Πριν ξεκινήσετε να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο, θα σας ζητούσαμε μια μικρή χάρη. Ρίξτε μια προσεκτική ματιά στη φωτογραφία εξωφύλλου και προσπαθήστε να καταλάβετε,τι μπορεί να σας θυμίζει…
Να βοηθήσουμε λίγο; Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω και πιο συγκεκριμένα στην περίοδο 2008-2009. Πρωτάθλημα Γ’ Εθνικής, Βόρειος Όμιλος. Τοποθεσία: Αγρίνιο, γήπεδο Παναιτωλικού. Ημερομηνία: 22/02/2009, ημέρα Κυριακή.
Αντίπαλοι στο τερέν η γηπεδούχος ομάδα και καμάρι της ευρύτερης περιοχής από τη μια και από την άλλη ο ΑΠΣ Ζάκυνθος, που πραγματοποιούσε τα πρώτα σταθερά “βήματα” του στην κατηγορία όπου επέστρεψε μετά την προ διετίας “πικρή” εμπειρία επί Διονύση Καπανδρίτη.
Τελικό αποτέλεσμα 2-0 υπέρ του Παναιτωλικού. Μάλλον σας βοηθήσαμε αρκετά! Πάμε και στη φωτογραφία. Ποιος είναι ο κύριος με τη γαλάζια εμφάνιση και το λευκό σορτσάκι; Ο έτερος Καππαδόκης με τη μπλε στολή γκολκίπερ;
Ο πεσμένος αμυντικός με την κίτρινη και μαύρη περιβολή, που ίσα διακρίνεται στο πλάνο;
Απάντηση: Με τον αριθμό 81 και αυτός που στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα είναι ο Στάθης Καραμαλίκης, Ο γενναίος αλλά άτυχος στην προκειμένη περίπτωση τερματοφύλακας είναι ένας από τους πιο δικούς μας “ξένους”. ο Τόλης Αποστόλου και ο αμυντικός που προσπαθεί (επί ματαίω) να αποσοβήσει το γκολ ο επίσης αγαπημένος Βασίλης Κουλουκίδης.
Μεγάλος πρωταγωνιστής στη νίκη των Κυανοκίτρινων της Αιτωλοακαρνανίας επί των ομόλογων τους του Ιονίου, ήταν αυτός για τον οποίο μιλά όλο το νησί (και όχι μόνο) τις τελευταίες ώρες. Ένας Ζακυνθινός έμελλε στο ματς εκείνο να “πληγώσει” την ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας του και μάλιστα εις διπλούν στο 25′ και το 68′.
Ο Καραμαλίκης θα δώσει το τρίποντο στην τότε ομάδα του, παραβιάζοντας δύο φορές την εστία της Ζακύνθου. Δε θα πανηγυρίσει κανένα από τα δύο γκολ για ευνόητους λόγους, αλλά θα χειροκροτηθεί θερμά από το απαιτητικό Αγρινιώτικο κοινό, όταν θα γίνει αλλαγή στο 70′ από τον Παπαποστόλου.
Όπως και να το κάνουμε, νίκησε μόνος του την ομάδα του νησιού του, Δεν είναι και λίγο. Αυτά έχει ο επαγγελματισμός. Ήταν η πρώτη και τελευταία “διασταύρωση” των δύο πλευρών, αφού στην συνέχεια οι “δρόμο锨του καθενός διαφοροποιήθηκαν.
Ο Στάθης έπαιξε Σούπερ Λιγκ, η Ζάκυνθος συνέχιζε στη Γ’ Εθνική κρατώντας αμφότεροι όρθια τα “λάβαρα” του Ζακυνθινού ποδοσφαίρου, μέχρι να φτάσουμε στο σωτήριο έτος 2013-14.
Επαγγελματικοί λόγοι οδηγούν το δημοφιλή επιθετικό πίσω… στα πάτρια εδάφη!
Μετά από 13 ολόκληρα χρόνια απουσίας και μια αξιοζήλευτη για ντόπιο ποδοσφαιριστή καριέρα με πολλά γκολ, συμμετοχές και αξέχαστες επιτυχίες όπως η άνοδος του Παναιτωλικού στη Β’ Εθνική στο περίφημο μπαράζ της Νέας Σμύρνης, ο Καραμαλίκης είναι ξανά κάτοικος Ζακύνθου! Τα πρώτα “σενάρια” για το μεγάλο “μπαμ” αρχίζουν να φουντώνουν.
Η Ζάκυνθος είχε αλλάξει “κυβικά” ανεβαίνοντας στα “σαλόνια” της Β’ Εθνικής μέσα από την ιστορική 31η Ιουλίου 2013. Ο Στάθης είχε γυρίσει, οπότε άπαντες ονειρεύονταν το “γάμο της χρονιάς”.
