Η καλή εμφάνιση μέσα στην Μανολάδα και σε συνδυασμό του καλού αποτελέσματος έφερε άλλον “αέρα” μέσα στα αποδυτήρια της ομάδας.
Αλλαγή κλίματος και αισιοδοξία για την συνέχεια του πρωταθλήματος είναι πλέον εμφανή μετά τον ¨χρυσό” βαθμό που πήραν οι γαλαζοπράσινοι.
10 Ζακυνθινούς ποδοσφαιριστές χρησιμοποίησε ο Αντωνόπουλος στο ματς από τους 14!
Η “λιακάδα” μέσα στην βαρυχειμωνιά που υπάρχει στον Ζακυνθιακό είναι πλέον εμφανής καθώς η ομάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της άνοιξης, στα πρόθυρα της παραμονής στην Γ΄ Εθνικής κατηγορία.
Ο Ζακυνθιακός όπως πέρυσι με μια “χούφτα” ποδοσφαιριστές ανέβηκε στην Γ΄ Εθνική κατηγορία, έτσι και φέτος πάλι με μια “χούφτα” ποδοσφαιριστές θέλει να ολοκληρώσει το στόχο της παραμονής σε αυτή την δύσκολη κατηγορία. Φαίνεται ότι η μοίρα πάντα επιφυλάσσει στο συμπαθές Σωματείο την ίδια κατάληξη, το ίδιο “έργο”.
Πέρυσι 13-14 παιδιά έγιναν μια γροθιά και έφτασαν εκεί ψηλά. Φέτος 17-18 παιδιά οπλισμένα με πείσμα αλλά και με θέληση κάνουν την υπέρβαση και δείχνουν να τα καταφέρνουν. Το πρωτάθλημα έχει μακρύ δρόμο, όμως ο Ζακυνθιακός αν συνεχίζει να αντιμετωπίζει όλα τα παιχνίδια όπως προχθές αυτό στην Μανολάδα δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Ίσως να είναι η μοναδική ομάδα του Ομίλου που έχει την μεγαλύτερη εντοπιότητα ποδοσφαιριστών.
Στο παιχνίδι με την Δόξα οι Ζακυνθινοί ποδοσφαιριστές ήταν οι 10 από τους 14 που αγωνίστηκαν! Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο και σημαντικό στοιχείο που δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε.
Αν εξαιρέσουμε τους τέσσερις “μπαρουτοκαπνισμένους” Λιβέρη, Κωστάκη, Καραμαλίκη, Φυτόπουλο τα υπόλοιπα Ζακυνθινά παιδιά είναι αυτά που κρατάνε τον Ζακυνθιακό και ένα νησί ολόκληρο στην Γ΄ Εθνική! Σούρμπης, Χαρακτινός, Πέττας, Κάρδαρης, Καλογέρης, Κόλα, Μαλλιάς, Τζιαφέρης (Κίτος και ας τραυματίστηκε) συνεισφέρουν τα μέγιστα στην φετινή προσπάθεια.
Μια παρέα με τους Ζακυνθινούς έχουν γίνει οι “ξένοι” που αγωνίζονται στον Σύλλογο. Νίκου, Κολοβάκης, Τσαλέκου, Σκοζάϊ, Κουρλός, Μαρκαντωνάτος, Μπαρμπαρούσης, Παυλίδης “ματώνουν” για την φανέλα και για τους συμπαίκτες τους…
Αυτό το κράμα ποδοσφαιριστών το διαχειρίζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ένας νέος και φιλόδοξος προπονητής ο Σπύρος Αντωνόπουλος που ήρθε στο νησί και έδωσε πίστη όραμα και αγωνιστική “ταυτότητα” σε έναν σύλλογο που έχει μια σωστή και καλά δομημένη διοίκηση και έναν πρόεδρο που πολλές ομάδες θα τον ήθελαν στο “τιμόνι” τους.
Για όλα αυτά τα παραπάνω ο Ζακυνθιακός έχει όλα τα εχέγγυα για να κάνει για άλλη μια φορά το νησί υπερήφανο… και ας παλεύει μόνος χωρίς βοήθεια στο δύσκολο αυτό πρωτάθλημα με αντιπάλους μεγάλες και ιστορικές ομάδες.