“Αυλαία” σε μια από τις πιο δύσκολες χρονιές της ιστορίας του, έριξε ο ΑΠΣ Ζάκυνθος, στο μεγάλο τελικό του κυπέλλου απέναντι στον Α.Ο. Κατασταρίου. Η ήττα παρά την καλή εμφάνιση, απέναντι σε μια ομάδα που παίζει σε παραπάνω κατηγορία και που εντυπωσιάζει με τη φετινή της παρουσία στη Γ’ Εθνική, ήταν ο “επίλογος” μιας σεζόν που άπαντες στο κυανοκίτρινο “στρατόπεδο” θέλουν να ξεχάσουν το γρηγορότερο. Όλα πήγαν κακά, στραβά και ανάποδα απ’ την αρχή μέχρι και το τέλος.

Η κακή μέρα απ’ το πρωί φάνηκε!

Η σοκαριστική ήττα από  τον Αίολο Σαρακηνάδου ήταν η προειδοποίηση. Ακολούθησε άλλη μια ισοπαλία “μαχαιριά” στο γήπεδο του Αγγερικού με τον Εθνικό Σκουλικάδου που επιβεβαίωσε το πόσο στραβά αρμένιζε απ’ την αρχή το “καράβι”. Παρότι στην συνέχεια ήρθαν κάποιες νίκες και βαθμοί, η δυσπιστία και η καχυποψία δεν μειώθηκαν στο ελάχιστο. Ήρθε και μια ακόμη γκέλα ολκής απέναντι στην Α.Ε. Αγίου Λέοντα/ Κοιλιωμένου, για να γεμίσει προβληματισμό, ακόμη και τον πιο αισιόδοξο φίλαθλο. Ήταν ηλίου φαεινότερο, ότι η ομάδα βρέθηκε με την “πλάτη στον τοίχο” από νωρίς. Η νίκη στο ντέρμπι επί του Τσιλιβή (μια από τις λίγες καλές στιγμές φέτος) ήταν μια “αναλαμπή”,. Πολλοί πίστεψαν ότι ίσως υπήρχε διέξοδος από το “λαβύρινθο”.

Η χρονιά τελείωσε απ’ το Γενάρη

Και αφού τελείωσε η σύντομη κανονική περίοδος, ήρθε η ώρα της αλήθειας. Τα πλέϊ- οφ που θα αποφάσιζαν το φετινό πρωταθλητή και αυτόν που θα ντουμπλάριζε το Καταστάρι στη Γ’ Εθνική του χρόνου. Άπαντες γνώριζαν πως το ματς στο γήπεδο του Πλάνου με αντίπαλο τον Α.Ο. Τσιλιβή, θα έβγαζε το φετινό πρωταθλητή. Ακόμη και με τα όσα είχαν γίνει στο πρώτο μισό της φετινής “κούρσας” το σύστημα διεξαγωγής του πρωταθλήματος, έδινε ελπίδες στον ΑΠΣ, για την ολική ανατροπή. Όμως ούτε και εδώ υπήρξε κάποια αντίδραση και η ήττα με 2-1 από τους κόκκινους έβαλε ουσιαστικά “ταφόπλακα” στα πάντα. Η χρονιά τελείωσε εν ολίγοις απ’ το Γενάρη. Η ταλαιπωρία που υπέστη το σωματείο το τελευταίο δίμηνο, σαδιστικά βασανιστική. Πάλι καλά που υπήρχε και το κύπελλο, για να υπάρχει έστω ένα μικρό ενδιαφέρον. Παρότι ένα κύπελλο δεν σημαίνει πολλά για το απαιτητικό κοινό της ομάδας, δεν έπαυε να δίνει ένα… κάποιο κίνητρο σε τεχνικό τιμ και ποδοσφαιριστές να συνεχίσουν να παλεύουν. Με όποιες δυνάμεις τους είχαν απομείνει. Τουλάχιστον, στον τελικό της Τετάρτης, οι ποδοσφαιριστές τίμησαν τη φανέλα που φορούσαν και έδωσαν μια σπουδαία “μάχη” απέναντι σε έναν ανώτερο ποιοτικά αντίπαλο, χάνοντας μεν, με το κεφάλι ψηλά δε. Κανείς δεν είχε να πει το παραμικρό αρνητικό. Άπαντες είδαν την προσπάθεια και στο τέλος χειροκρότησαν ποδοσφαιριστές και τεχνικό τιμ (φωτό).

