Να και κάτι καλό μέσα στο γκρίζο τοπίο του ζακυνθινού ποδοσφαίρου. Ένα όμορφο λουλούδι φυτρώνει για να δείξει σε όλους όσους ασχολούνται με το άθλημα, ότι η άνοιξη δεν αργεί να έρθει… Μια ομάδα με χαμηλό προφίλ, χαμηλό μπάτζετ και με διακριτούς ρόλους πριν από λίγους μήνες ξεκίνησε το ταξίδι της σε “αχαρτογράφητα νερά” της Γ΄ Εθνικής! Με “όπλο της” μόνο την κανονικότητα, την σεμνότητα αλλά και την ταπεινότητα αυτή η ομάδα αρχίζει και αρέσει σε όλη την φίλαθλη Ελλάδα. Αρέσει γιατί μπήκε σε αυτόν τον χώρο να παίξει ποδόσφαιρο, μακριά από τα κέντρα το αποφάσεων και να διδάξει, σε όλες τις ζακυνθινές ομάδες που φιλοδοξούν να ανέβουν στην Γ΄ Εθνική, πως γίνεται όλη η “δουλειά”. Πως με μεθοδικότητα και υπομονή “κτίζονται” οι ομάδες και διαπρέπουν στον χώρο.
Η “συνταγή” είναι απλή: Ένας ισχυρός άνδρας, ένα διοικητικό συμβούλιο, ένα έμπειρο τεχνικό τιμ, μια “χούφτα” καλών και έμπειρων παικτών, καλών χαραχτήρων που διψούν για διάκριση. Με αυτά τα λίγα “υλικά” φτιάχνονται οι ομάδες. Ο ΑΟΚ Ζακύνθου φιγουράρει στην 4η θέση του βαθμολογικού πίνακα έχοντας 25 βαθμούς, κάτι που μέχρι πρότινος φάνταζε αδύνατο, ακατόρθωτο!
Τα βήματα ήταν μικρά, ήταν όμως και γερά και κάθε φορά που πάταγε το πόδι του ο ΑΟΚ σε αυτή την κατηγορία το έκανε με σιγουριά και αυτοπεποίθηση, παρά τα πρώτα αγωνιστικά “στραβοπατήματα” είχαν όλοι την υπομονή να δουλέψουν ακόμα πιο πολύ για να φτάσουν έως εδώ.
Ακόμα και σήμερα που η ομάδα κατά 99% έχει σώσει την κατηγορία, όλοι κρατούν χαμηλούς τόνους και δείχνουν ταπεινότητα σε όλους τους τομείς αυτού του “οικοδομήματος.” Αλλά ήθη και έθιμα ήρθε να διδάξει αυτή η ομάδα! Χωρίς εντάσεις απέναντι στην διαιτησία, χωρίς διαξιφισμούς μεταξύ των άλλων ομάδων, χωρίς ίντριγκες στα αποδυτήρια… αθόρυβα η ομάδα προχωρά προς την δόξα με την αγωνιστική ταυτότητα που της έχει προσδώσει ο προπονητής της Δημήτρης Νόλης.
Μόνο που αυτή την πορεία η ζακυνθινή φίλαθλη κοινωνία δεν την έχει αγκαλιάσει όπως θα έπρεπε, ίσως η προκατάληψη, ίσως ο φθόνος, ίσως παλιά κατάλοιπα και κόμπλεξ δημιουργούν μια κατάσταση ότι ο ΑΟΚ δεν είναι από το νησί, αλλά από έναν γειτονικό Νομό. Είναι ηλείου φαεινότερο ότι αυτό το “έργο” το έχουμε ξαναδεί, τότε με τον Ζακυνθιακό στην Γ΄ Εθνική αλλά και με τον ΑΟ Λεβάντε. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα στο νησί. Όμως όπως και έχει όλα αυτά που έχει πετύχει η ζακυνθινή ομάδα θα πρέπει να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση για τις ομάδες που φιλοδοξούν να πετύχουν σε αυτή την κατηγορία.
Το αν Ο ΑΟΚ θα έχει την ανάλογη συνέχεια μέσα στον χρόνο, αυτό θα φανεί από τις εξελίξεις σε διοικητικό επίπεδο μετά το πέρας της φετινής και φυσικά αν ο ισχυρός άνδρας του Συλλόγου Αντώνης Ποταμίτης θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί και να δείχνει τον ίδιο ζήλο… γιατί είπαμε, χωρίς το χρήμα που είναι η πρώτη ύλη δεν μπορεί κανένας να φτιάξει μια υγιή ομάδα.