Τέρμα τα ψέματα, τέρμα τα παραμύθια, τα σενάρια, οι επιχειρηματολογία και οι πολλές και ανούσιες κουβέντες. Τέρμα οι τακτικές, οι προπονητές, οι φίλαθλοι, οι διαφωνούντες ή οι συμφωνούντες της διοίκησης. Αυτή την στιγμή υπάρχει μόνο ένα πράγμα και αυτό είναι η ψυχή των ίδιων των παικτών πριν από την τελική μάχη!
Το κυριακάτικό παιχνίδι της Ζακύνθου με την ομάδα της Καλαμάτας είναι, είτε η απαρχή της ελπίδας για την σωτηρία ή το ίδιο το τέλος. Σε αυτό το τρομακτικό σενάριο που το έφτιαξε η ίδια η μοίρα αυτής της ομάδας ρόλο έχουν μόνο οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές που είναι οι ποδοσφαιριστές αυτής της ομάδας. Αν αυτά τα παιδιά καταλάβουν το μέγεθος της ιστορικής ευθύνης που κουβαλάνε, τότε θα παίξουν όπως αρμόζει σε αυτή την ομάδα. Πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν οι κυναοκίτρινοι καλέστηκαν από την ίδια την ιστορία να ανταπεξέλθουν στην δυσκολία, στην ευθύνη και τελικά τις περισσότερες φορές τα κατάφεραν.
Το ματς στους Μολάους πέρασε στην ιστορία. Η ήττα ήρθε με τον πιο σκληρό τρόπο. Τα τέσσερα γκολ ήταν πολλά και κτύπησαν άσχημα στο νησί στους φίλους, στους οπαδούς αλλά και στους απανταχού Ζακυνθινούς στα πέρατα της γης. Το περασμένο Σάββατο αν δεν ερχόταν οι δύο ισοπαλίες στην κάτω Αχαγιά και στην Καλαμάτα η ομάδα θα είχε υποβιβαστεί. Το δώρο αυτό ήρθε σαν μάνα εξ ουρανού να απαλύνει τις πληγές αυτής της ομάδας, που δεν πέθανε αλλά ζει και ελπίζει ακόμα. Αυτή την στιγμή όμως δεν είναι ανάγκη ούτε για αφορισμούς αλλά ούτε και για κριτική για όλα αυτά που έχουν συμβεί στην ομάδα. Η στιγμή απαιτεί συσπείρωση, ομοψυχία και σεβασμό στην ίδια την φανέλα.
Σεβασμό στα κεκτημένα που με τόσο κόπο, μόχθο, ιδρώτα και θυσίες κερδήθηκαν. Τα δάκρυα από τον υποβιβασμό της Β΄ Εθνικής εκείνο το πρωινό της 27ης Οκτωβρίου 2016 είναι ακόμα νωπά, όπως και η μνήμες… Απευθύνομαι στους ίδιους τους πρωταγωνιστές, τους παίκτες αυτής της ομάδας και ζητώ στο παιχνίδι της Κυριακής να βγάλουν εγωισμό, να δώσουν απαντήσεις και να κλείσουν στόματα με την απόδοση τους.
Ας μιλήσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η ψυχή αυτή την φορά. Ήρθε ή ώρα της κρίσης! Η συνεχίζουμε τον αγώνα με νίκη επί της Καλαμάτας ή το διαλύουμε και πάει ο καθένας στο σπίτι του με κατεβασμένο κεφάλι και καταρρακωμένη την κυανοκιτρινη του υπερηφάνεια! Οι ποδοσφαιριστές έχουν μόνο αυτό το χρέος. Να παίξουν μπάλα, να κερδίσουν και να κρατήσουν ζωντανή αυτή την ομάδα, λίγες αγωνιστικές πριν το φινάλε.
Πάμε λοιπόν μόνο για νίκη την Κυριακή ας το καταλάβει και ο κόσμος, ας αφήσει πίσω όλα αυτά που συνέβησαν μέσα στην χρονιά. Ας δώσει επιτέλους βροντερό παρόν στον Δημοτικό και ας αφήσει τις δικαιολογίες για οτιδήποτε άλλο. Ο δρόμος είναι μόνο ένας… αυτός της νίκης! Όσο για την σωρεία λαθών, παραλείψεων που συνεχίζουν να γίνονται από πλευράς διοίκησης θα έχουμε άπλετο χρόνο να τα πούμε και να κάνουμε κριτική για όλα τα κακώς κείμενα που μικραίνουν κάθε στιγμή την ομάδα. Απλά το αφήνουμε γιατί προέχει η σωτηρία…