Ολοκληρώθηκε και η 3η αγωνιστική του πρωταθλήματος της Α΄ κατηγορίας της ΕΠΣ Ζακύνθου και τα πράγματα ήδη έχουν ξεκαθαρίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό… Όσον αφορά τις ομάδες που θα πρωταγωνιστήσουν για την ανάδειξη του πρωταθλητή της ΕΠΣ Ζακύνθου! Αρχές Νοεμβρίου και το τοπικό αρχίζει και γίνεται βαρετό, μονόχνοτο χωρίς κανένα ενδιαφέρον…
Τι να πάει να δει ο κόσμος στα γήπεδα; 20 ή 30 άτομα σε κάθε παιχνίδι… Στο ίδιο έργο θεατές… 8άρες, 7 άρες γκολ με το “τσουβάλι” από τις τρεις μεγάλες ομάδες και από εκεί και πέρα το χάος!!! Έχει χάσει την αίγλη της η Α΄ κατηγορία… Θέαμα άκρως απογοητευτικό και όλα συντελούν ότι οσονούπω έρχεται το τέλος! Γήπεδα σε παρακμή… παίκτες που δεν είναι πλέον αθλητές, καλοπέραση, και φυσικά η ίδια μας η παιδεία δένουν το “γλυκό” για την ολική κατάρρευση του αθλήματος στο νησί!
Και τα προηγούμενα χρόνια υπήρχαν οι ομάδες που ξεχώριζαν, όμως υπήρχε πληθώρα αξιόλογων ποδοσφαιριστών σε αρκετές ομάδες που δεν έκαναν πρωταθλητισμό απλά συμμετείχαν στο πρωτάθλημα… Το φετινό όμως πρωτάθλημα κατά την ταπεινή μου άποψη είναι μακράν έως αυτή την στιγμή το χειρότερο όλων των εποχών…
Σε αυτόν τον κατήφορο όλοι έχουμε βάλει το χεράκι μας… ακόμα και εμείς που κάνουμε ρεπορτάζ με τον υπερβάλλοντα ζήλο ανεβάσαμε πολύ τον πήχη της ενημέρωσης… φωτογραφίες, αναλύσεις παιχνιδιών φάσεις, συνεντεύξεις και δώσαμε στα παιδιά που συμμετέχουν το σκηνικό ότι όλοι μπορούν να γίνουν οι νέοι Μέσι και Ρονάλντο χωρίς να ιδρώσουν και να κοπιάσουν χωρίς θα θυσιάσουν πολύτιμα πράγματα … Φταίει το ίδιο το βιοτικό επίπεδο των Ζακυνθινών… μην ξεχνάμε ότι το νησί έχει το υψηλότερο δείκτη βιοτικού επιπέδου. Που σημαίνει καλή ζωή, νεοπλουτισμός και οικονομική ευμάρεια…
Δεν είναι τυχαίο ότι σε μέρη που ο κοινωνικός ιστός περνά δύσκολα το ποδόσφαιρο ανθεί και βγαίνουν νέοι ποδοσφαιριστές. Πάρτε παράδειγμα την Μακεδονία, την Θράκη, την Ήπειρο… δυστυχώς στον τόπο μας οι καφετέριες είναι κάθε ημέρα και νύκτα γεμάτες και οι ονομαζόμενοι ποδοσφαιριστές έχοντας μια εφημερίδα στο χέρι καμαρώνουν για τα επιτεύγματα του Σαβ/κου!
Μια μικρή μερίδα παικτών διαφέρει και κάνει αθλητική ζωή, το μεγάλο μέρος δεν προπονείται, δεν αθλείται… και περιμένει με μια ή δύο εβδομάδες προπονήσεων να συμμετέχει στο πρωτάθλημα… Το ιντερνέτ και ο εύκολος τρόπος ζωής έχουν δημιουργήσει ποδοσφαιριστές της στιγμής και όχι αθλητές-ποδοσφαιριστές…
Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι οι υποδομές (γήπεδα) εν έτη 2016 την ώρα που στις ανεπτυγμένες χώρες ξηλώνονται όλα τα πλαστικά γήπεδα, διότι είναι καρκινογόνα στην Ελλάδα και ιδιαιτέρα στο νησί το ένα μετά το άλλο τα γήπεδα καταρρέουν, βρίσκονται σε αποσύνθεση και οι συνθήκες που αθλούνται οι παίκτες είναι τριτοκοσμικές… Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα… γήπεδο Αμπελοκήπων, γήπεδο Αγγερικού, Ενωσιακό γήπεδο (κλειστό) και σε λίγο καιρό το γήπεδο του Μαχαιράδου! Σε κάθε γήπεδο συνωστίζονται εν ώρα προπόνησης 2 και 3 ομάδες κάθε ημέρα με αποτέλεσμα να μην γίνεται ολοκληρωμένη δουλειά από τους προπονητές…
Το στοίχημα για κάθε ΕΠΣ δεν είναι η διαχείριση ενός πρωταθλήματος, το στοίχημα πρέπει να είναι οι υποδομές… Με την τοπική αυτοδιοίκηση σε αποσύνθεση η μόνη ελπίδα είναι να βρεθούν τρόποι να φτιαχτούν νέες εγκαταστάσεις από την ίδια την ιδιωτική πρωτοβουλία… Για αυτό το θέμα θα πρέπει να προβληματιστούν…άπαντες!
Από εκεί και πέρα ένα μεγάλο πρόβλημα είναι τα χρήματα που ξοδεύονται ασύστολα σε τοπικό επίπεδο από τις ομάδες εκείνες που θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό. δεκάδες χιλιάδες ευρώ κάθε καλοκαίρι αλλάζουν χέρια και μερικές ομάδες παίρνουν ότι καλύτερο κυκλοφορεί στη ζακυνθινή αγορά. Έχουν περάσει 15 χρόνια από την εποχή που άρχισε αυτό το τρελό πανηγύρι… Δεκάδες ομάδες ξόδεψαν συνολικά πάνω εκατομμύριο-α και το αποτέλεσμα πιο είναι; Μόλις περάσουν απέναντι βλέπουν την διαφορά και έρχονται οι σφαλιάρες… Ποιος ποδοσφαιριστής από τις ομάδες του τοπικού (πλην Ακαδημιών) έκανε ένα μεγάλο βήμα στην καριέρα του; που βρίσκονται τώρα ομάδες ιστορικές;
Πέρασαν τόσα χρόνια και το τοπικό αντί πλέον να βρίσκεται σε πολύ μεγάλη άνθηση βρίσκεται σε αποσύνθεση… Βέβαια ως κοινωνικό φαινόμενο το ποδόσφαιρο είναι ο καθρέπτης της ίδιας της κοινωνίας… ότι γίνεται στο νησί με τις άλλες υποδομές, σκουπίδια, ύδρευση, τουρισμός, δρόμοι, λιμάνια… το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο χώρο του τοπικού ποδοσφαίρου… το ερώτημα είναι έχουμε πιάσει πάτο ή μπορεί να πάει παρακάτω;