Βρίσκεται δύο «γεμάτα» χρόνια στο νησί μας. Έγινε «ένα» μαζί μας, όντας ένας από τους πιο σταθερούς και ποιοτικούς ποδοσφαιριστές των Κυανοκίτρινων. Βασικός και αναντικατάστατος στην ομάδα του Νίκου Μαρίνου, βοηθώντας τα μέγιστα για την κατάκτηση του 3ου τίτλου πρωταθλήματος στην ιστορία του ΑΠΣ Ζάκυνθος στις Εθνικές κατηγορίες. Ο Μιγκέλ Κούνια δεν ήταν μόνο «στυλοβάτης» της άμυνας και σημείο αναφοράς στην ενδεκάδα των νησιωτών αλλά αναδείχτηκε και πρώτος σκόρερ στο φετινό μίνι «μαραθώνιο» βρίσκοντας 6 φορές συνολικά τ’ αντίπαλα δίχτυα. Καλύτερα όμως να μας τα πει ο ίδιος, από την ιδιαίτερη πατρίδα του την Πορτογαλία, όπου και βρίσκεται για τις καλοκαιρινές του διακοπές:
ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Καλησπέρα Μιγκέλ και σε ευχαριστούμε θερμά που ανταποκρίθηκες στο κάλεσμα μας. Που σε βρίσκουμε τη δεδομένη στιγμή; Πώς περνάς τις διακοπές σου και τι κάνεις στην καθημερινότητα σου ώστε να είσαι έτοιμος για τη νέα αγωνιστική περίοδο;
Μιγκέλ Κούνια: «Καλησπέρα. Αυτή την στιγμή είμαι στο Πόρτο, στο πατρικό μου σπίτι. Τις πρώτες μου ημέρες μετά την επιστροφή μου από την Ελλάδα, τις εκμεταλλεύτηκα για να περάσω χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μου. Αυτή την περίοδο κάνω προληπτικές προπονήσεις για να αποφύγω τραυματισμούς, γυμναστήριο και πισίνα. Το πιο σημαντικό για μένα είναι να ξεκινήσω προετοιμασία για τη νέα χρονιά όπου και να παίξω, χωρίς να αντιμετωπίζω κάποια δυσάρεστη κατάσταση.
Μίλησε μας λίγο για την πορεία σου μέχρι σήμερα. Από που ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο και σε ποιες ομάδες είχες αγωνιστεί μέχρι να έρθεις στο νησί μας…
Μ.Κ: «Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από την πόλη που γεννήθηκα, το Γκοντομάρ (7 χιλιόμετρα από το κέντρο του Πόρτο και στα περίχωρα της 2ης μεγαλύτερης πόλης της Πορτογαλίας μετά τη Λισαβόνα). Λίγα χρόνια μετά αγωνίστηκα στη Παντροένσε στην οποία πέρασα πολλά από τα χρόνια της ποδοσφαιρικής μου ανάπτυξης. Παρότι ήμουν μόλις 17 ετών, έκανα προπονήσεις πολλές φορές με την πρώτη ομάδα έχοντας συμπαίκτη τον γνωστό στους Έλληνες φιλάθλους Ανδρές Σιμόες και μπορώ να καταλάβω ζώντας τον από κοντά γιατί είναι αρχηγός στην ΑΕΚ. Στο τελευταίο μου παιχνίδι με τους μικρούς, έσπασα το πόδι μου. Ταλαιπωρήθηκα απίστευτα για 4 χρόνια, κάνοντας συνεχώς χειρουργικές επεμβάσεις. Μετά από κάποια χρόνια σχεδόν σακατεμένος, αποφάσισα να ξεκινήσω σκληρή δουλειά με τον πολύ καλό μου φίλο Φάμπιο που ήταν φυσιοθεραπευτής στην αγγλική Ρέντινγκ και έτσι επέστρεψα στους αγωνιστικούς χώρους. Από τότε και μέχρι σήμερα δεν έχω υποστεί κάποιο άλλο σοβαρό τραυματισμό. Μετά από τόση ταλαιπωρία και τραυματισμούς, ξεκίνησα να παίζω στις περιφερειακές κατηγορίες του Βορρά (σαν να λέμε 4η Εθνική ή και πιο κάτω) και σε τρία χρόνια έφτασα στην αντίστοιχη Γ’ Εθνική (campeonato de Portugal) όπου έπαιξα στην Κοϊμπρόες και την Σερτανένσε. Όταν τελείωσα τη Γυμναστική Ακαδημία και πήρα το πτυχίο μου, αποφάσισα ότι ήθελα να φύγω από την Πορτογαλία. Χρειαζόμουν μια διαφορετική εμπειρία που θα με έκανε να αναπτυχθώ τόσο σαν άνθρωπος αλλά και να αποκτήσω νέες αξίες που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχα».