“Φέρε Καραμαλίκη στη Ζακυνθάρα να τρελαθούμε”, προέτρεπαν άπαντες τον Στέλιο Γούναρη το καλοκαίρι εκείνο. Το ίδιο του έλεγαν για Μάριο και Λιβέρη αλλά η επιστροφή των πρώην αρχηγών μετά τη φυγή τους ένα χρόνο πριν, έμοιαζε για ευνόητους λόγους απαγορευμένη.
Επιστροφή στον Στάθη, Τι πιο ιδανικό λοιπόν; Ένας σπουδαίος ντόπιος στην πρώτη ομάδα του νησιού, στην παρθενική της παρουσία στην περίφημη Φούτμπολ Λιγκ!
Ο ίδιος λίγες ημέρες πριν, είχε πανηγυρίσει μια ακόμη άνοδο με τον Απόλλωνα Αθηνών στη μεγάλη κατηγορία. Όλα έμοιαζαν κομμένα και ραμμένα για το πολυπόθητο deal!
Τα πράγματα όμως δεν πήραν την επιθυμητή για τους περισσότερους εξέλιξη.
Ο παίχτης έχει μια φιλολογική συζήτηση με την διοίκηση του ΑΠΣ αλλά… δεν!
Κάτι οι συγκυρίες, κάτι η διαφορά στο οικονομικό, κάτι η “χημεία” που τότε δεν υπήρχε μεταξύ των δύο πλευρών… έβαλαν πρόωρο “τέλος” στα όνειρα των φίλων της μεγάλης ομάδας.
Ο Σύλλογος μέσα από τον οποίο “συστήθηκε” στις Εθνικές κατηγορίες (Ζακυνθιακός) το τιμώμενο πρόσωπο, με ορμή και φούρια μέσα από τη νέα διοίκηση του Διονύση Κορωνιού και των συνεργατών του, θα καταφέρει να τον πείσει να παίξει στο Α’ τοπικό (!!!).
Να “κατέβει” ούτε λίγο ούτε πολύ, τρεις κατηγορίες από εκεί που βρισκόταν! Να αποτελέσουν με τους Κωστάκη και Λιβέρη (πάνω στη φωτό) τις βασικές “συνιστώσες” για τη νέα εποχή της ομάδας και το κάτι παραπάνω!
Η ομάδα ακαδημίας των ικανών και ταλαντούχων πιτσιρίκων του Στράτου Κουρούμαλου, θα έπρεπε να μεταβληθεί σε συμπαγές σύνολο πρωταθλητισμού και ανόδου στη Γ’ Εθνική!!!
Κάποιοι χαρακτήριζαν τους διοικούντες τρελούς και εκτός πραγματικότητας. Εκείνοι όμως το πίστευαν. “Είναι αποτυχία για εμάς να πάρουμε μόνο το νταμπλ και να μην ανέβουμε κατηγορία” δήλωνε και ξαναδήλωνε το νεοσύστατο Δ.Σ.. Εν τέλει το είπαν, το έκαναν και δικαιώθηκαν!
Το “κράμα” των ταλαντούχων και διψασμένων για μπάλα παιδιών με τη βοήθεια και την ώθηση των μεγάλων πέτυχε απόλυτα.
Ο Καραμαλίκης θα συνθέσει ένα “καυτό” δίδυμο στην επίθεση με τον Διονύση Μαλαφούρη, το υπόλοιπο σύνολο θα έδενε αρμονικά και τίποτε δε φαινόταν ικανό να σταματήσει το “τρένο” που μοίραζε ταρίφες σε κάθε ματς.
“Ο Στάθης, ο Στέλιος, ο Μάριος και τα άλλα παιδιά” όπως έλεγε το περίφημο σλόγκαν της καμπάνιας των καρτών διαρκείας που λάνσαρε η τότε διοίκηση έφεραν το Ζακυνθιακό στη Γ’ Εθνική.
Στα μπαράζ της ανόδου οι νησιώτες έβγαλαν νοκ-άουτ το αδιαφιλονίκητο φαβορί των τότε πλέϊ-οφ Άρη Αρχαίας Ολυμπίας, με τον “Κάρα” να δείχνει την κλάση του και να βοηθά ενεργά στην επίτευξη του μεγάλου στόχου.
Η επόμενη σεζόν δε μπορούσε να τον βρει κάπου αλλού, αφού ο φιλόδοξος Ζακυνθιακός τον είχε άμεση ανάγκη, για να κολυμπήσει στα “άγνωστα ύδατα” της Γ’ Εθνικής.
