Επιτέλους νίκη! Έπρεπε να περάσουν 13 αγωνιστικές για να γελάσει το χειλάκι των φίλων του ΑΠΣ Ζάκυνθος μετά το πρώτο αλλά και σπουδαίο διπλό στην έδρα της ΑΕ Καραϊσκάκης. Η κυανοκίτρινη ομάδα των χιλίων μυρίων προβλημάτων από την αρχή της χρονιάς είναι στα “σχοινιά” και ακόμη στέκεται όρθια στο ρινγκ. Όλα αυτά γιατί αναγκάστηκε να μπει σε ένα πρωτάθλημα με σύνθεση ανάγκης γιατί έτσι το επέβαλαν αυτοί που έχουν το μαχαίρι και το καρπούζι στα χέρια τους. Μια προετοιμασία που έγινε με εντελώς διαφορετικούς παίχτες το καλοκαίρι στη Νέα Ρεδαιστό, η οποία μετετράπη σε ομάδα “ανάγκης” για να μπορέσει να κατέβει στο πρωτάθλημα ξέροντας ότι θα πάρει βαθμό μόνο με αίτηση.
Πάλι καλά που πήρε και ένα πόντο και μάλιστα απέναντι στην πρωτοπόρο ΑΕΚ Β’, μέχρι να έρθουν ξανά καινούργιοι παίχτες από τα πέρατα του κόσμου για να φτιαχτεί μια 3η διαφορετική ομάδα μέσα στην ίδια σαιζόν! Δηλαδή με λίγα λόγια, το μόνο που δεν έχει αλλάξει από την αρχή της χρονιάς είναι η τεχνική ηγεσία και η διοίκηση. Όλα τα υπόλοιπα άλλαξαν δραματικά και είμαστε ακόμη στα τέλη Γενάρη. Ποια άλλη ομάδα θα άντεχε τέτοιο ψυχολογικό μαρτύριο; Ποια θα είχε κερδίσει τόσα δικαστήρια έχοντας ένα ολόκληρο σύστημα κόντρα; Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και η σωστή κριτική των φιλάθλων οι οποίοι τα έβαλαν με όλους και με όλα, βλέποντας την αγαπημένη τους ομάδα να βουλιάζει στην τελευταία θέση.
Η γκρίνια έδωσε και πήρε. Γιατί δεν έγιναν μεταγραφές πιο πριν; Γιατί δεν ήρθαν πίσω αυτοί που έκαναν προετοιμασία; Γιατί δεν αποκτήθηκαν παίχτες πριν την πρωτοχρονιά και να έχουν ξεκινήσει προπονήσεις με την ομάδα πιο πριν; Γιατί πήραμε τόσους παίχτες από τη Λατινική Αμερική; Πότε θα προσαρμοστούν; Γιατί δεν πήραμε καλούς Ζακυνθινούς; Γιατί δεν πήραμε περισσότερους Έλληνες; Γιατί, γιατί και ξανά γιατί! Και όμως, αυτή η ομάδα είναι ακόμη “όρθια” και παλεύει να προλάβει το “τρένο” της παραμονής.
Τώρα είναι που η ομάδα χρειάζεται τον κόσμο δίπλα της, Το ότι πήγαν φίλοι της και αποθέωσαν την αποστολή στο λιμάνι της Ζακύνθου το βράδυ της Τετάρτης είναι πολύ σπουδαίο. Για να νιώσουν οι παίχτες και το τεχνικό τιμ ότι παλεύουν για κάποιο σκοπό και ότι τίποτε δεν είναι απίθανο. Με λίγες ακόμη προσθήκες η ομάδα θα είναι ΚΑΝΟΝΙΚΗ και ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ όπως πρέπει να είναι. Οι νέοι παίχτες άλλαξαν το αγωνιστικό πρόσωπο του ΑΠΣ. Και τ’ αποτελέσματα άρχισαν να φαίνονται. Στην Κηφισιά η ομάδα ήταν πολύ ανταγωνιστική και μη φαίνεται από το πλασματικό 3-0 που έχασε. Είχε φάσεις για γκολ αλλά πλήρωσε τα λάθη της στις λεπτομέρειες. Ακόμη και μετά το βαρύ 5-1 στα Χανιά, είχε ένα καλό 20λεπτο, έβαλε επιτέλους γκολ και έσπασε το “ρόδι”. Στην Άρτα ήρθε επιτέλους η πρώτη δικαίωση. Η ομάδα πήρε διπλό, οι Λάτιν βοήθησαν, οι Έλληνες έκαναν σπουδαία εμφάνιση και το κυριότερο έφυγε με το “μηδέν” στα μετόπισθεν.
Ακόμη τίποτα δεν έχει καταφέρει η ομάδα και για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή! Όμως αυτό που είδαμε απέναντι στον Καραϊσκάκη ήταν ξανά ΖΑΚΥΝΘΟΣ. Μετά το ρεπό της Κυριακής έρχονται σερί εντός έδρας ματς. Το “κάστρο” του δημοτικού σταδίου πρέπει να ξαναγίνει τέτοιο και να μη θυμίζει σε τίποτα αυτά που είδαμε μέχρι σήμερα. Γιατί απέναντι σε μια φυσιολογική Ζάκυνθο, ούτε ο Διαγόρας, ούτε η Επισκοπή, ούτε το Αιγάλεω, ούτε ο Παναθηναϊκός Β’ θα έφευγαν από το νησί με τα διπλά που έκαναν. Μια φυσιολογική Ζάκυνθος θα είχε πιθανότατα πάνω από 10 πόντους και όχι 4.
Ότι αυτή η ομάδα συνεχίζει να παλεύει και να υπάρχει το οφείλει στο “μέταλλο” της, στον αγώνα της διοίκησης (που τόσα έχει ακούσει), στο τεχνικό τιμ, στους παίχτες και φυσικά στον κόσμο που πιστεύει και στηρίζει. Ας ελπίσουμε ότι η Άρτα ήταν μόνο η αρχή. Το ερώτημα είναι “γυρίζει”; Η απάντηση είναι “φυσικά και γυρίζει”. Με πίστη και θέληση. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ!