ΑΠΣ ΖΑΚΥΝΘΟΣ. Δύο λέξεις, μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ιστορία. Μια ιστορία που δύσκολα θα βρεθούν λόγια για να την περιγράψεις.
Εμπειρίες άπειρες με πρωτόγνωρα συναισθήματα που θα μείνουν χαραγμένα για πάντα στις καρδιές ΟΛΩΝ.
Στα σαλόνια των επαγγελματικών κατηγοριών, με παίκτες γεμάτοι ήθος και αξιοπρέπεια. Με μεγάλες ιστορικά ομάδες να κατακλύζουν το «Ζακυνθίων Ολυμπιονικών» μη μπορώντας να πιστέψουμε στα μάτια μας, ότι η Ζάκυνθος αντιμετωπίζει τον Ηρακλή, τον Εργοτέλη, τον Ολυμπιακό Βόλου, τη Λαμία και άλλες αμέτρητες ομάδες του ιδίου βεληνεκούς.
Προβλήματα οικονομικά, διοικητικά, κόντρες μεταξύ ιθυνόντων, ήταν μερικές από τις δυσοίωνες καταστάσεις που αντιμετώπιζε ο ΑΠΣ Ζάκυνθος.
Και όμως μπορούσε να σταθεί αυτός ο Σύλλογος αντάξια των δικών του προσδοκιών, των ποδοσφαιριστών, μα περισσότερο του φίλαθλου κόσμου που ήταν εκεί, αρωγός, σε κάθε παιχνίδι.
Ποδοσφαιριστές γέννημα – θρέμμα του νησιού και πραγματοποίησαν το όνειρό τους φορώντας τη φανέλα αυτής της ομάδας. Παίκτες που ακούστηκε το όνομά τους πολύ μακριά συνδυάζοντας πάντα την προσωπική τους επιτυχία με την ανάλογη του ΑΠΣ.
Όμως, πόσα να αντέξει; Αντιμετωπίζει πρώτη φορά το τοπικό πρωτάθλημα κάνοντας με αυτό τον τρόπο ένα νέο βήμα -με τη βοήθεια του Ζακυνθιακού- για να εισέλθει ξανά στις κατηγορίες που της αρμόζουν.
Συμμετέχει στο πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής με πολλά προβλήματα. Ορθοποδεί και σε αυτό το εμπόδιο που για πολλούς θεωρείτο αξεπέραστο. Οι παίκτες ανεπηρέαστοι έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό σε κάθε αγώνα, αποδεικνύοντάς μας ότι, ναι, μπορούμε και θα τα καταφέρουμε.
Όμως, η τύχη αυτού του Συλλόγου δεν ήταν «στρωμένη» με ροδοπέταλα, με αποτέλεσμα ο ΑΠΣ Ζάκυνθος να υποβιβαστεί για δεύτερη φορά στο τοπικό πρωτάθλημα και να πρέπει να ξαναχτίσει το μέλλον του μέσα από τα εναπομείναντα συντρίμμια του παρελθόντος.
Το τέλος όλης αυτής της διαδρομής επιφυλασσόταν απογοητευτικό και πικρό για πολλούς, πάρα πολλούς. Για την διοίκηση, τους φιλάθλους, αλλά πολύ περισσότερο για τους ποδοσφαιριστές που ονειρεύονταν την παραμονή στην κατηγορία και γιατί όχι, και την παραμονή των ίδιων για μια ακόμη χρονιά στη νησιώτικη ομάδα.
Τρεις εκ των μεγάλων πρωταγωνιστών στον αγωνιστικό χώρο εξέφρασαν τις ευχαριστίες τους τόσο στον ζακυνθινό λαό, όσο και στην διοίκηση για την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό τους. Ακόμη, όμως, μέσα από την ανάρτησή τους στα social media διαπιστώνεται η πικρία και η απογοήτευση για το τελικό αποτέλεσμα, που πρώτοι αυτοί δεν θα ήθελαν να είναι πραγματικό.
Ο ένας εκ των τριών αρχηγών της Ζακύνθου, Ραφαήλ Πέττας, ο βορειοελλαδίτης μεσοεπιθετικός, Γιώργος Βαρότσης και ο ακραίος αμυντικός, Σταύρος Κίτος έγραψαν τα εξής:
Ραφαήλ Πέττας: « Ήταν το τελευταίο παιχνίδι με την ομάδα της καρδιάς μου»
«Δεν τα καταφέραμε, αλλά προσπαθήσαμε. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό. Ήταν το τελευταίο παιχνίδι με την ομάδα της καρδιάς μου. Εύχομαι καλή συνέχεια με υγεία».
Γιώργος Βαρότσης: «Είμαι περήφανος που υπήρξα κομμάτι του ΑΠΣ Ζάκυνθος»
«Στο τέλος αυτής της ποδοσφαιρικής χρονιάς τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Προσωπικά, λυπάμαι πολύ που δεν καταφέραμε να σώσουμε την μεγαλύτερη ομάδα του νησιού σε μια πραγματικά δύσκολη χρόνια.
Παλέψαμε πολύ όλα τα παιδιά, αλλά οι συνθήκες και η τύχη δεν μας ευνόησαν. Η Ζάκυνθος, είμαι σίγουρος, πως θα ξαναβρεί το δρόμο της στις εθνικές κατηγορίες, γιατί εκτός από όνομα, έχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ιστορία και κόσμο που τη στηρίζει και την λατρεύει !
Θέλω να ευχαριστήσω πραγματικά τους ανθρώπους του νησιού που πίστεψαν σε εμάς, μας στήριξαν και μας εμψύχωναν μέχρι και την τελευταία στιγμή. Τέλος, θέλω να πω μια τεράστια συγνώμη για όποιο μερίδιο μας αναλογεί σαν ποδοσφαιριστές! Είμαι περήφανος που υπήρξα κομμάτι της ομάδας».
Σταύρος Κιτος: «Η χρονιά δεν έκλεισε καλά γα τον ΑΠΣ μας»
«Άλλη μια ποδοσφαιρική χρόνια έφτασε στο τέλος της με χιλιάδες προβλήματα. Δυστυχώς, δεν έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο για τον ΑΠΣ μας. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο και πρέπει να κοιτάμε μπροστά. Είμαι βέβαιος πως θα ανεβεί του χρόνου πάλι στην Γ’ εθνική κατηγορία. Ευχαριστώ από καρδιάς όσοι ήταν κοντά μας και μας στήριξαν και μας βοήθησαν. Ζάντε για πάντα».
Κωνσταντίνα Μπάστα – ioniansports.gr