Μια εκ βαθέων εξομολόγηση-απάντηση στα αδηφάγα ΜΜΕ αλλά και στην θλιβερή και ακραία στοχοποίηση από την ίδια την κοινωνία που ψάχνει συνεχώς “αίμα’ από τον ‘άνθρωπο του στενού, οικογενειακού περιβάλλοντος των ‘ανθρώπων που βρέθηκαν θετικοί στον ιό πηγαίνοντας στους Αγίους Τόπους. Η Αναστασία Τσάτου περιγράφει μέσω fb την περιπέτεια που περνά η οικογένεια της και πως αντιμετωπίζεται από την κοινωνία του νησιού.
Αξίζει να την διαβάσετε…
Ένα ταξίδι ζωής στους Άγιους Τόπους, ένα ταξίδι σε μια χώρα που τότε ήταν «ασφαλής» και δεν υπήρχε καμία απαγόρευση εισόδου, κατέληξε να γίνει ένα μαρτύριο για την οικογένειά μου. Φεύγοντας απ’ το Ισραήλ δεν υπήρξε κάποιος έλεγχος. Φτάνοντας στην Ελλάδα, πάλι δεν υπήρξε κάποιος έλεγχος. Πέντε άνθρωποι από το νησί ήταν σε αυτή την εκδρομή. Την Παρασκευή 28/2 έφτασαν στο νησί οι τρεις, ενώ οι άλλοι δύο έφτασαν την Κυριακή. Οι γονείς μου, ο θείος και η θεία μου, δεν είχαν κάποιο λόγο να σκεφτούν ότι είχαν τον Κορωνοϊό. Την Τετάρτη 4/3, ενημερώθηκαν απ’ τον υπεύθυνο του γκρουπ για τον συνταξιδιώτη τους, που βγήκε θετικός στην εξέταση για τον ιό, και αμέσως απομονώθηκαν στα σπίτια τους. Έκτοτε η μόνη φορά που βγήκαν από τα σπίτια τους ήταν για να μεταβούν στο νοσοκομείο ώστε να υποβληθούν στις απαραίτητες εξετάσεις.
Από την πρώτη στιγμή που υπήρχαν υποψίες ότι μπορεί να είναι φορείς του ιού, έκλεισαν τα μαγαζιά τους και απομονώθηκαν από όλους.
Αφού βγήκαν θετικοί στον ιό, παρέμειναν και παραμένουν στο σπίτι τους ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του ΕΟΔΥ. Και οι τέσσερις είναι καλά στην υγεία τους μέχρι και σήμερα. Εμείς, τα παιδιά τους, παραμείναμε από την πρώτη στιγμή με δική μας πρωτοβουλία προληπτικά στα σπίτια μας όπου παραμένουμε ακόμη σήμερα. Παρ’ όλο που επιμείναμε να εξεταστούμε όλοι μας για να γνωρίζουμε εάν είμαστε φορείς, μας το αρνήθηκαν κατηγορηματικά καθώς κανείς από εμάς δεν παρουσιάζει ακόμα και σήμερα κανένα σύμπτωμα. Δεν έχουμε έρθει σε στενή επαφή με τους γονείς μας από τότε που επέστρεψαν, ούτε εμείς αλλά ούτε και τα παιδιά μας. Οι οδηγίες από τον ΕΟΔΥ είναι να μείνουμε όλοι μας προληπτικά στα σπίτια μας για 14 μέρες από τη μέρα που επέστρεψαν στο νησί οι γονείς μας και το τηρούμε αυστηρά!