Πώς προέκυψε η Ζάκυνθος στη ζωή σου; Ποιος ήταν αυτός που σε έφερε σε επαφή με τον Πρόεδρο της ομάδας;
Μ.Κ: «Για να είμαι ειλικρινής η Ζάκυνθος προέκυψε απ’ το πουθενά. Όπως είπα και πριν ήθελα να φύγω από την Πορτογαλία. Μιλούσα τότε με πολύ κόσμο που θα μπορούσε να με βοηθήσει να πάω στο εξωτερικό. Στο μεταξύ στη Ζάκυνθο είχε υπογράψει ο Σεργκέϊ Κούντικ (ο Ρώσος πρώην παίχτης του ΑΠΣ με μισή καταγωγή από την Πορτογαλία) που γνώριζε κάποιο κοινό μας γνωστό που αμέσως ήρθε σε επικοινωνία μαζί μου. Έτσι αποφάσισα να δεχτώ την πρόταση της Ζακύνθου και να φύγω από τη χώρα μου για να κάνω αυτό που μου αρέσει περισσότερο. Να παίξω ποδόσφαιρο. Όταν μίλησα σε προσωπικό επίπεδο για πρώτη φορά με τον πρόεδρο (Στέλιο Γούναρη) ήταν ένα πραγματικό σοκ για εμένα. Ήταν μια συζήτηση σαν να μιλούσα με κάποιον φίλο ή τον πατέρα μου τον ίδιο, για τη ζωή αλλά και αυτά που θα μπορούσα να κερδίσω και θεωρείται το «φυσιολογικό» στο ποδόσφαιρο. Τελικώς με τον χαρακτήρα του με κατέκτησε και συμφωνήσαμε σε όλα για να υπογράψω στην συνέχεια.».
Τι ήταν αυτό που σε έκανες να απαντήσεις θετικά στην πρόταση της Ζακύνθου και να φύγεις από την πατρίδα σου; Δύο χρόνια μετά πιστεύεις ότι έκανες τη σωστή επιλογή; Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω θα έκανες την ίδια επιλογή ή θα ακολουθούσες κάτι διαφορετικό;
Μ.Κ: «Όπως είπα και πριν το γεγονός ότι ήθελα να παίξω σε κάποια άλλη χώρα αλλά και γιατί ο πρόεδρος στην πρώτη μας επαφή, μου φάνηκε πολύ διαφορετικός σαν άνθρωπος σε σχέση με αυτό που στην Πορτογαλία έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «πρόεδρο» με την καλή έννοια του όρου. Εάν σκέφτομαι ότι έκανα την σωστή επιλογή; Χωρίς καμία αμφιβολία. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, το μόνο πράγμα που θα έκανα θα ήταν να φύγω νωρίτερα αλλά τα πάντα στη ζωή γίνονται στο κατάλληλο τάϊμινγκ. Δεν μετανιώνω για τίποτα, ίσα- ίσα το ακριβώς αντίθετο. Στη Ζάκυνθο νιώθω σαν στο σπίτι μου, κέρδισα πολλούς φίλους αλλά το σημαντικότερο είναι ότι με βοήθησαν πολύ στο να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα!».
Έχοντας παίξει δύο χρόνια στις χαμηλότερες κατηγορίες της Ελλάδας, ποιες οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές με τις αντίστοιχες της Πορτογαλίας; Που πιστεύεις ότι υστερούμε ποδοσφαιρικά σαν χώρα;
Μ.Κ: «Η μεγάλη διαφορά δίχως την παραμικρή αμφιβολία βρίσκεται στην οργάνωση, στον σχεδιασμό και το σταφ. Στην Πορτογαλία δεν υπάρχει καμιά ομάδα που να προπονείται χωρίς φυσιοθεραπευτή ακόμη και στην τελευταία κατηγορία. Στη χώρα μου άπαντες γνωρίζουν τον σχεδιασμό από τον πρώτο μήνα, τα ωράρια, το πότε θα γίνουν οι προπονήσεις, με λίγα λόγια γνωρίζουν τα πάντα. Εν συγκρίσει με την Ελλάδα, στην Πορτογαλία υπάρχουν πολλοί περισσότεροι κανόνες για τους ποδοσφαιριστές. Υπάρχουν πρόστιμα και άλλα τέτοια που κάνουν τους ποδοσφαιριστές περισσότερο επαγγελματίες. Βέβαια γνωρίζω μόνο το τι συμβαίνει στη Ζάκυνθο, που για όλα πρέπει να τρέξει και να ασχοληθεί μόλις ένας άνθρωπος, ο Στέλιος Γούναρης. Εάν η Ζάκυνθος είχε σταθερό πλάνο, σχεδιασμό, κανόνες και οργάνωση θα ήταν ομάδα πρώτης εθνικής. Γιατί όπως έχω πει και στον πρόεδρο η Ζάκυνθος προσφέρει καλύτερες συνθήκες ζωής σε ανθρώπινο επίπεδο σε σχέση με την Πορτογαλία αλλά σε ποδοσφαιρικό επίπεδο ασυζητητί χειρότερες».
«ΚΕΦΑΛΑΙΟ» ΑΠΣ ΖΑΚΥΝΘΟΣ
Είσαι δύο χρόνια στην ομάδα και ο φίλαθλος κόσμος του νησιού έχει να λέει τα καλύτερα τόσο για την ποδοσφαιρική σου αξία όσο και τον χαρακτήρα σου. Περίμενες ότι θα εξελιχθείς σε τόσο σημαντικό στέλεχος για το κλαμπ;
Μ.Κ: «Προφανώς και ποτέ δεν πίστευα ότι θα κέρδιζα την αγάπη των φιλάθλων μας με αυτό τον τρόπο. Είναι όμορφο να λαμβάνω τόσα πολλά μηνύματα με συγχαρητήρια, με ευχές για καλή τύχη και επιτυχία. Όλα αυτά μου δημιουργούν μεγαλύτερες ευθύνες απέναντι στον κόσμο. Ανακεφαλαιώνοντας, είναι πολύ ωραίο συναίσθημα και μου δίνει επιπλέον κίνητρο για να συνεχίσω.».
Παρότι αμυντικός έχεις σημειώσει αρκετά γκολ με τη φανέλα της ομάδας. Μάλιστα φέτος ήσουν και ο πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα με ειδικότητα στα πέναλτι. Μήπως να δοκίμαζες να αλλάξεις θέση και να το γυρίσεις σε επιθετικός (γέλια).
Μ.Κ: «Συμφωνώ ότι από πλευράς επιθετικής συγκομιδής ήταν μια πολύ καλή σεζόν για μένα. Κάθε ποδοσφαιριστής λατρεύει να σκοράρει και εγώ δεν διαφέρω σε αυτό. Σε ότι αφορά τα πέναλτι, είναι κάτι που έκανα και σε άλλες ομάδες στο παρελθόν. Πάντα μου άρεσε να τα εκτελώ και να αισθάνομαι αυτή την έξτρα πίεση της ευθύνης. Όπως λέω συχνά και στους συμπαίκτες μου, όποιος δεν καταφέρνει να ανταπεξέρχεται στην πίεση των κατηγοριών αυτών, δεν μπορεί να στοχεύει και να ονειρεύεται σε κάτι μεγαλύτερο. Δεν θα πω ψέματα. Σαφώς μερικές φορές μου άρεσε να παίζω σαν επιθετικός αλλά μόνο για πέντε λεπτά (γέλια). Μου αρέσει πολύ η θέση μου και να ηγούμαι της αμυντικής γραμμής αλλά άμα χρειαστεί παίζω και επιθετικός (γέλια)».
Πώς έζησες όλη αυτή την κατάσταση με την πανδημία; Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς τους ποδοσφαιριστές να σταματάτε 4 αγωνιστικές πριν το τέλος του περσινού πρωταθλήματος, να ξεκινάτε το νέο πρωτάθλημα και να σταματάτε ξανά για πέντε ολόκληρους μήνες;
Μ.Κ: «Σε ότι αφορά την πανδημία δε μπορείς να πεις και πολλά. Είναι με διαφορά η χειρότερη στιγμή που έζησα μέχρι τώρα στο ποδόσφαιρο. Το να τελειώνει ένα πρωτάθλημα από το πουθενά και μετά για έξι μήνες να μην κάνεις τίποτα είναι φοβερό. Στην προετοιμασία το καλοκαίρι αλλά και στα πρώτα παιχνίδια μέχρι και τη νέα διακοπή μετά το ματς με τον Αίαντα Γαστούνης ήταν πολύ δύσκολα. Προσωπικά ένιωθα καλά για την υπόλοιπη σεζόν μέχρι να γίνει ξανά διακοπή. Άλλοι τρεις μήνες εγκλεισμός στο σπίτι, κάνοντας μόνο τρέξιμο και γυμναστήριο. Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο. Ήμουν στην Πορτογαλία, δεν υπήρχε χρόνος για τίποτα και περίμενα απλώς μια κλήση για να γυρίσω και να παίξω. Ήταν πολύ δύσκολο για όλο τον κόσμο!
