Aνεβαίνοντας από τον δρόμο της Λιθακίας προς Κοιλιωμένο στην διασταύρωση προς Αγαλά αρχίζει το μάτι και βλέπει τον “βιασμό” του ανθρώπου στην πανέμορφη φύση. Γκρίζο τοπίο βγαλμένο μέσα από ταινίες τρόμου… Λίγα χιλιόμετρα πιο βόρεια στον Άγιο Λέοντα διαπιστώνει κανείς την εκδίκηση της φύσης που συνεχίζει να αντιστέκεται στην καταστροφική μανία του ανθρώπινου παράγοντα…
Μετά τις φωτιές που συνέβησαν πριν μερικά χρόνια, αρχίζουν και φυτρώνουν δένδρα και το γκρίζο τοπίο έχει αρχίσει και μετατρέπεται σε πράσινο της ελπίδας. Εκεί αλλάζουν τα συναισθήματα και νιώθεις ότι οι ισορροπίες αποκαθίσταται με τρόπο νομοτελειακό που μόνο η φύση μπορεί να δημιουργήσει… Συνεχίζοντας το μικρό αυτό ταξίδι και έχοντας στο μυαλό ότι θα συναντήσουμε ‘άσχημες εικόνες, φτάνουμε στην όμορφη Έξω Χώρα εκεί που το πράσινο μένει αναλλοίωτο και σου γεμίζει με θετικότητα την ψυχή…
Λίγα μέτρα έξω από τον χωριό και πηγαίνοντας προς τις Μαριές, αρχίζει η θλίψη και η πίκρα να διαπερνά και τα τελευταία κύτταρα του σώματος μας… Κρανίου τόπος! Χιλιάδες πεύκα, εκατοντάδων χρόνων στέκονται όρθια, καμένα “μιλώντας” στον επισκέπτη τονίζοντας την καταστροφική μανία των εμπρηστών.
Χιλιάδες στρέμματα, βουνά ολόκληρα καμένα! Με πόνο ψυχής φτάνουμε στην δοκιμαζόμενη Αναφωνήτρια, εδώ που η “κόλαση του Δάντη” έγινε πραγματικότητα ένα υπέροχο μέρος ένα καταπληκτικό χωριό που πριν μερικές ημέρες ήταν περιτριγυρισμένο από καταπράσινα πεύκα και βλάστηση.
Τίποτα όμως δεν έμεινε όρθιο η πύρινη λαίλαπα πέρασε μέσα από τις αυλές των σπιτιών που οι ηρωικοί κάτοικοι έμειναν εκεί αρνούμενοι να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και με ότι μέσο είχε ο καθένας έσωσε την περιούσια του! Η μυρωδιά του καμένου και η εικόνα του μένουν για να θυμίσουν σε όλους αυτά που συνέβησαν πριν μερικές ημέρες από τις 25 Αυγούστου και μετά…
Το ίδιο συνέβη προς τις Βολίμες εκεί που κατεβαίνει κανείς προς την πόλη της Ζακύνθου από την βόρεια πλευρά του νησιού δεξιά και αριστερά του Βουνού υπάρχει μόνο καμένη γη, μέχρι κάτω, εκεί στην διασταύρωση που ο δρόμος πηγαίνει για τον λιμάνι του Αγίου Νικολάου! Κρίμα και άδικο!
Το 7% από την συνολική έκταση της Ζακύνθου κάηκε, περίπου 30.000 στρέμματα! Ο μεγαλύτερος καταπράσινος πνεύμονας δεν υπάρχει πια ! Και αν δεν υπήρχαν οι δεκάδες Πυροσβέστες και οι ηρωικοί κάτοικοι αλλά και αυτοί που συντόνισαν όλες αυτές τις ενέργειες θα μιλούσαμε για ολοκληρωτική καταστροφή των ορεινών της Ζακύνθου. Η βοήθεια από το κράτος εκτός Ζακύνθου για τους δοκιμαζόμενους κατοίκους δεν ήταν επαρκής… ότι έγινε έγινε με καθυστέρηση και εκ των υστέρων των γεγονότων…
Το μόνο που μένει να δούμε είναι αν όλοι από αυτή την σκληρή δοκιμασία βγήκαν σοφότεροι! Αν η παρουσία του κράτους θα γίνει μόνιμη και σωστή, αν τοπικές αρχές δουν πλέον το θέμα πολύ διαφορετικά και οι ίδιοι οι κάτοικοι περιφρουρήσουν από το ερχόμενο καλοκαίρι το δικό τους πλούτο. Οι εμπρηστές θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να καίνε τα δάση για πολλούς λόγους. Εμείς, εσείς όλοι μας πρέπει να δηλώσουμε πλέον παρόν και να προφυλάξουμε τον δικό μας νησί.
ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
