Μια “μαύρη” μέρα πέρα πάσης αμφιβολίας είναι η σημερινή για τη μεγαλύτερη ομάδα του νησιού μας.
Ύστερα από μια τριετία στα επαγγελματικά “σαλόνια” (για πρώτη φορά στην ιστορία τους), οι κυανοκίτρινοι “αποχαιρέτησαν” σήμερα το πρωί τη Β’ Εθνική κατηγορία και πλέον βαδίζουν σε αχαρτογράφητα νερά, με σκέψη και προβληματισμό για το δύσκολο “αύριο”.
Σαν ραδιοφωνικός παραγωγός στην εκπομπή “Ελ Κλάσικο” του τοπικού Ερμή fm 91.8, είχαμε μαζί με το φίλο και συνάδελφο Δημήτρη Πέττα, τη χαρά και την τιμή, να ανακοινώσουμε πρώτοι την ιστορική άνοδο της 31ης Ιουλίου 2013.
Σήμερα είδαμε και την άλλη “όψη” του νομίσματος. Αυτή του να ανακοινώσουμε και στον τελευταίο Ζακυνθινό που ενδεχομένως δε γνώριζε. τον οριστικό υποβιβασμό της αγαπημένης μας ομάδας.
Πολύ δύσκολη η θέση μας, αλήθεια…
Ήταν μακράν η πιο δύσκολη στιγμή μας στον “αέρα”, μετά την αποφράδα εκείνη μέρα που χάθηκε ο αείμνηστος Χρήστος Χαριάτης.
Από τότε είχαμε να βρεθούμε σε τόσο άσχημη και αμήχανη κατάσταση. Τότε χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή. Πολύ πιο σοβαρό από αυτό που σήμερα συμβαίνει.
Χάθηκε ένα κεκτημένο, που τόσα χρόνια ονειρεύτηκαν τόσοι και τόσοι φίλαθλοι. Τόσοι και τόσοι μεγαλύτερης ή μικρότερης αξίας ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την ένδοξη κυανοκίτρινη φανέλα στα “πέτρινα χρόνια”.
Η ζωή όμως νομοτελειακά έτσι είναι. Προχωρά μπροστά. Συνεχίζεται και ότι ισχύει για όλες τις ομάδες στον πλανήτη ισχύει και για τη δική μας.
Ότι είναι ο Πανηλειακός για τον Πύργο, η Παναχαϊκή για την Πάτρα, ο Π.Σ. Καλαμάτας για την Καλαμάτα είναι και ο ΑΠΣ Ζάκυνθος για το νησί αυτό. Η μεγάλη ομάδα του Νομού. 47 χρόνια ιστορίας (από το 1969 που πήρε την σημερινή της ονομασία) δεν πρόκειται ούτε να σβήσουν ούτε να εξαφανιστούν. Να είστε σίγουροι γι’ αυτό!
Εδώ έπεσαν ομάδες και ομάδες και επέστρεψαν εκεί που ανήκουν. ΑΕΚ (το πιο τρανό παράδειγμα), Άρης, Α.Ε. Λάρισας, Ηρακλής, ΟΦΗ, Παναχαϊκή, Ολυμπιακός Βόλου, Νίκη βόλου και δεν συμμαζεύεται, αναγκάστηκαν να τρέχουν στα “χωράφια” για να παίζουν με ομάδες που δεν πίστευαν ποτέ ότι θα αντιμετωπίσουν, έτσι ώστε να επιστρέψουν δριμύτεροι εκεί που τους αρμόζει.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες. Η “μάχη” που δόθηκε το τελευταίο πεντάμηνο στα γραφεία και τις δικαστικές αίθουσες ήταν το λιγότερο άνιση.
Μια ομάδα από ένα μικρό νησί μόλις 50.000 νοματαίων, προσπάθησε να τα βάλει με ένα ολόκληρο “καθεστώς”. Με ένα αδηφάγο σύστημα, το οποίο μάλλον ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Αυτό που θα αλλάζει κατά καιρούς θα είναι ο Μανωλιός και τα ρούχα του. Από εκεί και πέρα ανακύκλωση και αναπαραγωγή στα ίδια και στα ίδια. Κακά τα ψέματα.
Ενέπαιξαν μια ολόκληρη ομάδα. Κορόιδεψαν ένα ολόκληρο νησί. Πέντε μήνες μας δούλευαν ψιλό- γαζί.
Η μεθόδευση ήταν συστηματική. Συνέβησαν απίθανα πράγματα και σήμερα το πρωί, γράφτηκε ο “επίλογος”.
Η ομάδα μας υποβιβάστηκε και πλέον βρίσκεται σε έναν απέραντο μπουρινιασμένο “ωκεανό” με μια σανίδα σαν το ναυαγό.
Όλα αυτά, γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι πρέπει να καταπατήσουν τα πάντα και να μας στείλουν αδιάβαστους.
Αποκορύφωμα της “κωμωδίας” που κορυφώθηκε την τελευταία εβδομάδα, ήταν να βγαίνει κοτζάμ Πρόεδρος της Επιτροπής Εφέσεων (Δημήτρης Σκουτέρης) και να “βγάζει στην σέντρα” την διοργανώτρια που παρανόμησε κάνοντας επικύρωση της περσινής βαθμολογίας, την ώρα που υπήρχαν ανοιχτές εκκρεμοδικίες.
Τους κατηγόρησε για παράβαση καθήκοντος και δεν δίστασε να μιλήσει ανοιχτά για “κακούργημα”!!!
Εκεί που έλεγες ότι κάποιο “φως” υπάρχει στον ορίζοντα και ότι έστω και την ύστατη ώρα η δικαιοσύνη θα λάμψει, ήρθε το “θανάσιμο” χτύπημα.