Συνεχίζοντας την προηγούμενη ερώτηση, πώς ήταν να ξεκινάς προπονήσεις μετά από πέντε μήνες και να παίζεις μέσα σε μόλις ένα γύρο ένα ολόκληρο πρωτάθλημα; Στο δικό μας μυαλό φαντάζει τρομερά δύσκολο. Έτσι δεν είναι;
Μ.Κ: «Κατά τη γνώμη μου ήταν το ίδιο για όλους τους ποδοσφαιριστές και όλες τις ομάδες. Κάθε φορά που σταματούσε το πρωτάθλημα, ξεκινούσαμε από την αρχή προετοιμασία. Δηλαδή ότι είχαμε κερδίσει μέσα από τη δουλειά μέχρι την στιγμή εκείνη, η πανδημία μας το αφαιρούσε. Έπρεπε λοιπόν να είμαστε στο 100 τοις εκατό συγκεντρωμένοι και έτοιμοι το γρηγορότερο δυνατό. Αλλά ναι, είναι απίστευτο σε μια μόλις σεζόν να κάνεις δύο φορές προετοιμασία (γέλια).
Πώς νιώθεις που κατέκτησες τον τίτλο του πρωταθλητή με τη Ζάκυνθο; Η ιστορία θα γράψει ότι οι συμπαίκτες σου και εσύ, είστε αυτοί που κέρδισαν τον τρίτο τίτλο στην ιστορία του κλαμπ στις Εθνικές κατηγορίες. Συναισθήματα;
Μ.Κ: «Το συναίσθημα του να είσαι πρωταθλητής και να το γιορτάζεις με τους φιλάθλους και τους συμπαίκτες σου είναι απερίγραπτο. Είναι στιγμές που τις κρατάς για πάντα. Αυτός ο τίτλος κατακτήθηκε μόνο και μόνο από το οικογενειακό κλίμα που φτιάξαμε όλοι μαζί κατά την διάρκεια πολλών μηνών, οι ποδοσφαιριστές και το τεχνικό τιμ. Υπήρχαν πολλές μάχες στην προπόνηση, ποδοσφαιριστές χτυπημένοι, παιδιά που ήταν θλιμμένα και έκλαιγαν, αρκετός σωματικός πόνος αλλά πάντα υπήρχε κάποιος να δώσει μια αγκαλιά στον άλλο. Οι παίχτες ήταν με τον προπονητή και ο προπονητής με τους παίχτες. Ξεκάθαρα υπήρχαν και άτομα που έπαιζαν καταλυτικό ρόλο καθημερινά όπως ο κ. Σάκης (Αγγιούς), τον οποίο τον αγαπάνε όλοι οι παίχτες. Όπως φυσικά και ο πρόεδρος τον οποίο και γνωρίζω εδώ και δύο χρόνια και έχω εξαιρετική σχέση μαζί του και ήταν πολύ σημαντικό να τον βλέπω τόσο συγκινημένο και με δάκρυα στα μάτια μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ήταν ένα προσωπικό βραβείο για εκείνον και ασφαλώς το δικαιούτο απόλυτα».
Ποιο ήταν το μυστικό (κατά την άποψη σου) που η ομάδα μας κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλητή και μάλιστα αήττητη;
Μ.Κ: «Το είπα και παραπάνω, το μυστικό μας ήταν ότι ήμασταν μια μεγάλη οικογένεια».
Ποιο θεωρείς ότι ήταν το παιχνίδι «κλειδί» στη φετινή πορεία της ομάδας; Από ποιο σημείο μέσα στη σεζόν άρχισες να πιστεύεις ότι θα είμαστε στο τέλος οι πρωταθλητές;
Μ.Κ: «Άρχισα να πιστεύω ότι ήταν πιθανό να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα, μετά την ισοπαλία στη Βάρδα, γιατί στις επόμενες αγωνιστικές όλες οι ομάδες που ήταν μπροστά μας άρχιζαν να έχουν απώλειες βαθμών και αυτό μας έφερε στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα».
Η φετινή χρονιά μέχρι το τέλος έμοιαζε με «θρίλερ». Χρειάστηκε δύο φορές (με Ληξούρι και Θύελλα Πατρών) να φτάσουμε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων με τα γκολ του Στέλιου Σούρμπη για να πάρουμε τις νίκες. Στο παιχνίδι με τη Ναύπακτο ήσουν τιμωρημένος και δεν μπορούσες να βοηθήσεις τους συμπαίκτες σου. Μάλιστα παίζαμε για ένα ημίχρονο με δέκα παίχτες λόγω της αποβολής του Κάρδαρη. Φοβήθηκες κάποια στιγμή ότι δεν θα τα καταφέρουμε;
Μ.Κ: «Όλα αυτά τα γεγονότα, το ότι πετύχαμε δύο γκολ στο 98ο λεπτό, οι αποβολές ποδοσφαιριστών μας αλλά και οι τιμωρίες είναι μέρος της προσπάθειας που κάνει μια ομάδα για να πάρει το πρωτάθλημα. Καμιά ομάδα στον κόσμο δεν κερδίζει τίτλο χωρίς μια δόση τύχης. Πιστεύω πολύ στον Θεό και η αλήθεια είναι ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς ο Θεός ήταν μαζί μας. Όταν όλα έμοιαζαν δύσκολα και περίπλοκα, δύο συνεχόμενες φορές καθάρισε ο αρχηγός μας. Για μένα ο Θεός μας ευλογεί σε ότι μας συμβαίνει κατά την διάρκεια της εβδομάδας».
Τι νιώθεις όταν κερδίζεις στο 97’; Ανακούφιση; Λύτρωση; Έκσταση; Ή όλα μαζί; (Γέλια).
Μ.Κ: « Το να κερδίζεις στο τελευταίο λεπτό, είναι σαν να κερδίζεις σε τελικό. Είναι τέτοια η χαρά που νιώθεις που δεν περιγράφεται γιατί κάθε συναίσθημα κούρασης, μετατρέπεται σε δύναμη και ευτυχία. Η αλήθεια είναι ότι το νιώσαμε κάμποσες φορές αυτό μέσα στη χρονιά. Δεν έχω παράπονο (γέλια)».
Πώς ένιωσες όταν άκουσες το σφύριγμα της λήξης στο ματς με την Αχαϊκή την τελευταία αγωνιστικής και όταν συνειδητοποίησες ότι είσαι πρωταθλητής;
Μ.Κ: «Ένιωσα ότι ο στόχος μας υλοποιήθηκε. Του τύπου «τελείωσε, τα καταφέραμε». Δεν το συζητώ ότι ένιωσα θαυμάσια βλέποντας μετά την ακραία χαρά ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων μας, που τόσο πολύ παλέψαμε για να πετύχουμε τον στόχο μας».
Τι σου λένε οι δικοί σου άνθρωποι στην Πορτογαλία για την αγωνιστική σου πορεία στην Ελλάδα; Τι λένε οι φίλοι σου; Σε παρακολουθούν; Έχεις δημιουργήσει κάποιο φαν κλαμπ της Ζακύνθου στην πατρίδα σου; Πες αλήθεια (γέλια).
Μ.Κ: «Όλοι οι δικοί μου άνθρωποι και φίλοι, είναι χαρούμενοι με τη χαρά μου. Επιπλέον στο παιχνίδι με την Κηφισιά όλοι με έπαιρναν τηλέφωνο αρκετά στεναχωρημένοι για την απόδοση μου λέγοντάς μου ότι καθένας δικαιούται μια κακή μέρα στη δουλειά (γέλια). Μάλιστα ο πατέρας μου έκανε κάμποσες εβδομάδες να μου μιλήσει (γέλια). Πάντοτε ήταν απαιτητικός μαζί μου και αυτόν τον τρόπο δείχνει ότι είναι στεναχωρημένος. Στα υπόλοιπα όλοι μου λένε ότι θέλουν να με επισκεφτούν στο νησί, ενώ μου ζητάνε και φανέλες. Αναμφίβολα η Ζάκυνθος έχει κερδίσει κάποιους φιλάθλους και στην Πορτογαλία (γέλια)».
ΦΑΚΕΛΟΣ ΜΠΑΡΑΖ ΑΝΟΔΟΥ
Για ποιο λόγο πιστεύεις ότι δεν μπορέσαμε να φανούμε πιο ανταγωνιστικοί στα μπαράζ και να πάρουμε μία από τις δύο πρώτες θέσεις; Πολλοί λένε ότι η ομάδα με την κατάκτηση του τίτλου έφτασε το «ταβάνι» της, ότι άγγιξε τα όρια της.
