Πάει και η δεύτερη αγωνιστική για τις δύο ομάδες μας στον έβδομο όμιλο της Γ’ Εθνικής. Τα συναισθήματα όπως και στην πρεμιέρα να είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Την περασμένη Κυριακή η ομάδα του Πλάνου γύρισε με σκυμμένο κεφάλι από τα Βραχνέϊκα, αφού θα μπορούσε να πάρει έστω το βαθμό της ισοπαλίας μιας και προηγήθηκε με το γκολ του Λιβέρη. Κάτι τα ατομικά λάθη, κάτι η απειρία της κατηγορίας, έφεραν τελικά την ανατροπή για το Διαγόρα και άφησαν με το “αχ” τη ζακυνθινή ομάδα που γύρισε στη βάση της με άδεια χέρια. Από την άλλη μεριά ο ΑΠΣ Ζάκυνθος, έκανε αυτό που έπρεπε απέναντι στον Πανηλειακό ξεκινώντας με το “δεξί” το νέο πρωτάθλημα.
Τα δεδομένα μέσα σε μια εβδομάδα ανατράπηκαν πλήρως, με το Τσιλιβή να πανηγυρίζει την πρώτη ιστορική του νίκη στη Γ’ Εθνική, ασχέτως αν μετά την αναδιάρθρωση των κατηγοριών είναι σαν να πρόκειται για το πάλαι ποτέ περιφεριακό. Η Ζάκυνθος από τη δική της πλευρά, όχι απλώς δεν πήρε τίποτα στην Πάτρα κόντρα στην τοπική Θύελλα αλλά γύρισε πίσω με την ουρά κάτω από τα σκέλια και με μια ξεγυρισμένη “σφαλιάρα” που προκάλεσε ποικίλα σχόλια.
Γιατί και το Τσιλιβή έχασε εκτός από το Διαγόρα αλλά ήττα από ήττα διαφέρει. Άλλο να χάνεις 2-1 και να το παλεύεις όσο μπορείς και άλλο να “τρως” μια τεσσάρα από μια νεοφώτιστη ομάδα και να λες και ευχαριστώ γιατί δεν “έφαγες” άλλα τόσα.
Ας τα πάρουμε όμως ένα- ένα, για να δούμε τι δεν πήγε καλά και πως σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα μια ομάδα εμφανίζει τόσο εκ διαμέτρου αντίθετη εικόνα. Όλα αυτά με ψυχραιμία και χωρίς αναθέματα. Δεν ωφελεί σε τίποτα το να πάρουμε ένα “φτυάρι” και να τους “θάψουμε” όλους ομαδικά. Άλλο κριτική και άλλο ισοπέδωση. Καταρχάς η εικόνα που εμφάνισε η ομάδα του Στάθη Καραμαλίκη στο “Φώτης Αραβαντινός” δεν μπορεί να είναι η πραγματική. Σαφώς και οι δυνατότητες της είναι πολύ περισσότερες από αυτό το “φάντασμα” που εμφανίστηκε στην Πάτρα.
Πρώτο και κύριο πρόβλημα που εντόπισε η στήλη είναι αυτό της νοοτροπίας. Στο γήπεδο δεν εμφανίστηκε μια ομάδα αποφασισμένη να πάρει το αποτέλεσμα που ήθελε απέναντι στους νεοφώτιστους. Δεν ξέρουμε εάν κάποιοι πήγαν με ψηλά τον “αμανέ” μετά τη νίκη επί του Πανηλειακού ή υποτίμησαν τη Θύελλα σαν ομάδα αλλά φάνηκε ότι το μυαλό δεν λειτουργούσε σωστά σε κανένα σημείο. Όταν ανέκαθεν είσαι ομάδα έδρας και εκτός νησιού συνήθως χάνεις, δε μπορείς να θεωρείς κανέναν αντίπαλο του χεριού σου. Μα κανέναν!
Δεύτερο και επίσης πολύ σοβαρό. Η “χημεία” της ενδεκάδας. Θυμίζουμε ενδεκάδες πρώτης και δεύτερης αγωνιστικής και βγάλτε τα συμπεράσματα σας: Κουτογλίδης- Μαρίνος, Πεταλωτής, Γιοχάνες, Μπεκατώρος- Σούρμπης, Ντάσης, Πατίλας- Πούφλης, Κούντικ, Ζυγκερίδης (κόντρα στον Πανηλειακό) και: Κουτογλίδης- Πολιανίδης, Πεταλωτής, Κούνια, Μπεκατώρος- Μαρίνος, Ντάσης, Γιοχάνες- Τσουκαλάς, Κούντικ, Ζυγκερίδης (κόντρα στη Θύελλα). Δηλαδή μια ενδεκάδα που νίκησε τον Πανηλειακό την πρώτη αγωνιστική και καλώς ή κακώς πέτυχε την “αποστολή” της, υπέστη σε μία εβδομάδα (μόλις) μια “δομική” αλλαγή η οποία δεν περιορίζεται μόνο σε τρία πρόσωπα (Σούρμπης, Πατίλας, Πούφλης εκτός- Πολιανίδης, Κούνια, Τσουκαλάς εντός) αλλά σε ένα σωρό εσωτερικές αλλαγές. Γιατί για να παίξουν οι δύο Έλληνες ακραίοι και ο Πορτογάλος στόπερ, έπρεπε κάποιοι να “μετατεθούν” σε άλλες θέσεις και κάπου εκεί ίσως χάθηκε η “μπάλα”. Γιατί όταν είσαι στην αρχή του πρωταθλήματος και έχεις τόσους νέους παίχτες αν κάτι ψάχνεις είναι η ομοιογένεια. Απλά πράγματα.