Πρόσθεσε “πληγές” στο ήδη πληγωμένο του “σώμα”

Το ήδη πληγωμένο “σώμα” του ΑΠΣ Ζάκυνθος από τον περσινό υποβιβασμό από τη Γ’ Εθνική, γέμισε ακόμη περισσότερες “πληγές”. Κάτι τα γεγονότα που έφεραν την απώλεια της Β’ Εθνικής, κάτι ο απευθείας υποβιβασμός στο τοπικό, κάτι η “συνένωση” με το Ζακυνθιακό που έμοιαζε η μοναδική “σανίδα” σωτηρίας αλλά και ο νέος υποβιβασμός από τη Γ’ Εθνική, έφεραν την ομάδα σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία της. Η μη κατάκτηση του πρωταθλήματος και η επέκταση του “εφιάλτη”, με την δεύτερη σερί χρονιά στο τοπικό, την ώρα που την επόμενη σεζόν δύο άλλες ομάδες από το νησί (Καταστάρι- Τσιλιβή) θα παίζουν στις εθνικές κατηγορίες, έχουν φέρει το ιστορικό σωματείο στο “καναβάτσο”.

Πολλά τα ερωτηματικά για τη νέα χρονιά

Μπορεί άραγε να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό; Δεν υπάρχει πλέον περιθώριο λάθους. “Ή το κάνεις ή πεθαίνεις”, που λένε και οι Αμερικάνοι. Πως θα πορευτεί άραγε η Ζάκυνθος τη νέα χρονιά; Θα αλλάξει φιλοσοφία; Θα ανοίξει τις “πόρτες” της στα νέα παιδιά από το νησί, για να φτιάξει ένα σύνολο με γηγενείς παίχτες που θα έχει παρόν και μέλλον; Θα αλλάξει κάτι στο διοικητικό- οργανωτικό κομμάτι; Θα δημιουργηθούν επιτέλους ακαδημίες; Θα μπουν άτομα με οικονομική δυνατότητα στο συμβούλιο; Πολλά τα ερωτήματα που κανείς δεν μπορεί να απαντήσει προς το παρόν.

Οι ευθύνες του “καπετάνιου” και οι απαντήσεις που πρέπει να δώσει

Το μόνο σίγουρο είναι ότι απαιτούνται μεγάλες “τομές” για να φύγει το “βαθύ σκοτάδι” και να επιστρέψει το “φως”. Αρμόδιος στο να απαντήσει τα ερωτήματα αυτά, είναι μόνο ΕΝΑΣ. Ο ιθύνων νους των κυανοκίτρινων Στέλιος Γούναρης (φωτό). Ο άνθρωπος που αναμόρφωσε τον ΑΠΣ Ζάκυνθος και τον πήγε εκεί που δε μπόρεσε να τον πάει κάποιος άλλος τα προηγούμενα χρόνια, έχει την πιο δύσκολη αποστολή. Να ξανακάνει την ομάδα μεγάλη. Να δώσει όραμα και ελπίδα σε ένα κόσμο που μοιάζει με “κοιμώμενο γίγαντα”. Να αποδείξει στους επικριτές του, ότι για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. Μα κυριότερη υποχρέωση του, απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό, είναι να διαφυλάξει την παραγοντική του υπόσταση και να σταθεί όρθιος απέναντι σε εκείνους που τον αμφισβητούν ανοιχτά, επαναλαμβάνοντας πως ο “κύκλος” του έκλεισε και ότι είχε να δώσει το έδωσε. Όπως και να έχει, υπεύθυνος για ότι έχει συμβεί την τελευταία διετία, είναι κυρίως ο ΙΔΙΟΣ. Όταν ένα “καράβι” μπάζει “νερά” την ευθύνη την έχει ο “καπετάνιος”. Η Ζάκυνθος λόγω φανέλας και ιστορίας, δεν έχει δικαίωμα στην  αποτυχία. Οι απαιτήσεις είναι μεγάλες. Δεν πήρες πρωτάθλημα στο τοπικό; Απέτυχες! Ξεκάθαρα πράγματα.

Δεν “κόλλησε” με την ομάδα ο Αγκουστίν Εγκουαβόν

Η σεζόν είναι απολύτως αποτυχημένη για πολλούς και διάφορους λόγους. Η επιλογή ενός Αφρικανού τεχνικού για την Α’ κατηγορία της ΕΠΣ Ζακύνθου, δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Καλός, χρυσός και άγιος ο Αγκουστίν Εγκουαβόν αλλά μάλλον δεν κατάλαβε ποτέ τι ήρθε να κάνει σε αυτό το νησί. Όπως και το τι εστί τοπικό. Ίσως το μουντιαλικό του “διαμέτρημα”, ήταν too much για τα “κυβικά” του νησιού.  Κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα και από τον τελικό απολογισμό. Μηδέν εις το πηλίκο. Δεν “κόλλησε” ποτέ με την ομάδα. Ίσως να ήταν καταλληλότερος για μια μεγαλύτερη κατηγορία. Παρά ταύτα είναι μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες, που πάτησαν ποτέ το πόδι τους στα μέρη μας. Έτερον εκάτερον.