Μ.Κ: «Διάβασα πάρα πολλά για τρεις εβδομάδες. Πολλά από αυτά δεν ήταν αλήθεια. Υπήρχαν άτομα που τη μια Κυριακή μας αγκάλιαζαν και την ερχόμενη Τετάρτη έγραφαν άσχημα πράγματα για εμάς. Φυσικά ο καθένας είναι ελεύθερος να γράφει ότι θέλει. Όμως εγώ θεωρώ κάτι τέτοιο έλλειμα χαρακτήρα. Στα μπαράζ υπήρχαν ποδοσφαιριστές που δεν έκαναν προπόνηση όντας χτυπημένοι και πήγαιναν να παίξουν κατευθείαν στα ματς χωρίς καμιά προπόνηση. Προσοχή δε λέω ότι εάν όλοι ήταν καλά πως θα τερματίζαμε πρώτοι αλλά είναι γεγονός ότι είχαμε αρκετούς ποδοσφαιριστές με προβλήματα τραυματισμών και με τιμωρίες, κάτι που έπαιξε το ρόλο του».
Παίξαμε απέναντι σε πολύ δυνατές ομάδες. Η Κηφισιά είναι μια από τις πιο οργανωμένες και πλούσιες ομάδες στις χαμηλότερες κατηγορίες. Ο Ηρόδοτος πολύ δυνατός και ο Πανιώνιος ένα ιστορικό κλαμπ της χώρας που από σύμπτωση αγωνιζόταν στη Γ’ Εθνική. Ποια ήταν η ομάδα που σε εντυπωσίασε από αυτές περισσότερο και γιατί;
Μ.Κ: «Χωρίς αμφιβολία η Κηφισιά. Ήταν η πιο δυνατή ομάδα σε σχέση με τις υπόλοιπες και το έδειξε. Ένα κλαμπ πολύ δυνατό, σε επαγγελματικά πρότυπα με πολύ καλή οργάνωση. Σε ότι αφορά τους υπόλοιπους πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να τις κερδίσουμε όλους υπό κανονικές συνθήκες.».
Πολλοί υποστηρίζουν ότι μια ομάδα από νησί είναι δύσκολο να κάνει καλά παιχνίδια στους καλοκαιρινούς μήνες και να διεκδικήσει κάποιο στόχο λόγω του ότι οι παίχτες δεν έχουν την απαραίτητη συγκέντρωση κάνοντας κακή εξωγηπεδική ζωή. Κάποια τέτοια σχόλια έγιναν και για εσάς. Τι έχεις να απαντήσεις σε όλα αυτά;
Μ.Κ: «Δε θα ήθελα να αγγίξω αυτό θέμα, γιατί άτομα που έκαναν αυτά τα σχόλια για εμάς είναι τα ίδια που μας έστελναν μηνύματα με συγχαρητήρια και ευχές. Θέλω καταρχάς να εξηγήσω το εξής: Οι ποδοσφαιριστές δεν είναι ρομπότ. Έχουμε φίλους, έχουμε συναισθήματα, μας αρέσει να πηγαίνουμε έξω και να πίνουμε τον καφέ μας. Αυτοί λοιπόν που κάνουν τέτοιου τύπου σχόλια δεν καταλαβαίνουν τίποτα από ποδόσφαιρο είτε γιατί δεν έχουν παίξει ποτέ, είτε γιατί αν έχουν παίξει θα έπρεπε να ήταν λίγο πιο προσεκτικοί. Θυμάμαι το ματς με το Ληξούρι όταν κερδίσαμε στο 98’ με το γκολ του Σούρμπη και κάποιος πετάχτηκε από την κερκίδα και φώναξε ότι ο Κάμερον και εγώ δεν τρέχαμε καθόλου σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού γιατί ήμασταν κουρασμένοι. Όλο αυτό είχε πολύ πλάκα, γιατί το gps που χρησιμοποιούμε στα ματς έδειξε ότι είχα τρέξει 12, 5 χιλιόμετρα στο παιχνίδι εκείνο. Τα περισσότερα που είχα τρέξει μέσα στη σεζόν! Οπότε τι συζητάμε; Εγώ πιστεύω ότι υπήρχε μια αρνητική ατμόσφαιρα εναντίον του προπονητή μας σε όλη τη χρονιά. Αυτό πιστεύω ότι ήταν το πιο βασικό. Προσωπικά μου αρέσει να βγαίνω. Η ζωή στη Ζάκυνθο ειδικά το καλοκαίρι είναι αρκετά ελκυστική. Κανείς όμως δε μπορεί να πει ότι είδε κάποιον ποδοσφαιριστή της Ζακύνθου τρεις μέρες πριν τα ματς έξω, πέρα από το προβλεπόμενο ωράριο».
Αυτοί που γνωρίζουν πολύ καλά τα μυστικά του ελληνικού ποδοσφαίρου και όσα γίνονται στο παρασκήνιο, επέμεναν ότι ήταν σημαντικό να κερδίσουμε την 4η θέση στον πίνακα των μπαράζ για να έχουμε πιθανότητες για άνοδο στη νέα Σούπερ Λιγκ 2. Πώς θα σου φαινόταν η ιδέα να αγωνιστείς σε αυτή την κατηγορία του χρόνου είτε με τη φανέλα της Ζακύνθου, είτε με κάποιας άλλης ομάδας;
Μ.Κ: «Καταρχάς το να παίξω με τη Ζάκυνθο στην Σούπερ Λιγκ 2 θα ήταν σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Το είχα υποσχεθεί άλλωστε και στον πρόεδρο. Σαφώς εάν υπάρξει τέτοια προοπτική για την ομάδα είμαι ανοιχτός να μιλήσω με τον κ. Γούναρη. Τον εμπιστεύομαι απόλυτα και για μένα είναι ο Έλληνας πατέρας μου. Γι’ αυτό και το μέλλον μου είναι -αν και εκείνος το επιθυμεί- μαζί του».
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΙΠΣ
Πάμε και σε πιο προσωπικές ερωτήσεις για να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον άνθρωπο Μιγκέλ Κούνια. Που φτάνουν οι φιλοδοξίες σου; Ποιο πιστεύεις ότι πρέπει να είναι το επόμενο «βήμα» στην καριέρα σου; Θα ήθελες να επιστρέψεις στην Πορτογαλία, να μείνεις στην Ελλάδα ή να δοκιμάσεις σε κάποια άλλη χώρα του εξωτερικού;
Μ.Κ: «Ακόμη έχω όνειρα για το ποδόσφαιρο και πιστεύω ότι ο Θεός γνωρίζει τι είναι το καλύτερο για τον καθένα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θέλω να γυρίσω στην Πορτογαλία. Ασφαλώς η Ελλάδα είναι μια δυνατή πιθανότητα για μένα και φυσικά η Ζάκυνθος μέσα στις επιλογές μου. Δεν έχω πρόβλημα να παίξω και σε κάποια άλλη χώρα ή και ήπειρο, αρκεί να είναι το καλύτερο για μένα και να είμαι ευτυχής.».
Ποιο θεωρείς το πιο δυνατό σου σημείο σαν ποδοσφαιριστής;
Μ.Κ: «Θεωρώ ότι για κεντρικός αμυντικός έχω καλή τεχνική, μου αρέσει να ανεβαίνω στην αντίπαλη περιοχή , ενώ είμαι καλός και στο ψηλό παιχνίδι».
Ξέρουμε ότι είσαι φίλος με όλα τα παιδιά στην ομάδα. Αν πήγαινες να παίξεις κάπου αλλού τη νέα σεζόν και σου ζητούσαν να πάρεις μαζί σου μόνο έναν συμπαίκτη σου, ποιος θα ήταν αυτός και γιατί; Υπενθυμίζω ότι μπορείς να πάρεις μόνο έναν! (Γέλια).
Μ.Κ: «Ωχ αυτή είναι δύσκολη ερώτηση (γέλια). Τους λατρεύω όλους αλλά με κάποιους έχω ιδιαίτερες σχέσεις. Θα ρισκάρω και θα πω ότι μαζί μου θα έπαιρνα τον Κάμερον, γιατί περνούσα όλη μου την καθημερινότητα μου μαζί του, τους τελευταίους μήνες. Θα έβαζα όμως και στις βαλίτσες μου για το αεροδρόμιο και άλλους όπως ο Γιούτα (Κοναγκάγια), ο Τζάτζα (Γιώργος Τζατζανάς), ο Τεό (Θοδωρής Τραγούδας) και ο Μήτσος (Δημήτρης Πατσογιώργος) (γέλια)».
Τι είναι αυτό το τόσο ξεχωριστό που έχετε οι Πορτογάλοι και σας προτιμά όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης. Τα τελευταία χρόνια η πατρίδα σου έχει να περηφανεύεται για δεκάδες ποδοσφαιριστές και προπονητές που έχουν κάνει διεθνή καριέρα.
Μ.Κ: «Νομίζω ότι οι Πορτογάλοι είμαστε πολύ εργατικοί και ξέρουμε να προσαρμοζόμαστε εύκολα σε νέα περιβάλλοντα και συνθήκες».