Ζήτημα τρίτο: Η διαχείριση της κατάστασης όταν “στράβωσαν” όλα. Σε ένα παιχνίδι κέντρου χωρίς τις πολλές φάσεις στο πρώτο μέρος, η Ζάκυνθος βρέθηκε από νωρίς με την “πλάτη στον τοίχο” χάνοντας με σκορ 2-0. Σε ένα ματς αυτά συμβαίνουν και θα εξακολουθούν να συμβαίνουν. Αυτή είναι η φύση του αθλήματος. Το θέμα είναι πως διαχειρίζεσαι εσύ τέτοιες καταστάσεις. Από τις εν γένει αντιδράσεις φάνηκε ότι ούτε ο πάγκος ούτε και οι παίχτες έδειξαν τα απαραίτητα “αντανακλαστικά”.
Ο κόουτς της Ζακύνθου προσπάθησε να κάνει “ηλεκτροσόκ” στην ομάδα πριν το τέλος του πρώτου μέρους κάνοντας τρεις (!) μαζεμένες αλλαγές στο 42′. Κάτι που το συναντάμε πολύ σπάνια στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Μπορούσε να περιμένει το ημίχρονο και να κάνει μία ή και δύο αλλαγές. Τρεις όμως και χωρίς να τελειώσει το πρώτο 45λεπτο, μας φάνηκε κάπως υπερβολικό. Και να πεις ότι άλλαξε κάτι; Χειρότερα έγιναν τα πράγματα στο δεύτερο μισό.
Από την άλλη και οι παίχτες δεν έκαναν τίποτα για να αλλάξουν τη δική τους μοίρα. Μπήκαν υπνωτισμένοι στο δεύτερο μέρος και έδειχναν να μην μπορούν να παρακολουθήσουν τους αντιπάλους τους. Μετά το 3ο γκολ υπήρξε πλήρης υποχώρηση και εικόνα αποσύνθεσης. Εντάξει το ματς “στράβωσε”. Κάνε όμως και εσύ κάτι, βγάλε μια αντίδραση. Δείξε ότι κατέβηκες να παίξεις. Μην ξεχνάμε ότι δικαιολογίες περί κούρασης δεν υπάρχουν, όταν η αποστολή για ένα τόσο κοντινό ταξίδι πήγε μία μέρα πριν στην Πάτρα και η διοίκηση πλήρωσε ένα σωρό λεφτά (για τα δεδομένα της) για διανυκτέρευση.
Πάμε και στο δια ταύτα. Ήταν ένα πολύ κακό παιχνίδι, με ένα ακόμη χειρότερο αποτέλεσμα. Όμως ότι έγινε, έγινε. Από εδώ και πέρα μετρά το τι θα γίνει στην συνέχεια. Είμαστε μόλις στη 2η αγωνιστική. Το πρωτάθλημα έχει πολύ “δρόμο” ακόμα. Δε χρειάζονται ούτε άναρθρες κραυγές του τύπου “δεν κάνει κανένας, να φύγουν οι παίχτες, να φύγει ο προπονητής, η διοίκηση” κτλ. Χρειάζεται ψυχραιμία και άμεση βελτίωση για το παιχνίδι με το Διαβολίτσι που θα είναι κομβικό για τη συνέχεια. Και ο προπονητής είναι καινούργιος στην κατηγορία και παίχτες πολλοί ήρθαν και πρέπει να “δέσουν” και χρόνος υπάρχει για να αλλάξει αγωνιστική ρότα ο ΑΠΣ Ζάκυνθος. Με μια νίκη η κανονικότητα θα επανέλθει την ερχόμενη Κυριακή. Αυτό πρέπει να έχουν όλοι στο νου τους. Αλλιώς θα υπάρχει πρόβλημα!
Σε ότι αφορά τη διοίκηση ας λύσει επιτέλους το πρόβλημα του γυμναστή πριν να είναι πολύ αργά. Ένας άνθρωπος φορτώθηκε εξ’ ολοκλήρου σχεδόν την προετοιμασία (Στάθης Καραμαλίκης) και είναι άδικο να φταίει για όλα εκείνος. Η διοίκηση πήρε μεν παίχτες αλλά παραμέλησε μέχρι τώρα κάτι βασικό έως απαραίτητο. Να έχει η ομάδα τη φυσική κατάσταση που απαιτεί ένα τόσο σκληρό πρωτάθλημα. Ίσως η “σφαλιάρα” αυτή να έκανε καλό, γιατί ήρθε νωρίς και μπορεί να υπάρξουν άμεσα διορθωτικές κινήσεις σε θέσεις που “πονά” η ομάδα και χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει.
Τέλος, η διοίκηση πρέπει να κάνει τα πάντα για να μείνει στην κατηγορία ο ΑΠΣ Ζάκυνθος. Στους 14 πέφτουν οι 6 με ότι αυτό συνεπάγεται. Ένας τρίτος υποβιβασμός σε μια τετραετία δεν “καταπίνεται” με τίποτα.
Υ.Γ: Τα περί ντροπής, ξεφτίλας, διασυρμού και άλλα τέτοια δεν υφίστανται, όταν ομάδες κολοσσοί έχουν φάει τεσσάρες, πεντάρες και εξάρες. Μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε. Δεν ανακαλύψαμε εμείς τη μπάλα σε αυτό το νησί.
Θα επανέλθουμε…