Πέρασαν 8 χρόνια από το μεγάλο ταξίδι που έκανε ο μεγάλος αυτός ποδοσφαιριστής και παράγοντας του ΑΠΣ Ζάκυνθος Διονύσιος Καπανδρίτης (1948-2015). Η ακριβής ημερομηνία θανάτου σύμφωνα με τον ιατροδικαστή ήταν η 11 Φλεβάρη 2015. Η ημερομηνία που βρέθηκε το άψυχο σώμα του ήταν η 17η Φλεβάρη του 2015.
Αυτή η ημέρα, ήταν μια από τις πιο “μαύρες” στο ζακυνθινό ποδόσφαιρο αλλά κυρίως για την οικογένεια του ΑΠΣ Ζάκυνθος, που έχασε έναν βασικό της “πυλώνα”. Ήταν απόγευμα Τρίτης 17 Φεβρουαρίου 2015 όταν βρέθηκε νεκρός από άνδρες του Λιμενικού Σώματος Ζακύνθου ο πρώην τότε Πρόεδρος της Ζακύνθου Διονύσιος Καπανδρίτης…Δίπλα σε ένα οικόπεδο στις παλιές εργατικές κατοικίες λίγα μέτρα από την θάλασσα μέσα σε καλαμιές γράφτηκε ο άδοξος επίλογος ενός άνδρα που είχε συνδέσει το όνομα του με το Ζακυνθινό ποδόσφαιρο αλλά και με το ποδόσφαιρο της Αχαΐας όντας μέσα στην χρυσή πεντάδα της μεγάλης, τότε Παναχαϊκής.
Ο Διονύσης Καπανδρίτης μαζί με τους Θέμη Ρήγα, Βασίλη Στραβοπόδη, Ανδρέα Μιχαλόπουλο, Κώστα Δαβουρλή αποτέλεσαν την χρυσή πεντάδα της Παναχαϊκής που την έκαναν γνωστή στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και δημιούργησαν το σύγχρονο θρύλο της». Για το ποδόσφαιρο της Πελοποννήσου ο Καπανδρίτης ίσως ήταν το μεγαλύτερο αριστερό έξτρεμ που έβγαλε το ποδόσφαιρο της.
Για τον ΑΠΣ Ζάκυνθος, ο Καπανδρίτης ήταν ένας ζωντανός θρύλος καθώς πέρασε από την ομάδα σαν παίκτης, σαν προπονητής και σαν πρόεδρος. Από τις αρχές τις δεκαετίας του 70΄ έως εκείνο το καλοκαίρι του 2007 που παρέδωσε τα ηνία της αγαπημένης του ομάδας στη νέα διοίκηση.
Ως νεαρός παίκτης, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Αχιλλέα Ζακύνθου και ο πρώτος του αγώνας του ήταν στις 10 Απριλίου του 1961 σε ηλικία 13 ετών, στον οποίο και πέτυχε το πρώτο του γκολ εναντίον στη Δόξα Νέας Μανωλάδας (1-1). Στην συνέχεια επιχείρησε το μεγάλο άλμα, έφυγε από το νησί και σε ηλικία 17 ετών μετέβη στην Αχαϊκή πρωτεύουσα για λογαριασμό του Ολυμπιακού Πατρών, όπου και αγωνίστηκε για δύο σεζόν στη Β΄ Εθνική (1965-67).
Στις 15 Αυγούστου του 1967 πήρε μεταγραφή για την Παναχαϊκή. Με τη φανέλα των “κοκκινόμαυρων” αγωνίστηκε για τρία συναπτά έτη, δύο αγωνιστικές περιόδους στη Β΄ Εθνική και μια στην Α΄ Εθνική, αποτελώντας βασικό μέλος της χρυσής ομάδας που πήρε την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, κερδίζοντας τον τίτλο του πρωταθλητή στη δεύτερη κατηγορία κατά την περίοδο 1968-69. Στο Κύπελλο με την Παναχαϊκή έφτασε δύο συνεχείς χρονιές έως τα προημιτελικά της διοργάνωσης, το 1968 και το 1969.
Το 1970 επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στη Ζάκυνθο και στη νεοσύστατη τότε ομάδα, έπειτα τη συγχώνευση (1969) του Ζακυνθιακού (πρώην Αχιλλέα, 1960) με τον Απόλλωνα (1962), Α.Π.Σ. Ζάκυνθος. Αγωνίστηκε επί μία δεκαετία στην ομάδα όπου έκλεισε και την ποδοσφαιρική του καριέρα. Την περίοδο 1980-81 ο Καπανδρίτης αποτέλεσε για λίγες αγωνιστικές παίκτη αλλά και προπονητή της ομάδος.
Αφότου αποσύρθηκε από την ενεργό δράση σαν ποδοσφαιριστής, εξάσκησε κατά διάστημα την προπονητική έως το 1993 και από το 1996 διετέλεσε, με αξιοσημείωτες επιτυχίες, πρόεδρος στον Α.Π.Σ. Ζάκυνθος, όπου αποχώρησε από τα δρώμενα του σωματείου το καλοκαίρι του 2007. Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες ήταν η πολυπόθητη άνοδος της Γ΄΄ Εθνικής. Ένα όνειρο των απανταχού φίλων της ομάδας που έγινε πραγματικότητα!
