά αυτός δεν έχει κάνει ούτε τα μισά… πάει 3 το ξημέρωμα η δουλειά τελικά έχει βγει…
Η απόλαυση έρχεται την ώρα που έχει στα χέρια του το πρώτο φύλλο της εφημερίδας… την ώρα που η μυρωδιά το φρέσκο μελάνι πλημμυρίζει την ψυχή του! Όλος ο κόπος, η αγωνία, η κούραση έχουν φύγει… Άλλη μια Κυριακή έφτασε στο τέλος της… Η τσέπη άδεια μα… η καρδιά γεμάτη έντονα συναισθήματα, …
Χαράματα πέφτει να κοιμηθεί για λίγες ώρες καθώς τα τηλέφωνα για παράπονα αλλά και τα εύγε αρχίζουν από το πρωί της Δευτέρας!! Εκατοντάδες Κυριακές έχουν περάσει μέσα από αυτήν την δουλειά, χιλιάδες ώρες μοναξιάς αυτός και το πληκτρολόγιο… λίγες πολύ καλές στιγμές χαραγμένες στο μυαλό του… εκατοντάδες άσχημες… Μα δεν έκανε πίσω, ούτε συμβιβάστηκε.. ακολούθησε τον δρόμο της τιμιότητας…. χωρίς κανένα μπράβο καμιά ηθική και υλική επιβράβευση μένει πιστός στον σωστό δρόμο…
Αυτό από τον συντάκτη
Μετά από 15 χρόνια αθλητικού ρεπορτάζ στο νησί. Πήρα ένα βραβείο! Θα ήθελα να ευχαριστήσω την ΕΠΣ Ζακύνθου για αυτή την κίνηση της.. Καθώς η νέα διοίκηση της Ένωσης σκέφτηκε ότι υπάρχουν και αυτοί οι μυστήριοι και τρελοί τύποι που προβάλουν το άθλημα μένοντας πάντα στο παρασκήνιο .
Όμως θεωρώ ότι όταν δίνεται ένα βραβείο πρέπει να έχει πάνω ένα όνομα ένα επώνυμο… Τιμής ένεκεν… να το θυμάμαι όταν θα μεγαλώσω ακόμα λίγο… ότι κάποτε κάτι πρόσφερα στο τοπικό ποδόσφαιρο! Όταν βραβεύεται κάποιος οφείλει να το ξέρει από μια επίσημη πρόσκληση βρε αδελφέ και όχι να το μαθαίνει από τρίτους
! Επίσης ένα βραβείο αποτελεί την υψίστη ηθική ανταμοιβή και πρέπει να είναι προσεγμένο και όχι κάτι πρόχειρο που δίδεται μόνο και μόνο για το θεαθήναι! Με όλον σεβασμό αγαπητοί φίλοι της ΕΠΣ Ζακύνθου η βράβευση σε ένα πρόσωπο δεν επιβάλλεται κερδίζεται μέσα από αγώνες!
Τιμή και δόξα λοιπόν στον άγνωστο δημοσιογράφο ή μάλλον καλύτερα στους δημοσιογράφους που χωρίς ονοματεπώνυμο βραβεύσατε αγαπητοί φίλοι///