Ο ίδιος άνθρωπος έβαλε “ταφόπλακα” στα όνειρα των ζακυνθινών για παραμονή, νομιμοποιώντας επί της ουσίας αυτό που ο ίδιος κατηγόρησε ανοιχτά, λίγες ώρες πριν!
Δεν τα λέμε- γράφουμε εμείς. Υπάρχει αναλυτικό ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα flnews.gr με τον συντάκτη του σχετικού ρεπορτάζ να είναι αυτήκοος μάρτυρας των όσων υποστήριξε ο γνωστός δικαστής.
Αλήθεια, υπάρχει κάποια λογική σε όλο αυτό;
Η δεύτερη αμήχανη στιγμή της σημερινής εκπομπής ήταν η παρουσία του ζακυνθινού υφυπουργού πολιτισμού Σταύρου Κοντονή στον “αέρα”. Τις τελευταίες ώρες, το κλίμα στο νησί για εκείνον είναι κάπως περίεργο…
Έτσι το εισπράττουμε εμείς τουλάχιστον, σε κάθε είδους συναναστροφή με τους συμπολίτες μας.
Πολύς κόσμος τον θεωρεί υπεύθυνο, για την έλλειψη δικαιοσύνης και ισονομίας στην πολύκροτη αυτή υπόθεση.
Ότι σαν θεσμικός παράγων δεν έπραξε αυτό που έπρεπε, έτσι ώστε να επισπευσθεί η όλη διαδικασία και να μη φτάσουμε στα τέλη Οκτώβρη για να μάθουμε ότι πέσαμε.
Ο ίδιος υποστήριξε ότι πρέπει να σεβαστούμε τις αποφάσεις τις οποίες πήραν τακτικοί δικαστές (υπεράνω πάσης υποψίας όπως ανέφερε), ασχέτως αν διαφωνούμε με αυτές ή όχι.
Σε ερώτηση που του τέθηκε για το αν υπήρξε “πραξικόπημα” ενάντια στην ομάδα, απάντησε κατηγορηματικά “όχι” αιτιολογώντας το σκεπτικό των αποφάσεων.
Επειδή το θέμα είναι ιδιαιτέρως λεπτό, ας έχεις ο καθένας τη γνώμη του για εκείνον, είτε θετική είτε αρνητική. Σεβαστή.
Πάντως η ιστορία γράφει και δεν ξεγράφει.
Το ότι η ομάδα έπεσε επί των ημερών του σαν υφυπουργός, είναι μια πρώτης τάξεως απάντηση σε κάτι “παπαγαλάκια” που έλεγαν και έγραφαν τα δικά τους προ κάποιων μηνών ότι “ο Κοντονής πάει να ρίξει την Ελευσίνα και να κρατήσει με το έτσι θέλω την ομάδα του στη Β’ Εθνική”…
Είπατε κάτι;;;
Τρίτο και τελευταίο αμήχανο σημείο, η τηλεφωνική παρέμβαση του Προέδρου των κυανοκίτρινων Στέλιου Γούναρη, που είναι και η τραγική φιγούρα της όλης κατάστασης.
Τα δάκρυα του γνωστού παράγοντα στο τέλος της τοποθέτησης του στον “αέρα” τα λένε όλα. “Μας έφαγαν μπαμπέσικα” ήταν η τελευταία του ατάκα, μετά από μια μισάωρη και πλέον περιγραφή των όσων συνέβησαν τις τελευταίες 105 μέρες.
Δικαστήρια, εφέσεις, υπομνήματα, αγωγές, πεταμένα χρήματα, ατελείωτα τηλέφωνα και αγώνας πήγαν… στράφι.
Η “μάχη” δόθηκε μέχρις εσχάτων αλλά το τέλος δεν ήταν αυτό που όλοι ελπίζαμε και περιμέναμε. Δυστυχώς. Με τα καλά του και τα κακά του, με τα στραβά του και τα ίσια του.
Είτε τον συμπαθείς είτε τον αντιπαθείς, ο άνθρωπος αυτός έμοιαζε με τρελό Δον Κιχώτη που χτυπούσε ανεμόμυλους όπως στο ομώνυμο αριστούργημα του Θερβάντες. Αυτή τη φορά δε μπόρεσε. Κάποτε θα γινόταν και αυτό!
Κλείνοντας αυτή την προσωπική καταγραφή των γεγονότων, προσδοκώ σαν ζακυνθινός μια γρήγορη “Ανάσταση” της αγαπημένης μας ομάδας και της άμεσης επαναφοράς της εκεί που της αξίζει.
Στα “σαλόνια” του ποδοσφαίρου μας. Όλα αυτά με μια διαφορετική “συνταγή” από την προηγούμενη. Μια ομάδα σε νέες υγιείς βάσεις, που θα πατά γερά στα “πόδια” της και θα έχει διδαχτεί από τα λάθη της. Μια ομάδα με το γήπεδο της, ένα βοηθητικό και επιτέλους τις δικές της ακαδημίες. Η τεχνογνωσία και η πείρα υπάρχουν. Μένει να χρησιμοποιηθούν αναλόγως…
Όσοι αγαπάτε και πονάτε την ομάδα κρατήστε ψηλά το φρόνημα σας και να θυμάστε… Όλα για κάποιο λόγο γίνονται! Ή αν προτιμάτε, κάθε εμπόδιο σε καλό!
Μετά τη “μπόρα” και τη μαυρίλα. έρχεται ξανά η γαλήνη. Πέσαμε αλλά θα ξανασηκωθούμε…