Πες μας δυο λόγια για το νησί. Αν ήσουν τουριστικός πράκτορας, για ποιο λόγο θα πρότεινες για διακοπές τη Ζάκυνθο σε κάποιο συμπατριώτη σου;
Μ.Κ: «Χωρίς αμφιβολία θα τους πρότεινα να πάνε στη Ζάκυνθο για τις παραλίες της, τα ηλιοβασιλέματα, την ποιότητα του φαγητού και τη θέα που σου προσφέρει σε διάφορα σημεία».
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ… ΓΡΗΓΟΡΑ
Σε ποιον αφιερώνεις το φετινό πρωτάθλημα που κατέκτησες με τη Ζάκυνθο;
«Στους γονείς μου»
Με άριστα το 10 βαθμολόγησε τον εαυτό σου για τη φετινή σεζόν.
«Θα του έβαζα 7»
Ποια ομάδα υποστηρίζεις στην Πορτογαλία και γιατί;
«Είμαι φίλαθλος της Πόρτο, της ομάδας της πόλης μου».
Υπάρχει κάποια ομάδα πρώτης κατηγορίας στην Ελλάδα που σου άρεσε να παρακολουθείς;
«Οι ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός, γιατί έχουν αρκετούς Πορτογάλους ποδοσφαιριστές»
Ρονάλντο ή Μέσι;
«Ρονάλντο»
Ελληνίδες ή Πορτογαλίδες;
«Πορτογαλίδες» (γέλια)
Ψήφισε τον αγαπημένο σου συμπαίκτη, αυτόν που σε έκανε να περνάς καλύτερα μαζί του στ’ αποδυτήρια. Πρέπει να διαλέξεις ξανά μόνο έναν. Συγνώμη και πάλι (γέλια).
«Γιούτα Κοναγκάγια. Πάντα έκανα πλάκες μαζί του στ’ αποδυτήρια.».
Αγαπημένη ομάδα στο εξωτερικό;
«Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ»
Χαρακτήρισε μου με τρία επίθετα τον Πρόεδρο Στέλιο Γούναρη.
«Πατέρας, φίλος, σοφός!»
Δύο επίθετα για τους φανατικούς φίλους της ομάδας (Απέναντι) που ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος κοντά σας.
«Τρελοί, αξιολάτρευτοι».
Για το τέλος, μια κουβέντα για το τεχνικό τιμ και τα μέλη της διοίκησης και την καθημερινή τους προσπάθεια.
«Έχω να πω ένα ευχαριστώ σε όλους. Στον προπονητή (Νίκο Μαρίνο) για το γεγονός ότι έβγαινε πάντα μπροστά και υπερασπιζόταν τους ποδοσφαιριστές του, στον κ. Σάκη (Αγγιού) και στον Ντένη (Κόκλα) για τη συνολική προσπάθεια τους.
Πώς νιώθεις που είσαι ο μοναδικός επιζών Πορτογάλος από την αρχή της χρονιάς, μιας και δύο από αυτούς τραυματίστηκαν και ο άλλος έφυγε στα μισά…
«Δυστυχώς ο Κλάουντιο (Ματέους) και ο Κάρλος (Εντουάρντο) είχαν σοβαρούς τραυματισμούς. Όμως έχουν και αυτοί το μερίδιο τους στον τίτλο. Το ίδιο θα πω και για τον τερματοφύλακα μας τον Δημήτρη (Θεοδωρόπουλο) που επίσης έπαθε χιαστούς. Σε ότι αφορά τον Κάρλος Λόμπα, του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει σε μεγαλύτερη κατηγορία και μπορώ να είμαι μόνο χαρούμενος για εκείνον. Ξαναλέω όλοι τους έχουν μερίδιο στην επιτυχία. Να μην ξεχάσω να αναφερθώ στον μεγάλο άνθρωπο που ακούει στο όνομα Γιάννης Καλλιβωκάς. Είναι για εμάς παράδειγμα Σε όλα. Παράδειγμα για εμάς τους νεότερους είναι ασφαλώς και ο Μάριος (Κωστάκης). Δύο πολύ σημαντικοί παίχτες αναμφίβολα. Τέλος μην ξεχάσω τον τρελό αρχηγό μας Στέλιο Σούρμπη (γέλια) για τον τρόπο που μου συμπεριφέρθηκε και με υποδέχτηκε.»
Μιγκέλ σε ευχαριστούμε και πάλι για την παρουσία σου στο Ioniansports.gr. Σου ευχόμαστε καλές διακοπές και να σε ξαναδούμε σύντομα.
«Και εγώ σας ευχαριστώ για την συνέντευξη, σας εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον».
Συνέντευξη- μετάφραση: Σωκράτης Λειβαδάς