Επιτέλους… τέλος! Μετά από τη διετή “εξορία” στο συμπαθές αλλά… άγευστο και άχρωμο πρωτάθλημα της Α2 ΕΣΚΑΗ, η ΑΓΕΖ επέστρεψε στα γνώριμα και οικεία “λημέρια” της Α1 ΕΣΚΑΗ.

Δε θα πούμε εκεί που ανήκει, γιατί θεωρούμε ότι η νησιωτική ομάδα είναι για κάτι παραπάνω, όπως η Γ’ Εθνική την οποία γεύτηκε επί τρία συναπτά έτη, ασχέτως αν αναγκάστηκε να αποχωρήσει οικειοθελώς από αυτή το καλοκαίρι του 2014.

Από τη μία ο σύλλογος υπέστη πλήγμα σε ότι αφορά το πρεστίζ του, γιατί από το “ρετιρέ” που ανήκε, βρέθηκε σε λίγες μόλις ώρες στο “υπόγειο” αλλά ακόμη και έτσι παρέμεινε “ζωντανός” στις επάλξεις.

Η ανδρική ομάδα ξεκίνησε ουσιαστικά από την αρχή, με νέο “αίμα” και πολλές αλλαγές στο αγωνιστικό κομμάτι.

Όμως υπήρξε και υπάρχει κάτι που παραμένει αναλλοίωτο και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό, την επιτυχία της ανόδου η οποία σφραγίστηκε την περασμένη Κυριακή στην Παναγούλα.

Αναφερόμαστε φυσικά στις ακαδημίες και την εξαιρετική δουλειά που γίνεται στο κομμάτι αυτό από τους ιθύνοντες της Ένωσης.

Η ομάδα έχει τοποθετήσει σε θέσεις “κλειδιά” παίχτες της που έχουν τιμήσει στο παρελθόν αλλά και συνεχίζουν να τιμούν τη φανέλα, με αποτέλεσμα να βλέπουμε πολλά νέα παιδιά να βρίσκουν το ρόλο τους στο ρόστερ της πρώτης ομάδας.

Κυρίως όμως να τους μεταλαμπαδεύεται, το τι εστί ΑΓΕΖ και ποια ιδανικά πρεσβεύει ο σύλλογος αυτός.

Ο τεχνικός Νίκος Θεοδόσης μάλιστα, σε δηλώσεις του μετά το τέλος του ματς κόντρα στη Νίκη Προαστίου, στάθηκε στη σημασία της αξιοποίησης αυτών των ταλέντων, που έρχονται να πάρουν σιγά-σιγά την “σκυτάλη” από την “παλιά φρουρά”.

Κοιτάζοντας στο παρκέ αλλά και στον πάγκο, μετρήσαμε 7-8 παιδιά  της ακαδημίας, εκ των οποίων 4-5 εξ’ αυτών έδειξαν έτοιμοι να μπουν στη “φωτιά” και να αποτελέσουν το “αύριο” των ερυθρολεύκων.

Το φετινό μείγμα με τους 4-5 έμπειρους και τους 7-8 πιτσιρικάδες, αποδείχτηκε σοφό και εκ του αποτελέσματος.

Με ηγέτη τον Διονύση Μπονίκο (έκανε τρομερό πρωτάθλημα και αποτέλεσε το βαρόμετρο της ανόδου) και από κοντά τους μπαρουτοκαπνισμένους Μάργαρη Νίκο (Ζεστός), Βαρβαρίγο, Τζινόπουλο, οι “μπέμπηδες” των ακαδημιών βρήκαν πρόσφορο “έδαφος” να πάρουν πολύτιμες εμπειρίες και να δηλώσουν παρόντες στα δύσκολα.

Το μεγαλύτερο κέρδος για την ΑΓΕΖ σε ότι αφορά το προχθεσινό παιχνίδι, ήταν η εξαιρετική παρουσία των Θεοδωρίτση, Εφέπουλου, Σταμίρη, Μάργαρη Δ. και Μουσέτη, που πήραν πολύ χρόνο συμμετοχής και τα πήγαν περίφημα απέναντι σε πολύ έμπειρους παίχτες, που έχουν “φάει” τα παρκέ με το “κουτάλι”.

Το χρόνιο πρόβλημα της ομάδας όμως σε αυτές τις ηλικίες, δεν είναι άλλο από το ίδιο το νησί!

Πολλά απ’ αυτά τα παιδιά είναι αναγκασμένα να δώσουν αρχικά Πανελλήνιες και στην συνέχεια να φύγουν για σπουδές εκτός Ζακύνθου και μάλιστα ενόψει του νέου πρωταθλήματος της Α1 που ξεκινά τον ερχόμενο Οκτώβρη.

Το πως θα αντιμετωπιστεί όλο αυτό αλλά και το πως θα στελεχωθεί η ομάδα του χρόνου, είναι πολύ νωρίς να το πούμε.

Αυτό που έχει σημασία είναι το προφανές!

Η ΑΓΕΖ είναι εδώ και συνεχίζει, παρά τις όποιες αντιξοότητες.

Και θα συνεχίζει, όσο οι ακαδημίες της παράγουν νέα “φιντανάκια”. Ανεξάρτητα από την επιτυχία της ανόδου, οι φίλοι του συλλόγου έφυγαν με το χαμόγελο στα χείλη από το κλειστό και είχαν κάθε λόγο να είναι χαρούμενοι.

Το μπάσκετ μπορεί να ανθίσει ξανά στον τόπο μας και να αποτελέσει “πόλο έλξης” για πολλά ακόμη Ζακυνθινόπουλα. Η άνοδος στην Α1 σε συνδυασμό με την παρουσία των πιτσιρικάδων είναι μόνο η αρχή. Ελπίζουμε ότι έπεται και συνέχεια…