Τα μέχρι τώρα ανεπιτυχή, ατυχή και αρνητικά αποτελέσματα της ομάδας του Ζακυνθιακού έχουν δημιουργήσει στο φίλαθλο κοινό μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα ανάμεικτων συναισθημάτων που έχουν να κάνουν με την προσέγγιση του θέματος στην σωστή του βάση.
Ο υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος (όχι ο κακεντρεχής) που ήταν προχθές στην κερκίδα του Δημοτικού Σταδίου και παρακολούθησε το ματς έβγαλε αρκετά συμπεράσματα. Όμως κατά την αποχώρηση του ένιωσε μπερδεμένος και συναισθηματικά φορτισμένος για το τι έπρεπε να αισθανθεί. Πίκρα, στεναχώρια, απογοήτευση, θυμό; Τι από όλα αυτά;
Η πρώτη αθέατη πλευρά του ανθρώπου-φιλάθλου ένιωσε πίκρα για τις μοναδικές ευκαιρίες που χάθηκαν, που αν οι μισές έμπαιναν στο “πλεχτό” τότε θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Η άλλη πλευρά του φιλάθλου θα ένιωσε θυμό για την απαράδεχτη διαιτησία του Αγρινιώτη ρέφερι και της παρέας του που σε δύο κλασικές περιπτώσεις πέναλτι έκλεισε τα μάτια και τα αυτιά!
Η τρίτη πλευρά του ίδιου φιλάθλου θα ένιωθε στεναχώρια, όχι για τα πιο πάνω που είναι πλέον πασιφανή αλλά για την ομάδα που δεν αποδίδει τα αναμενόμενα έχοντας τρομερό άγχος. Αν απομονώσουμε τις δύο πρώτες πλευρές του συναισθηματικά σκεπτόμενου φιλάθλου θα δούμε ότι οι λέξεις ΑΤΥΧΙΑ, ΓΚΑΝΤΕΜΙΑ είναι συνώνυμες του φετινού Ζακυνθιακού.
Όμως σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση και ατυχία. Αν κρατήσουμε μόνο αυτό, ότι η ομάδα χάνει ευκαιρίες έχει εχθρική διαιτησία και δεν την πάει με τίποτα η τύχη, τότε εθελοτυφλούμε. Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος! Όλα αυτά τα παραπάνω συμβαίνουν ίσως και σε μεγάλο βαθμό, όμως δεν είναι πανάκεια (θεραπεία) για την ομάδα να κρατάμε μόνο αυτά.
Το “δάσος” όμως δείχνει ότι υπάρχουν αρκετά προβλήματα που επιζητούν την λύση. Ο Ζακυνθιακός θα πρέπει να παίξει και καλό ποδόσφαιρο αν θέλει να επιβιώσει σε αυτό το δύσκολο πρωτάθλημα. Χωρίς καλή κυκλοφορία, πρόβλημα στο χώρο του κέντρου και να δέχεσαι και εύκολα γκολ δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά σε αυτό τον όμιλο.
Σαφώς ο κ. Καρυπίδης έχει δύσκολο έργο αφού οι περισσότεροι παίκτες αγωνιζόταν μέχρι πρότινος σε τοπικό επίπεδο και η κατηγορία έχει απαιτήσεις! Εκτός από αυτό υπάρχει κάτι που είναι ακόμη εξίσου σημαντικό, η έλλειψη περίσσιου πάθους, πίστης, πυγμής από τους ποδοσφαιριστές! Αν οι παίκτες της ομάδας αγωνιζόταν όπως προχθές από το 70΄ μέχρι και το 90΄ ίσως το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό γιατί ιδίως στο Α΄ μέρος ο Ζακυνθιακός ήταν νωθρός ασύνδετος με τις γραμμές μακριά και κομμένες σε τρία μέρη. Απέναντι σε μια πολύ κακή άμυνα όπως αυτή του Παναργειακού.
Αν τα πιο πάνω αγαπητοί φίλοι έχουν κάποια λογική βάση, τότε λοιπόν παίκτες, προπονητής, γυμναστής διοίκηση θα πρέπει να αναρωτηθούν και να ψάξουν να βρουν αυτό το κάτι που λείπει και δεν το έχει ο φετινός Ζακυνθιακός. (μέχρι τώρα)
Υ.Γ. Η ομάδα κάνει προπονήσεις σε πλαστικό και παίζει σε χορτάρι αυτό είναι μεγαλο ντεζαβαντάζ. Ας το κοιτάξουν οι υπεύθυνοι…
Δημήτρης Πέττας- Ioniansports.gr