Ο Διονύσης Καπανδρίτης διέμενε στις εγκαταστάσεις του ΟΔΑΖ και είχε χαθεί πριν το τραγικό συμβάν για 10 ημέρες… Όλο το νησί είχε κινητοποιηθεί αλλά τα ίχνη του είχαν εξαφανιστεί… τελικά βρέθηκε 200 μέτρα από εκεί που διέμενε!! Οι συνεχείς περιπολίες του Λιμενικού απέδωσαν καρπούς και έτσι λύθηκε το μυστήριο της εξαφάνισης… Τα αίτια του θανάτου σύμφωνα με την ιατροδικαστή ‘ήταν έμφραγμα μυοκαρδίου. Σύμφωνα με το πόρισμα ο θάνατος προήρθε από ανακοπή και επήλθε 5-6 ημέρες, πριν βρεθεί στο συγκεκριμένο σημείο…Δηλαδή για 3 με 4 ημέρες μετά την εξαφάνιση του ο πάλαι ποτέ ισχυρός άνδρας του ΑΠΣ Ζακύνθου ζούσε.
Σύμφωνα με τις τότε πληροφορίες πάνω του βρέθηκε ένα χρηματικό ποσό. Δεν βρέθηκε όμως ποτέ ο κινητό του τηλέφωνο και ο σάκος με τα ρούχα του… Αξίζει να σημειώσουμε ότι ό άτυχος άνδρας δεν φορούσε παπούτσια. Δύο ημέρες μετά έγινε η κηδεία του Διονύση Καπανδρίτη στην Εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους…
Τα ρεπορτάζ των εφημερίδων αλλά και τον αθλητικών σαιτ έγραφαν για τον επίλογο…
Την τελευταία του ντρίπλα έκανε ο μεγάλος Διονύσης Καπανδρίτης… πριν ο διαιτητής σφυρίξει την λήξη του αγώνα… Νίονιο το παιχνίδι έληξε η ομάδα σου ο ΑΠΣ Ζάκυνθος κέρδισε και αυτό το ματς, ο κόσμος χειροκροτεί… και εσύ ήσουν εκεί… πήρες από τους φίλους σου το χειροκρότημα μέσα σε πόνο βουβό πριν από το αιώνιο ταξίδι. Πέρασες στην άλλη πλευρά και εμείς όλοι σε κοιτούσαμε να μας αποχαιρετάς όπως έκανες πάντα με ένα χαμόγελο και με μια ωραία ατάκα… Καλό ταξίδι Νιόνιο…
Έβγαλε το ποδόσφαιρο έξω από το νησί…
Τα λόγια και οι λέξεις περισσεύουν όταν το όνομα του Διονύση Καπανδρίτη έρχεται ξανά στο νου… Τι να πει κανείς για αυτή την τεράστια ποδοσφαιρική φυσιογνωμία; ήταν ο άνθρωπος που έβγαλε το άθλημα έξω από το νησί…
Στην Παναχαϊκή ο τεράστιος αυτός ποδοσφαιριστής έγραψε μεγάλη ιστορία μπαίνοντας στην χρυσή πεντάδα της τότε Θρυλικής ομάδας της Πάτρας Ο Διονύσης Καπανδρίτης μαζί με τους Θέμη Ρήγα, Βασίλη Στραβοπόδη, Ανδρέα Μιχαλόπουλο, Κώστα Δαβουρλή αποτέλεσαν την χρυσή πεντάδα της Παναχαϊκής που την έκαναν γνωστή στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και δημιούργησαν το σύγχρονο θρύλο της.
Ξεχάστηκε το όνομα του
Στο νησί, η ύπαρξη του ΑΠΣ Ζάκυνθος συνδέεται άμεσα με το όνομα του Διονύση Καπανδρίτη… Παίκτης σύμβολο την δεκαετία του 1970 με πολλές διακρίσεις, μετέπειτα προπονητής και αργότερα για μια δεκαετία πρόεδρος της ιστορικής κυναοκίτρινης ομάδας!!
Ο Καπανδρίτης για 40 και πλέον χρόνια ήταν ο ίδιος ο ΑΠΣ Ζάκυνθος… αυτός που κράτησε την ύπαρξη της ομάδας και διαφύλαξε την ιστορία του Συλλόγου! Τα χρόνια πέρασαν, οι καταστάσεις έγιναν δύσκολες. Η αγαπημένη του ομάδα έζησε χρόνια ευδαιμονίας με Β΄ Εθνική αλλά και καταστροφής (υποβιβασμός). Ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες της και συνεχίζει τη πορεία της στην ιστορία του Ελληνικού και Ζακυνθινού ποδοσφαίρου.
Ο άνθρωπος σύμβολο του ΑΠΣ Ζάκυνθος, δυστυχώς δεν έτυχε της ανάλογης αντιμετώπισης, σεβασμού και τιμής. Τόσο η ίδια του η ομάδα, όσο και η ίδια η πολιτεία δεν απέδωσαν ούτε στο ελάχιστο αυτά που πρόσφερε αυτός ο άνθρωπός όσο ήταν εν΄ ζωή. Ο τάφος του στο νεκροταφείο της πόλης ξεχασμένος, το όνομα του στο Δημοτικό Στάδιο της πόλης δεν υπάρχει πουθενά που να θυμίζει ότι αυτό το Στάδιο και ο Διονύσης Καπανδρίτης είναι ένα και το αυτό.
Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν ξεθωριάζουν και φεύγουν από την μνήμη μας. Μένουν όμως δίπλα μας με μια άλλη μορφή σαν μια υπερβατική οντότητα πλέον, όταν τους υμνούμε για όλα αυτά που μας πρόσφεραν. Για εμάς τους ανθρώπους, που αγαπάμε αυτή την ομάδα, που αγαπάνε το ζακυνθινό ποδόσφαιρο, ο Νιόνιος Καπανδρίτης θα είναι για πάντα στις καρδιές μας.
Αιωνία του η μνήμη.
Δημήτρης Πέττας