Μοναδικό κέρδος οι νεαροί γηγενείς ποδοσφαιριστές

Έγιναν λάθη και στην στελέχωση του ρόστερ. Οι περισσότεροι ξένοι δεν βοήθησαν, το “οικοδόμημα” δομήθηκε με λάθος “υλικά”, τα οργανωτικά προβλήματα παρέμειναν τα ίδια και μοναδικό ουσιαστικά κέρδος ήταν η παρουσία κάποιων ντόπιων ποδοσφαιριστών που άφησαν υποσχέσεις για το μέλλον.

Αυτά τα νέα παιδιά, συν κάποιους παλιούς, μαζί με το νέο “αίμα” που επιβάλλεται να έρθει από χρονιά, πρέπει να στηρίξει πρωτίστως ο “οργανισμός” Ζάκυνθος. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με τον Στάθη Καραμαλίκη (φωτό), που κάνει φέτος τα πρώτα του “βήματα” στην προπονητική, με την προϋπόθεση φυσικά να συνεχίσει και μετά το καλοκαίρι.

Πιο σημαντικό από την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την άνοδο, είναι η δημιουργία μιας ισχυρής ομάδας για το μέλλον. Δεν αρκεί μόνο να επιστρέψεις στις εθνικές κατηγορίες αλλά και να το κάνεις με σωστό τρόπο. Έτσι θα “ψηθεί” ξανά ο κόσμος και θα γυρίσει στις εξέδρες. Όραμα και ελπίδα χρειάζεται ο φίλαθλος. Καλές οι αναμνήσεις και τα μεγαλεία του παρελθόντος αλλά καλώς ή κακώς, η ζωή συνεχίζεται.

Υ.Γ.1: Μεγαλύτερος “εχθρός” για τον ΑΠΣ Ζάκυνθος, δεν είναι κανείς άλλος εκτός απ’ τον ίδιο του τον εαυτό. Ομάδα με διχόνοια και χωρισμένη σε αντιμαχόμενα “στρατόπεδα”, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα αποτύχει. Όσοι επιδιώκουν τη σμίκρυνση του, όσοι καλλιεργούν την έχθρα ή βάζουν τα προσωπικά τους απωθημένα δημιουργώντας μια αρνητικότητα, είτε να αλλάξουν “τροπάριο” είτε να κάνουν στην άκρη. Σε όποια πλευρά και αν ανήκουν. Όλα αυτά και πολλά άλλα έχουν δημιουργήσει μια κακή εικόνα στο επικοινωνιακό κομμάτι, κάτι που μετράει ξεκάθαρα αρνητικά στη συνείδηση του κόσμου. Το καλό της ομάδας πάνω απ’ όλους και όλα!

Υ.Γ.2: “Ποτέ δε θα σε αφήσουμε Ζακυνθιακέ”, φώναζαν οι “απέναντι” στους ποδοσφαιριστές, όταν οι τελευταίοι πήγαν να τους χαιρετίσουν- ευχαριστήσουν, για τη συμπαράσταση και την εμψύχωση. Αυτό ήταν ότι πιο παρήγορο συνέβη τον τελευταίο καιρό. Μια γυναίκα δεν την αγαπάς μόνο όταν είναι “όμορφη” αλλά και όταν είναι “άρρωστη”. Αλλιώς δεν την αγαπάς αληθινά!

Υ.Γ.3: Ακόμη και στην κατάσταση που ήταν η φετινή ομάδα, μπορούσε να είχε καλύτερη τύχη και να κέρδιζε το πρωτάθλημα. Αν είχε αποφύγει έστω και μια γκέλα απ’ αυτές που έκανε στην κανονική περίοδο, θα κρατούσε την τύχη στα χέρια της και τα έπαιζε τα ρέστα της με το Τσιλιβή στο στάδιο την τελευταία αγωνιστική.

Υ.Γ.4: Χρόνος για σημαντικές αλλαγές και χάραξη νέας πορείας, υπάρχει άφθονος. Μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβρη απομένουν  τουλάχιστον πέντε “νεκροί” μήνες. Επαρκής χρόνος για σκληρή και αθόρυβη δουλειά. Όχι όλα την τελευταία στιγμή.

Υ.Γ.5: Όποιος θεωρεί δεδομένη την κατάκτηση του τίτλου τη νέα χρονιά, καλό θα ήταν να το ξανασκεφτεί. Ακούγονται πολλά και διάφορα στην ποδοσφαιρική “πιάτσα”. Ελατιακός, Α.Ο. Λεβάντε και ενδεχομένως κάποια άλλη ομάδα (ή και άλλες ομάδες) του τοπικού να ενισχυθούν τόσο ώστε να αποδειχτούν σκληρά “καρύδια”.

Υ.Γ.6: Θα επανέλθουμε συντόμως…

Σωκράτης Λειβαδάς- Ioniansports.gr