Το ερώτημα που περιλαμβάνεται στον τίτλο του κειμένου μας βασανίζει πολύ κόσμ και για τον λόγο αυτόν αποφασίσαμε να ρωτήσουμε έναν ειδικό, τον πρόεδρο των Εστιατόρων Κεφαλονιάς, Χρήστο Καμπανό, ο οποίος μας είπε:

«Ο βακαλάος μπήκε στο τραπέζι μας τον 15ο αιώνα και… απέκτησε τη δική του θέση στο εθνικό μας εδεσματολόγιο. Παρόλο που η περίοδος της Σαρακοστής αποτελεί παράλληλα και περίοδο νηστείας, η εκκλησία επέτρεψε να υπάρχουν δύο ημέρες όπου θα επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού. Μία από αυτές τις γιορτές είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, όπου παραδοσιακά συνηθίζεται εκείνη την ημέρα να τρώμε μπακαλιάρο με σκορδαλιά. Η δεύτερη ημέρα εξαίρεσης της νηστείας είναι η Κυριακή των Βαΐων. Γιατί όμως καθιερώθηκε ο μπακαλιάρος και όχι κάποιο άλλο ψάρι; Παλιά, όσοι ζούσαν σε παραθαλάσσιες περιοχές δεν είχαν πρόβλημα να τρώνε φρέσκα ψάρια σε καθημερινή βάση. Για τον ορεινό πληθυσμό, όμως, η μεταφορά του ψαριού αντιμετώπιζε προβλήματα, μια και δεν υπήρχαν τα μέσα μεταφοράς του φρέσκου ψαριού πριν αυτό αλλοιωθεί. Όταν λοιπόν εισήχθηκε ο μπακαλιάρος τον 15ο αιώνα, ήταν ιδανικός, γιατί ήταν ένα φτηνό ψάρι, το οποίο μπορεί να διατηρηθεί και εκτός ψυγείου με την χρήση αλατιού. Έτσι έφτασε στις μέρες μας. Μπορεί πλέον όχι και τόσο φθηνό ως ψάρι, αλλά, ακόμη και έτσι με την σκορδαλιά είναι… άπαιχτος…».

*Πηγή efimeridakefalonia.gr