Όλες αυτές τις ημέρες που εμείς αντιμετωπίζουμε αυτή την ψυχοφθόρα κατάσταση, είχαμε να αντιμετωπίσουμε και την κοινωνική κατακραυγή των συντοπιτών μας. Αλήθεια, θα πήγαινε κάποιος από εσάς να κολλήσει επίτηδες έναν ιό για να μολύνει όλον τον κόσμο; Είναι δυνατόν να σκεφτεί ανθρώπινος νους αυτή τη διαστροφή;
Ειλικρινά λυπούμαστε και εξοργιζόμαστε για όλες τις ανακρίβειες και τις κακίες που γράφονται και λέγονται εις βάρος των οικογενειών μας και τις περισσότερες φορές είναι από ανθρώπους που ούτε καν γνωρίζουμε! Οι οικογένειές μας δεν έχουν δώσει ποτέ το παραμικρό δικαίωμα, δεν έχουν ενοχλήσει το νησί ποτέ και μόνο έχουν προσφέρει θετικά σε αυτόν τον τόπο. Τώρα, χωρίς να φταίμε, αντιμετωπιζόμαστε όλοι μας σα να είμαστε λεπροί. Σας γνωστοποιώ ότι έχουμε αποφασίσει από κοινού να κινηθούμε νομικά γιατί η υπομονή έχει και τα όριά της. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να διασύρει εμάς και τους οικείους μας. Όσοι χρησιμοποιούν κατασκευασμένες ειδήσεις και ψεύδη θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του νόμου. Στον Πύργο κινητοποιήθηκε ο Εισαγγελέας γι’ αυτούς που δεν ακολούθησαν την οδηγία για κατ’ οίκον απομόνωση. Στη Ζάκυνθο ίσως παρέμβει ο Εισαγγελέας για όλους αυτούς που σπιλώνουν τα ονόματά μας.
Μπείτε για λίγο στη θέση μας. Πόσοι από εσάς ή πόσοι γνωστοί σας ταξίδεψαν τους τελευταίους δύο μήνες που εμφανίστηκε ο ιός; Η Ζάκυνθος δε θα έμενε στο απυρόβλητο. Έτυχε να εκδηλωθεί πρώτα από τις οικογένειές μας, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν το είχε κάποιος άλλος στο νησί. Σας υπενθυμίζω ότι αρκετοί παραμένουν ασυμπτωματικοί.
Επειδή πολλοί ανησυχούν για το εάν έχουν κολλήσει, κάτι κατανοητό δεδομένης της τρομοκρατίας από τα ΜΜΕ, δε μπορούμε εμείς να σας απαντήσουμε. Ο λοιμωξιολόγος και οι υπεύθυνοι από ΕΟΔΥ μας ενημέρωσαν ότι μόνο όσοι ήρθαν σε πολύ στενή επαφή με τους γονείς μας (π.χ. αγκαλιές, φιλιά) και παρουσιάσουν κάποιο σύμπτωμα θα πρέπει να εξεταστούν. Όσον αφορά εμάς, τα παιδιά τους, είναι ικανοποιημένοι που δεν έχουμε παρουσιάσει έως και σήμερα κάποιο σύμπτωμα και δεν κινδυνεύει κανείς που έχει έρθει σε επαφή μαζί μας.
Τέλος, αναρωτιόμαστε και μας φοβίζει το πως αύριο θα βγούμε έξω απ’ τα σπίτια μας και πως θα συμπεριφερθεί ο κόσμος σε εμάς και στα παιδιά μας. Η έκταση που έχει πάρει όλο αυτό το θέμα είναι τεράστια και προβληματιζόμαστε περισσότερο για το πως θα αντιμετωπιστούν τα παιδιά μας από την κοινωνία. Εμείς είμαστε μεγάλοι και μπορούμε να το διαχειριστούμε με κάποιο τρόπο αλλα δε φταίνε σε τίποτα αθώα παιδιά που μπορεί να στιγματιστούν οι ψυχούλες τους για πάντα.
Ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας όλους όσοι στέκεστε στο πλευρό μας από την πρώτη στιγμή. Η στήριξή σας είναι πολύτιμη και χαιρόμαστε που έχουμε πραγματικούς ανθρώπους δίπλα μας.