Ο Δημήτρης Μπάσης απλός και ταπεινός όπως πάντα μας υποδέχτηκε στο καμαρίνι του και μας  μίλησε για όλα όσα τον αφορούν με ειλικρίνεια…

Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;

Οι σπουδές και η ενασχόληση μου με την μουσική με οδήγησαν  στο να ασχοληθώ και με το τραγούδι. Πρώτα ξεκίνησα να ψέλνω με πολύ πάθος και μεράκι. Εκκλησιαζόμενος στην εκκλησία,  ανακάλυψα την μαγεία της μουσικής και  θέλησα να μπω πιο βαθιά στην μουσική αυτή. Έτσι  άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα βυζαντινής μουσικής  τα οποία κράτησαν πάρα πολλά χρόνια. Μεγαλώνοντας και στην περίοδο της εφηβείας μου άρχισα να αγαπώ το τραγούδι ενώ  άρχισα να ασχολούμαι με τα τραγούδια  και τους τραγουδιστές της εποχής μου. Παράλληλα με την ενασχόληση μου με την Βυζαντινή μουσική, άρχισε και η αγάπη μου για  το τραγούδι, το οποίο κάποια στιγμή με κέρδισε και σε  ηλικία 17 ετών αποφάσισα  ότι αυτό θέλω να κάνω. Πήρα βέβαια πάρα πολλά εφόδια από την Βυζαντινή μουσική  για να μπορώ να τραγουδάω όσο το δυνατόν καλύτερα.

Έχεις σκεφτεί ποτέ να κάνεις ένα δίσκο αποκλειστικά με βυζαντινούς ύμνους;

Ναι,  το σκέφτηκα και  κάποια στιγμή θα γίνει.  Θέλω να γίνει σε μία περίοδο της ζωής μου που πραγματικά θα μπορώ να  κάνω και να  δοθώ σε αυτό.

Έχεις συνεργαστεί  με όλους τους καταξιωμένους της παλιάς γενιάς.  Ποιους από αυτούς  ξεχωρίζεις και γιατί; 

Έχω δουλέψει σχεδόν με όλους τους σπουδαίους του χώρου.  Από τις συνεργασίες μου αυτές ξεχωρίζω τρεις,  τις οποίες θεωρώ σταθμό στην καριέρα μου.  Η πρώτη είναι με τον Σταμάτη Κραουνάκη,  ο οποίος με ανακαλύπτει και μου δίνει την ευκαιρία να κατέβω στην Αθήνα και στην συνέχεια γνωρίζω την Άλκηστη Πρωτοψάλτη και εντάσσομαι στην ομάδα τους.  Ήμουν τρία χρόνια στο σχήμα αυτό και ήταν η πρώτη μου ευκαιρία να μπω στα βαθιά και  να αποκτήσω τον δρόμο που πρέπει,  γιατί αυτοί οι άνθρωποι με έβαλαν στο σωστό δρόμο. Ο  δεύτερος  πολύ σημαντικός σταθμός είναι για εμένα ο Χρήστος Νικολόπουλος,  ο οποίος  με γνωρίζει και αμέσως αποφασίζει να επενδύσει πάνω μου δισκογραφικά και με συστήνει στο κοινό. Με τον Χρήστο κάναμε 2 δίσκους που είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία και  ειδικά το “Ψίθυροι Καρδιάς”.  Φυσικά ο τρίτος σταθμός στην καριέρα μου είναι ο Μίκης Θεοδωράκης, τον  οποίο  πραγματικά θεωρώ μεγάλη ευλογία ότι τον γνώρισα. Κάναμε δύο δίσκους μαζί με επανακτελέσεις ερωτικών τραγουδιών και το έργο του Μικρού Αδερφού που είχε βγει για πρώτη φορά με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.  Επίσης  έχω δουλέψει  με  τον Γιώργο Νταλάρα, τον Μητροπάνο, τον Τερζή, καθώς και με σημαντικούς καλλιτέχνες της γενιάς μου, όπως τον  Κότσιρα και την Τσαλιγοπούλου. Από όλους κάτι έχω πάρει και όλες οι συνεργασίες μου  ήταν σημαντικές και με βοήθησαν  ώστε να πάω ένα βήμα πιο μπροστά.

Σου ήταν δύσκολο να τα καταφέρεις χωρίς κάνεις  να “μεγάλες εκπτώσεις” απέναντι στα εμπορικά κυκλώματα; 

Δεν χρειάστηκε να κάνω εκπτώσεις. Όπως σου είπα οι πρώτοι άνθρωποι που με έβαλαν για τα καλά στο χώρο ήταν ο   Σταμάτης  Κραουνάκης   και η  Λίνα Νικολακοπούλου  και από αυτούς έμαθα ότι για να προχωρήσεις και να κάνεις καριέρα δεν πρέπει να κάνεις εκπτώσεις. Οι καριέρες χτίζονται όταν μάθεις να λες όχι!  Θέλω να πω ότι έβαλα γερά θεμέλια και καλές βάσεις και ειδικά τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια,  κάνω τις επιλογές που με εκφράζουν,  κάνω συνεργασίες που με εκφράζουν και προσπαθώ να συνεργαστώ με ανθρώπους που μιλάμε την ίδια γλώσσα στην μουσική και στο τραγούδι.

Η κρίση σε έχει αγγίξει στη ζωή σου ή όσον αφορά στις καλλιτεχνικές επιλογές σου; 

Η κρίση μας έχει επηρεάσει όλους.  Στην προσωπική μου ζωή με έχει επηρεάσει διότι έχει πλήξει ανθρώπους από το στενό μου περιβάλλον. Όταν βλέπεις ανθρώπους πολύ δικούς σου, να βιώνουν την κρίση σε μεγάλο βαθμό  σε στεναχωρεί. Επαγγελματικά εννοείται ότι  όλος  ο κόσμος έχει πληγεί και αυτό με στεναχωρεί πολύ. Με την οικογένεια μου  δεν έχει αλλάξει κάτι αλλά  καλλιτεχνικά όλοι έχουμε μαζευτεί.  Η  δισκογραφία και το τραγούδι περνάνε  μία πάρα πολύ μεγάλη κρίση και ελπίζω στο μέλλον αυτό το πράγμα να σταματήσει και η εμπορική βιομηχανία να παράγει πάλι και να μπούμε σε έναν δρόμο έτσι όπως ήμασταν πριν.

Με ποιόν θα ήθελες να συνεργαστείς και δεν έχεις συνεργαστεί ακόμα;

Θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Θάνο Μικρούτσικο,  γιατί είναι ένας συνθέτης που εκτιμώ και θαυμάζω και δεν έχει τύχει να συνεργαστώ μαζί του  και να πω τραγούδια του.

“Είχαμε όνειρα μεγάλα” είναι ο τίτλος ενός τραγουδιού σου. Ποιο είναι το δικό σου μεγάλο όνειρο;

Κοίταξε,  από τότε που έγινα πατέρας τα όνειρα μου είναι γύρω από τα παιδιά μου.  Ονειρεύομαι ένα καλύτερο μέλλον για την γενιά των παιδιών μου. Θέλω να γίνουν καλύτεροι και χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία, θέλω να τους δώσω όσο περισσότερα εφόδια μπορώ, γιατί όταν θα βγουν στη ζωή θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα… Ονειρεύομαι ένα καλό μέλλον για τα παιδιά μου.

Επαγγελματικά τι κάνεις τώρα; 

Από τις  26 Φεβρουαρίου έχουν ξεκινήσει οι παραστάσεις του “Ξημερώνει Κυριακή”  στο Θέατρο Μείζονος Ελληνισμού, όπου  πέρα από εμένα υπάρχει μία πλειάδα καλλιτεχνών όπως  ο Κώστας Αρζόγλου, η  Γιώτα Φέστα, ο  Μιχάλης Μητρούσης, ο Δημήτρης Αλεξανδρής, ο Βασίλης Παλαιολόγος, η  Δώρα Χρυσικού, η Αννίτα Κούλη, ο Γιάννης Καραούλης. Για  μένα είναι πολύ σημαντική συνεργασία αυτή, διότι γίνεται ένα   πάντρεμα της μουσικής με το θέατρο- που ενώ είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι είναι τόσο κοντά- ταυτόχρονα την μουσική υπογράφει ο Μίμης Πλέσσας και στίχους ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και  τα τραγούδια είναι από τους δύο ιστορικούς δίσκους «O Δρόμος» και «Μίλα μου για τη λευτεριά».   Σίγουρα τα τραγούδια  είναι επίκαιρα όπως και η  και η παράσταση διότι είναι η  λευτεριά που περιμένουμε όλοι μας. Τώρα από εκεί και πέρα κουβεντιάζω  και άλλα πράγματα για το καλοκαίρι που δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμα.

Αποκάλυψε μας ένα μικρό σου μυστικό….

Αν το αποκαλύψω  δεν θα είναι πια μυστικό. Μπορώ όμως  να σου πω κάτι που νιώθω αυτή την στιγμή και το λέω για πρώτη φορά… Με έχει σημαδέψει πολύ η απώλεια του Μητροπάνου,  ο οποίος ήταν ένας πολύ καλός φίλος και  συνεργάτης.  Παρόλο που έχουν περάσει δύο χρόνια από τον θάνατο του νομίζω ότι θα ανοίξει η πόρτα και θα τον δω.  Έχω δουλέψει πολλά χρόνια μαζί του και πάντα πριν  από τη δουλειά πίναμε τον καφέ μας στα καμαρίνια και λέγαμε τα δικά μας, πέρα από το ότι πήγαινα στο σπίτι του και κάναμε παρέα ήμασταν πολύ κοντά  και στο παρασκήνιο. Η παρουσία του  μου λείπει πολύ!  Είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται και εύκολα τον έχεις μπροστά σου, τον ακούς στο ραδιόφωνο, λες τα τραγούδια του, συνεχίζω με τους μουσικούς του είναι σαν να είναι ανάμεσα μας ενώ δεν είναι εδώ. Είναι κάτι που δεν το έχω πει και μου έχει στοιχίσει πολύ.

*Πηγή freegossip.gr