Οδεύοντας προς το τέλος του Αυγούστου, διαπιστώνει κανείς το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει το ζακυνθινό ποδόσφαιρο, τουλάχιστον σε επίπεδο υποδομών και όχι μόνο.
Με τρεις ομάδες στην Γ΄ Εθνική κατηγορία, μια ομάδα στη Β΄ (Γυναικείο) και αρκετές ομάδες στα τοπικά πρωταθλήματα, οι γηπεδικές εγκαταστάσεις έχουν σχεδόν εκμηδενιστεί. Οι ομάδες κάνουν τον προγραμματισμό τους, χωρίς ωστόσο, να πολυενδιαφέρονται για το τι θα συμβεί με τα γήπεδα στα οποία θα αγωνιστούν. Στο ίδιο μήκος κύματος, βαδίζει και ο ιδιοκτήτης των γηπέδων Δήμος Ζακύνθου!
Ο «κώδωνας του κινδύνου» έχει κρουστεί εδώ και πάρα πολύ καιρό, άλλα… «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», Το ίδιο ερώτημα, καίριο από ποτέ, οι ίδιες ανησυχίες όπως παλιά, μόνο που… τώρα τα δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην, προς το χειρότερο.
Το γήπεδο του Αγγερικού δεν θα ανοίξει. Αυτό υποστηρίζει η κοινοτική αρχή. Πολλά προβλήματα, άθλιες εγκαταστάσεις που θέτουν σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα όλων όσων εμπλέκονται σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα! Φυσικά το ότι χάθηκαν 420.000 ευρώ για το συγκριμένο γήπεδο ούτε φωνή, ούτε ακρόαση από τους υπευθύνους!!!
Το γήπεδο των Αμπελοκήπων, πιθανόν το φθινόπωρο να τελεί (μακάρι) υπό ανακατασκευή. Ένα έργο το οποίο έχει αναλάβει η Περιφέρεια. Καλό θα είναι δηλαδή, η ΠΕ Ζακύνθου να βγάλει μια ανακοίνωση και να ενημερώσει τον κόσμο για το πότε θα γίνει το έργο!
Το Δημοτικό Στάδιο με 2 ομάδες (Ζάκυνθος και Τσιλιβή) και σίγουρα λίγο αργότερα την Γυναικεία ομάδα της Δόξας Πηγαδακίων, πόσο να αντέξει; Και αν αντέξει το χειμώνα που θα γίνει επισπορά, όλες αυτές οι ομάδες που θα αγωνίζονται;
Η δημοτική αρχή δεν έχει κάνει μια περεταίρω σύμβαση με τον γεωπόνο για την ενίσχυση του χόρτου και η ανακατασκευή του βοηθητικού που είχε ζητήσει η ομάδα της Ζακύνθου, κόλλησε στα «γρανάζια» της γραφειοκρατίας άλλα και των εδώ διαφόρων παραγόντων που σκαρφίζονται πάντα κάτι έτσι ώστε «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα»…
Ο κατάλογος των ανενεργών γηπέδων μεγαλώνει. Να προσθέσουμε και το γήπεδο του Πλάνου που μας έχει “κουνήσει μαντήλι” εδώ και έναν χρόνο και κάτι μήνες! Στη πεδινή Ζάκυνθο, υπάρχει μόνο το γήπεδο του Μαχαιράδου, το οποίο θα αναλάβει όλο το βάρος δεκάδων ομάδων, όπως επίσης και του Εθνικού Σκουλικάδου της Γ΄ Εθνικής πλέον! Το ερώτημα είναι για πόσο ακόμα; για πόσο το συγκεκριμένε γήπεδο θα ταλαιπωρείται και θα κακοποιείται; ; Από εκεί και πέρα, μένουν τα τρία γήπεδα του ημιορεινού και ορεινού όγκου. Λιθακιάς, Αγίου Λέοντα και φυσικά της μακρινής Βολίμας! Γήπεδα που λόγω της απόστασης δεν μπορούν να καλύψουν άμεσες ανάγκες.
Η πραγματικότητα σκληρή και το μέλλον δυσοίωνο, ο υπεύθυνος αθλητισμού γνώστης των καυτών θεμάτων Παν. Δρόσος, έχει πέσει σε «κινούμενη άμμο.» Όσες και καλές προθέσεις να έχει, όσο και αν η ποδοσφαιρική κοινωνία δεν τον κατακρίνει (ακόμα), βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Από την στιγμή που δεν έχει, ούτε τα απαραίτητα χρήματα για να αγοράσει μια μπαταρία μπάνιου σε αποδυτήρια, τότε δεν μπορεί να ελπίζει κανείς σε τίποτα, ΜΑ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!
Οι ημέρες περνούν και ο χρόνος σφίγγει την «θηλιά γύρω από τον λαιμό» του ζακυνθινού ποδοσφαίρου. Ο Δήμαρχος εκ της καταστάσεως, είναι υποχρεωμένος να δείξει τον απαιτούμενο ΣΕΒΑΣΜΟ στους χιλιάδες ανθρώπους που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Πρέπει άμεσα «να ανοίξει λίγο την κάνουλα» έτσι ώστε να τρέξει καμιά «σταγόνα νερό» στο καμένο από την λειψανδρία ζακυνθινό ποδόσφαιρο.
Ο καλός μας φίλος Παν. Δρόσος αν θέλει να τον θυμούνται οι ζακυνθινοί για κάτι, θα πρέπει να δυναμώσει την φωνή του απαιτώντας τα αυτονόητα από τον ίδιο τον κύριο Αρετάκη, αλλιώς να δείξει την ευθιξία που τον διακρίνει και να παραιτηθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας και τότε όλοι οι ζακυνθινοί θα είναι δίπλα του!
Αν δεν γίνει ούτε μια παρέμβαση στις υποδομές, καλύτερα να το «κλείσουμε το μαγαζί» και να γυρίσουμε και πάλι στα καλοκαιρινά πρωταθλήματα και στα ξερά γήπεδα.
Την ίδια ευθύνη φυσικά έχει και η διοργανώτρια η ΕΠΣ Ζακύνθου, θα πρέπει να διασφαλίσει ότι οι ομάδες της, οι αθλητές της θα παίξουν μπάλα σε ανθρώπινες συνθήκες και όχι σε συνθήκες τριτοκοσμικές που θα φέρουν το ποδόσφαιρο δεκάδες χρόνια πίσω.