Η σκέψη της μετακίνησης στον ΑΠΣ Ζάκυνθος παρέμενε μακρινή. Για κάποιους έμοιαζε με όνειρο θερινής νυχτός. Οι νεοφώτιστοι αντιμετωπίζουν “βουνά” στο ξεκίνημα της σεζόν.
Η έλευση του Σάββα Καρυπίδη, ο ερχομός αρκετών μη Ζακυνθινών, η φυγή βασικών ντόπιων που βοήθησαν τα μέγιστα στην άνοδο αλλά και οι αυξημένες απαιτήσεις του νέου πρωταθλήματος, δημιουργούν μεγάλες “ρωγμές” στο μέχρι πρότινος στέρεο οικοδόμημα.
Η ομάδα πάει από το κακό στο χειρότερο, το μπέρδεμα γίνεται όλο και μεγαλύτερο όσο περνάνε οι μέρες και ο Καραμαλίκης δεν κινείται στα γνωστά του στάνταρ.
Αλλαγή πλεύσης. Στο “τιμόνι” ο Σπύρος Αντωνόπουλος και τα πάντα αλλάζουν σε μικρό χρονικό διάστημα.
Η ζώνη του υποβιβασμού απομακρύνεται αισθητά, η ομάδα παίρνει τα “πάνω” της και ο 33χρονος φορ, αρχίζει να σκοράρει ακατάπαυστα. Το προσωπικό του “κοντέρ” θα σταματήσει στα 19 γκολ και η χρονιά θα βρει το Ζακυνθιακό στην 4η θέση του πίνακα, με εκείνον σταθερά στην πρώτη γραμμή.
Τι και αν μεγάλωσε φτάνοντας αισίως στα 34; Ο ίδιος δείχνει ότι η “μπογιά” συνεχίζει να περνά.
Η κάψα των Ζακυνθινών να τον δουν με τη φανέλα του ΑΠΣ δεν είχε φύγει ποτέ στο μεσοδιάστημα. Οι δύο ομάδες έδωσαν στο μεταξύ και δύο φιλικά στο Δημοτικό στάδιο την τελευταία διετία.
Ο ίδιος μάλιστα θα σκοράρει και ένα τέρμα στο περσινό 2-2 στις αρχές της χρονιάς, λες και το έκανε επίτηδες για να βάζει στην “πρίζα” τους φίλους των Κυανοκίτρινων.
Μετά από δύο πετυχημένα χρόνια στο “τιμόνι” του Ζακυνθιακού, η διοίκηση Κορωνιού εκφράζει ανοιχτά τον προβληματισμό της για το πως θα κρατήσει για δεύτερη σεζόν στη Γ’ Εθνική την ομάδα. Τα έξοδα πολλά, βοήθεια μικρή έως ανύπαρκτη και η επιστροφή στο τοπικό μοιάζει αναπόφευκτη. Δύο ομάδες στην ίδια κατηγορία (μαζί με τον Α.Ο. Λεβάντε) και μια στη Β’, δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερη “ασφυξία”.
Άπαντες δηλώνουν αποχώρηση, με τη σφραγίδα του σωματείου να γυρίζει αρχικά στον ιδρυτή του Στράτο Κουρούμαλο.
Λίγες ημέρες αργότερα, έρχεται το reload με το νεαρό παράγοντα να “κατεβάζει” ξανά το Ζακυνθιακό αλλά στο τοπικό πρωτάθλημα. Ο Στράτος επιστρέφει στη γνώριμη θέση του προπονητή και τα ρεπορτάζ κάνουν λόγο για ανανέωση της συνεργασίας με Λιβέρη, Κωστάκη αλλά και Καραμαλίκη.
Ήταν πλέον φανερό. Η μεταγραφή του στη Ζάκυνθο, δε θα γινόταν ποτέ! Ήταν όμως έτσι; Μάλλον όχι! Εκεί που δεν κουνιόταν “φύλλο” για 2,5 μήνες, αρχίζει μια περίεργη κινητικότητα.
Οι καθημερινοί “ψίθυροι” περί ανατροπής σκηνικού, παίρνουν μορφή “καταιγίδας”. Και κουβέντα στην κουβέντα, η φημολογία άρχιζε να οργιάζει.
Και έγινε η “σπίθα πυρκαγιά” που έλεγε και το τραγούδι, με όλη την ποδοσφαιρική πιάτσα να βοά πλέον για αυτό που ερχόταν στον ορίζοντα!
Αν καθίσουμε και γράψουμε τα όσα έγιναν το τελευταίο διάστημα, μέχρι να κλείσει η ιστορική μεταγραφή… θα καταλήξουμε σε μυθιστόρημα και μάλιστα με καλές πιθανότητες για… “μπεστ σέλερ”.
Διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων. Καυγάδες, αντάρες, κουβέντες, τηλέφωνα, συνδέσεις, επανασυνδέσεις, ιστορίες για αγρίους και μια “πλοκή” που θα ζήλευε και ο μακαρίτης ο Φώσκολος.
Εν τέλει, όπως συμβαίνει σε κάθε “σήριαλ” που σέβεται τον εαυτό του, το happy end ήταν επιβεβλημένο. Κορωνιός και Γούναρης βρίσκουν τη χρυσή τομή, η επιθυμία του παίχτη να φορέσει την “τιμημένη” ήταν μεγάλη, μέχρι που φτάσαμε στον πολυπόθητο “γάμο”.
Η φωτό του έμπειρου φορ με την Κυανοκίτρινη φανέλα στα χέρια (κάτω φώτο) και φόντο το σήμα του ΑΠΣ Ζάκυνθος στην πλάτη, σκορπά θύελλα ενθουσιασμού στο νησί.
“Η οικογένεια του ΑΠΣ Ζάκυνθος, καλωσορίζει το Ζακυνθινό επιθετικό Στάθη Καραμαλίκη στην ομάδα μας” ανέφερε η ανακοίνωση της απόκτησης του. Αυτό ήταν! Ο κύβος ερρίφθη…
Η στοιχειωμένη μέχρι πρότινος μεταγραφή του στη Ζάκυνθο, είναι πλέον πραγματικότητα. Το χρωστούσε ο ίδιος στον εαυτό του και τη μεγάλη ομάδα του νησιού.
Το χρωστούσε και η ομάδα σε εκείνον και την ιστορία της.
Δε γινόταν να κλείσει την καριέρα του ο μεγάλος αυτός παίχτης και να μην έχει φορέσει ποτέ τα κυανοκίτρινα. Όλοι σχεδόν οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές που “γέννησε” αυτή η γη, έχουν φορέσει αυτή τη φανέλα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ονόματα να μη γράψουμε. Είναι κρίμα να ξεχάσουμε κάποιον. Ο Στάθης δε γινόταν να μείνει ξανά εκτός ομάδας. Δε γινόταν.
Γι’ αυτόν αλλά και για πολλούς άλλους λόγους, η μεταγραφή αυτή είναι κάτι παραπάνω από μια συνηθισμένη μετακίνηση ενός παίχτη σε κάποιον σύλλογο.
Ο ερχομός του ανθρώπου αυτού στον ΑΠΣ, είναι η “φωτιά” που έλειπε από την “πυρίτιδα” που τοποθετήθηκε στο χορτάρι του δημοτικού σταδίου, μετά την έλευση του “ζογκλέρ” Ζαουάντ Ζαϊρί και του “Πύργου” Μπάνε Νίκιτς.
Είναι αυτό που θα δώσει το κίνητρο και στον τελευταίο Ζακυνθινό, να ξανασκεφτεί σοβαρά να επιστρέψει στην εξέδρα, σε περίπτωση που έχει απομακρυνθεί για τους δικούς του λόγους.
Ένας παίχτης που αγαπά η πλειοψηφία των Ζακυνθινών, που θέλουν να βλέπουν τους καλούς ντόπιους στη μεγάλη ομάδα αποτελεί μέγα “δέλεαρ” για να γίνουν οι Κυριακές μας πιο όμορφες.
Το τρίπτυχο της επιτυχίας για το νέο ΑΠΣ είναι ένα. ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, ΕΝΟΤΗΤΑ, ΟΜΟΨΥΧΙΑ!
Αν έρθουν και τα αποτελέσματα, ακόμη καλύτερα. Σε ένα πρωτάθλημα “γεμάτο” από κάθε άποψη, η χρονιά προμηνύεται συναρπαστική.
Προσοχή! Η καθημερινότητα της ομάδας παραμένει δύσκολη, “σφιχτή” έως και μνημονιακή.
Προβλήματα θα υπάρξουν και είναι αναπόφευκτο. Οι “φουρτούνες” είναι μέρος του κυανοκίτρινου dna .
Όμως, η στιγμή είναι ιστορική,ας τη χαρούμε έστω για μια μέρα. Ας κλείσουμε τα “μάτια” και ας ονειρευτούμε τη νέα Ζάκυνθο. Αυτή του Ζαϊρί, του Καραμαλίκη, του Νίκιτς και των πολλών ταλαντούχων παιδιών που δίνουν καθημερινό αγώνα στο Καϊμακτσαλάν, για να γράψουν νέες “χρυσές” σελίδες στο κυανοκίτρινο άλμπουμ.
Ένας ακόμη μεγάλος Ζακυνθινός είναι εκεί…. που επιβάλλει η ίδια η ποδοσφαιρική ιστορία του τόπου μας. Ας τον απολαύσουμε και ας τον τιμήσουμε έτσι όπως του αρμόζει!